…is de kop boven een bericht op nu.nl.
Kort samengevat gaat de zaak over een bedrijfsongeval met drie dodelijke slachtoffers, die bedwelmd raakten in een waterzuiveringsinstallatie.
En dat was allemaal redelijk te voorzien geweest:
Reiling liet de waterzuivering ruim een half jaar eerder bouwen door Turbin om compostwater te zuiveren. Maar het bedrijf in Sterksel had geen vergunning voor de experimentele installatie.
‘Veiligheid speelde geen enkele rol. Er was nooit aandacht voor de gevaren’, aldus de aanklager.
Tijdens een controle kort voor zijn dood noemde een van de overleden werknemers de installatie zelfs nog een ‘amateuristische proefopstelling’. En enkele uren voor het tragische ongeval werd Reiling nog gewaarschuwd voor de fatale concentraties van het giftige gas waterstofsulfide in de slecht geventileerde loods met de waterzuiveringsinstallatie. De Arbeidsinspectie eiste net te laat dat het bedrijf werd stilgelegd.
Het bedrijf Reiling overtrad niet alleen de wet, maar gedroeg zich ook verder volstrekt roekeloos. Uit winstbejag, mag je aannemen.
Maar waarom kan zoiets volgens het OM worden afgedaan met een boete? Als je met je roekeloze, dronken kop één persoon doodrijdt, heb je op zijn minst een werkstraf te pakken, zo niet een maandenlange celstraf. Drie doden en je komt weg (als het aan het OM ligt) met een boete van € 150.000, waarvan € 50.000 voorwaardelijk.
Waarom is niemand van de directie aansprakelijk gesteld? Zijn deze doden het niet waard dat er een paar weken wordt geschoffeld of vuilnis geprikt?
Mijn rechtsgevoel is in ieder geval flink geschokt.
Reacties (9)
De roep om hardere straffen is zooo PVV …
Rechtspersonen kunnen slechts tot boetes worden veroordeeld. De bewijslast bij een procedure tegen de binnen het bedrijf direct verantwoordelijke personen is vaak lastig. Je weet immers als buitenstaander niet bij wie in de beslisketen het zwaartepunt ligt. Strafrechtelijk lijkt me de zaak zo goed afgedaan. Interessant zou het zijn als het OM zou berekenen welk voordeel de werkgever heeft behaald en er ook een ontnemingsprocedure zou starten. Daar lijkt me – op het eerste gezicht – voldoende reden voor.
@2: Er is uiteindelijk toch altijd wel iemand (en gewoonlijk meer dan één) aan te wijzen, ongeacht wie een bepaalde beslissing maakte(n), die juridisch gezien verantwoordelijk was voor de gang van zaken. Die persoon/personen moet toch dood door schuld aan te wrijven zijn.
Ik ken het bedrijf niet en de situatie niet, maar hoewel een bedrijf natuurlijk doorgaans alles met een winstoogmerk doet, kan ik me goed voorstellen dat hier sprake zou zijn van een soort nieuwsgierigheid, innovatiedrang of wellicht zelfs een vorm van purisme (alles willen zuiveren). Als ik een afvalverwerkingsbedrijf zou hebben – en dat zou ik best willen – zouden dat soort zaken een enorme drijfveer zijn: proberen om zoveel mogelijk afval zo effectief en efficient mogelijk zelf om te zetten in herbruikbare grondstoffen.
Het gebruik van termen als “amateuristisch” en “experimenteel” doet mij vermoeden dat dit soort factoren wel eens een grotere rol kunnen hebben gespeeld dan enkel en alleen het winstbejag, zoals de auteur van dit artikel het brengt.
Maargoed, voor hetzelfde geld is het inderdaad puur winstbejag geweest, maar vooralsnog weten we het niet en vond ik dit tegengeluid nodig.
Straffen of boetes helpen niet zolang de prikkel om winst boven alles te plaatsen niet verwijderd word. Ook geef ik niet het private bedrijf of de medewerkers de schuld.
In het economische systeem waarin we leven *moeten* ze constant meer winst maken, ze hebben geen keus anders gaat het bedrijf ten onder. Als er een keuze gemaakt moet worden om een techniek toe te passen die de gezondheid schaad en onveiliger is voor medewerkers maar die meer winst oplevert tegenover en een veilige techniek die minder winst oplevert zullen ze altijd kiezen voor meer winst.
Wat we moeten realiseren is dat dit is wat het economische systeem voorbrengt en we het systeem de schuld moeten geven en niet die genen die er in moeten leven.
@3 Stel je voor dat je de vervolging ter hand moet nemen inzake de Schipholbrand. De bewaker van dienst, de op dat moment hoogst aanwezige functionaris, de directeur van de instelling, het hoofd van de Dienst justitiële inrichtingen, de secretaris-generaal, de minister, de verantwoordelijke ambtenaar van de Rijksgebouwendienst, diens chef etc? Zeg het maar.
Soms is de situatie anders dan je zomaar denkt
Als werkgever kan je worden veroordeeld als
– je de risicoś voor de werknemer niet goed hebt beoordeeld
– als je nalatig bent geweest in het voorlichten en instrueren van je werknemers en het houden van tezicht
.
De directeur zegt dat “de werknemers daar niet hadden koeten zijn”, hetgeen wijst op het aanwezig van van een risicobeoordeling. Wellicht is dan het ontbreken van een juiste instructie voor noodsituaties de aanleiding geweest. Het hoeft dus niet zo te zijn dat de directeur bij voorbaar schuldig is. Wellicht is het bedrijf nalatig geweest op onderdelen en is het bedrijf daarom beboet.
Wat je vaak ziet is dat een incident ingewikkeld is en een hoop tijd kost, tijd die de arbeidsinspectie niet heeft. Dan is een boete op een niet juiste inschatting van de risico’s het makkelijkst.
Je hebt altijd bedrijven die winst voor alles laten gaan. En die zul je, vrees ik, altijd blijven houden. Juist daarom is een goede Arbeidsinspectie nodig. Niet voor de fatsoenlijke bedrijven, maar voor de boeven. (Ik zeg trouwens niet dat de leiding van dit bedrijf boeven zijn, want ik ken de hele situatie daar niet.)
De Arbeidsinspectie is grotendeels wegbezuinigd. Volgens FNV, CNV en MHP zouden er drie keer zoveel inspecteurs nodig zijn:
http://www.nieuws.nl/economie/20120622/Bonden-naar-ILO-om-tekort-aan-arbeidsinspecteurs
Bovendien is de Arbeidsinspectie niet meer onafhankelijk, sinds ze is opgegaan in de SZW. Momenteel valt ze onder Kamp. Inderdaad, de minister die meer gas liet winnen toen hem werd geadviseerd te minderen in verband met de kans op aardbevingen.
Niemand weet hoe dit was afgelopen met een goed functionerende, onafhankelijke inspectie. Maar te vrezen valt dat dit soort afgrijselijke ongevallen/misdaden vaker voor gaat komen.
Het probleem is nog erger, er zijn geen arbeidinspecteurs meer met een brede kennis. Hierdoor worden risico’s geconstateerd die er niet zijn, maar andersom wordt over gevaarlijke situaties gekeken. Oorzaak is het gebrek aan vakmensen, die voor het salaris niet bij de ISZW willen werken of (de secundaire arbeidsvoorwaarden zijn wel goed) stapelgek worden van de bureaucratie. Ook al zijn ze onafhankelijk, ze zijn niet deskundig.