Stuurbaard Bakkebaard is zo’n band die ooit op straat is begonnen en aldaar haar nummers à l’ improviste ten gehore bracht. De rol van straatmuzikant reikt iets verder dan die van een doorsnee podiumband; het publiek moet immers meer vermaakt worden om de aandacht te trekken en dat vereist dat de muzikanten als ware acteurs hun act zullen moeten inkleden. De straat zijn ze echter al lang ontgroeid, maar nog steeds blijkt uit hun live-concerten dat hun wortels daar verankerd zijn. Muzikaal gezien kan men de band vergelijken met de oude Tom Waits, Zita Swoon, the Ex en de Kift. Ook deze muzikanten staan bekend om hun cabareteske wijze van optreden en men schaart dit soort muziek dan ook onder de noemer ’theatraal’. De basis ligt in de combinatie van zang, gitaar, contrabas en drums, maar regelmatig worden er meerder instrumenten uit de kast gehaald.
Vorige week zaterdag stond het Eindhovense trio in de kleine zaal van het Patronaat. De aftrap werd overigens verricht door de fantastische eenmansband Ottoboy die gezeten achter een drumstel, vette garage-bluesriffs speelt terwijl hij ondertussen hihat en bassdrum bespeelt en zingt. Het was duidelijk zichtbaar dat de mannen van Stuurbaard Bakkebaard er zin in hadden. Ze openden meteen met het bescheiden hitje Home van hun dit jaar verschenen album Whistle Dixie om vervolgens een mengelmoesje te spelen van de andere twee albums, Mercedes (2003) en Chuck (2001). Met gemak speelden ze een set van twee uur vol.
Stuurbaard Bakkebaard voelt zich thuis in vele stijlen; zo speelt men de ene keer hoekig, vervolgens een jazzy nummer en dan weer een Nederlandse smartlap. De multi-instrumentaliteit en de samenzang van het drietal zorgt daarbij voor verrassende invalshoeken. Zanger/gitarist bedient zich van maar liefst vijf gitaren, een banjo en een accordeon, terwijl bassist Onno Kortland ook een aardig deuntje op gitaar en op orgel weet te spelen. Drummer Marc Koppen zorgt dankzij zijn mimiek voor het theatrale aspect omdat hij hierin voortdurend een stuiptrekking weet te leggen, hetgeen hem doet lijken op Bart Chabot, maar dan met haar. Daarnaast bespeelt hij ook nog drums met klompen en heeft hij zo’n apparaatje dat je vroeger op je fiets kon zetten en waarmee je allerlei sirenes kon laten loeien.
Stuurbaard Bakkebaard maakt haar microfoons zelf door oude fietslampen om te bouwen en vol te stoppen met elektronica waardoor vreemde stemmetjes kunnen worden gevormd. De combinatie van al deze factoren maakt Stuurbaard Bakkebaard tot een waarlijk schouwspel. Op hun site zijn de tourdata voor 2006 helaas nog niet bekend, maar ik zou ze in de gaten houden. Gaat dat zien!
Stuurbaard Bakkebaard
Stuurbaard Bakkebaard op 3voor12
Ottoboy
Reacties (3)
Ondergewaardeerd. Ik hou de site in de gaten voor de data.
Potjandorie, dat klinkt en looks goed. De zanger mag van mij nog wel even aan de whisky ofzo, beetje rauwer fits beter denk ik.
Bedankt, eens zal ik ze aanschouwen.
Totdat je ze ziet spelen voor een zaaltje met “boeren”. Dan vallen de stadspikkies door de mand. Maar het is inderdaad een leuk bandje.