ANALYSE - Volgens velen is de Arabische lente mislukt. Tunesië doet het vrij aardig, maar in Libië en Syrië is het een pijnhoop, Egypte is meer een schijndemocratie en in de meeste landen in de Arabische wereld zit het oude regime gewoon nog (redelijk) stevig in het zadel.
Zoals ook onderzoek laat zien, heeft men niet alleen in de Westerse landen minder vertrouwen in een democratische toekomst. Ook de Arabische jongeren hebben er minder vertrouwen in dan een paar jaar geleden.
Midden-Oosten deskundige Paul Aarts (UvA) geeft in dit korte college voor de Universiteit van Nederland helder zijn visie weer. Daarbij veegt hij tegelijkertijd de vloer aan met veel van zijn collega’s die volgens hem geïnfecteerd zijn door ‘democrazy studies’. Volgens hem is het in ieder geval nog veel te vroeg om al een conclusie te kunnen trekken.
Reacties (1)
Misschien is het de activist in mij die gefrustreerd raakt door meneer Paul Aarts, maar zijn conclusie is in mijn ogen geen knip voor de neus waard. Dat mensen wereldwijd het meest belang hechten aan een baan, opleiding en gezondheidszorg is niet echt een openbaring. Een betere vraag zou zijn om mensen te vragen hoe zij denken dat die 3 wensen het best bereikt zouden kunnen worden. Dan krijg je denk ik antwoorden die vrijheid, belangenbehartiging, en gelijkheid hoog in het vaandel hebben staan boven komen drijven. het betoog van meneer Aarts is dus een rode haring: het leidt ons af van het werkelijke onderwerp. Misschien kan meneer Aarts zijn betoog dus beter bij Sesamstraat houden, waar de lui wat goedgeloviger zijn.