“Heb je het al gehoord?”
“Wat?”
“In Nederland krijgen uitgeprocedeerde asielzoekers nu recht op bed, brood en bad!”
“Echt?”
“Echt! Moet van Europa!”
“Wow! Wat moet je doen om dat te krijgen?”
“Nou, simpel. Je gebruikt al je geld en dat van je familie om Libië te bereiken. Daar ga je in een brak bootje zitten met 100 anderen en vaar je naar het Europese vaste land, tenminste, als je het haalt. Als je daar ongezien aan land kunt komen, moet je zonder op te vallen met je laatste restje geld met de trein naar Nederland. Daar meld je je dan aan als asielzoeker. Daar moet je dan wel een goed verhaal voor verzonnen hebben en al je papieren verbrand hebben, anders zit je gelijk op het vliegtuig.
Dan gaan ze je een jaar of twee in een asielzoekerscentrum zetten waarbij de omgeving je met de nek aankijkt en je je stierlijk verveelt. Dan krijg je allerlei interviews waar ze je voor leugenaar uitmaken. Dan moet je een reeks rechtszaken voeren om te proberen je gelijk te halen (en maar hopen dat iemand je daarbij helpt). Verder mag je de hele tijd niets doen. En dan gaan ze je alsnog proberen terug te sturen. Moet je net geluk hebben dat de situatie hier nu echt onhoudbaar is of een of andere duistere smoes waardoor ze je niet op het vliegtuig zetten. Of je moet ontsnappen uit het kamp en illegaal verder leven. Linksom of rechtsom kom je op straat, mag je niets, heb je een probleem als je ziek wordt, kan je niet legaal geld verdienen, etc…
En dan, ja dan, heb je recht op nachtopvang en een droog broodje.”
“Gaaf! Dat klinkt als het paradijs. Wanneer vertrekken we?”
(Vertaald uit het Soqotri)
Reacties (4)
(niet terzake: ik kan vanaf de startpagina van sargasso wel een plusje geven, maar niet als ik het artikel open).
een klein lichtpuntje: Italië schijnt niet al te streng te controleren op asielzoekers die de trein naar Frankrijk willen nemen.
@2 Elke trein die van Ventimiglia naar Nice rijdt wordt bij Menton gestopt. Daar stapt de Franse politie in, haalt alle vluchtelingen eruit, zet ze in een busje en dropt ze bij de grens.
Meer daarover in het decembernummer van OneWorld, door ondergetekende en collega :).
Nou ben ik het met de onderliggende boodschap van dit stuk wel eens, maar volgens mij komt het verhaal dat je gratis eten & onderdak kan krijgen in Nederland veel meer over dan de verhalen over alle moeilijkheden die je onderweg tegenkomt. Allerlei redenen: mensen in het land van herkomst willen dat soort dingen niet horen, de immigranten zelf vertellen het liever niet aan hun familie en vrienden (ze hebben liever dat familie en vrienden denken dat het goed met ze gaat), familie vertelt dat soort verhalen liever niet door aan anderen, etcetera.
Als ze voor ze aan de reis begonnen wisten wat een ellende en gedoe het was om hier te komen, en dat de straten als je hier eenmaal bent helemaal niet met goud geplaveid zijn, dan zouden een heleboel immigranten waarschijnlijk liever thuisblijven.