FIFA-baas Sepp Blatter, zo las ik, koerste langs de randen van de dood vanwege de stress die onze ontdekking van zijn malversaties ontketende. Dat is iets om over na te denken. Je hoort wel vaker – meestal van advocaten – dat fraudeurs al genoeg gestraft zijn door de publieke ontdekking van hun handen in de snoeppot. De schok van de betrapping is bijkans een vorm van marteling.
Het trieste lot van de zakkenvuller is dat hij zich slechts een kruimelaar waant in de wereld waarin hij zich begeeft. Een tonnetje in een miljoenenorganisatie, een paar miljoen in een miljardenbedrijf. Eerst is hij onderbedeeld en als hij daar dan wat aan doet, wordt het hem nagedragen. De stress was er altijd al, door de ontdekking verandert alleen de oorzaak.
Reacties (7)
Mooi gezegd!
Dat geldt net zo goed voor andere criminelen. Zo bezien kunnen we flink wat besparen op gevangenissen en strafrecht.
Gezien zijn leeftijd heeft hij ook wel eens recht op de dood.
Meeste mannen van zijn leeftijd doen rustig biljarten of zo.
Dan ontloop je magere hein wat langer.
Schuld en boete. Tegenwoordig heet het boek misdaad en straf maar die eerste titel beklijft, want die sluit meer aan bij de christelijke moraal van Dostojevski waardoor Blatter nu zo’n schuldgevoel kan claimen. En uiteindelijk maakt het allemaal niets uit hoor: vijf minuten voor zijn dood gaat hij biechten en kan hij de hemel in. Dat wist Dostojevski ook al.
@4
Neemt God calculerende burgers aan in zijn hemel?
@5: De Katholieke wel hoor. Het kan wel zijn dat je een tijdje in het vagevuur moet zitten als boetedoening, als je niet naar Compostella bent gewandeld.
@6
Bij de katholieke God zit er altijd wel een addertje onder het gras.
Als ik Sepp Blatter zou zijn, zou ik toch maar wat smeergeld meenemen naar boven;-)