Parlando was weer eens moeilijk bereikbaar. Daardoor maar 1 stuk.
Dit is een advies over hoe om te gaan met grote projecten. De tweede kamer heeft in het verleden onderzoek gedaan naar de informatievoorziening hierover.
Op basis daarvan zijn nieuwe aanbevelingen gemaakt.
Ik moet zeggen, daar is over nagedacht. Kan er niet zo snel gaten in schieten.
Je kan je alleen afvragen of er door de nadruk op de procedure niet te weinig gekeken gaat worden naar de waarde van de geleverde informatie. En of er wel voldoende “externe” kritiek meegewogen wordt.
Maar in ieder geval een goed begin.
NB: De links naar de kamerstukken wijzen naar een aparte site. Omdat het nog steeds niet mogelijk is rechtstreeks te linken in Parlando, moeten we tijdelijk deze optie gebruiken. Vindt u dit ook raar, steun dan de actie voor direct linken.
Reacties (6)
Interessant stuk. Lijkt me ook wel noodzakelijk als zoiets nog niet bestond. Ik ben ook verbaasd dat zoiets nog niet bestond.
Toch heb ik niet helemaal het vertrouwen dat het effectief zal zijn omdat er volgens mij iets ontbreekt (zeg het maar als ik toch iets heb gemist): er wordt niet gevraagd naar noodzakelijkheid van bepaalde uitgaven.
Ik weet zeker dat bij de HSL en Betuwelijn een behoorlijke hoeveelheid geld is gegaan naar allerlei consulants die over van alles en nog wat iets moesten roepen. Ik heb daar op een gegeven ogenblik middenin gezeten (rond 1996 dus lang geleden) en heb me daar altijd over verbaasd en aan geergerd.
Een hijpaal moet geslagen worden maar een derde consultant die alles NOG EEN KEER na moet rekenen, of eeb vierde die NOG EEN KEER het politieke draagvlak moet onderzoeken etc…
Er moet een clausule zijn die redundantie onderzoekt.
@HansR: Daar heb ik ook over zitten nadenken. Maar het is natuurlijk eigenlijk zo dat een groot deel van de afwegingen vooraf moet behoren tot de normale politieke besluitvorming.
Dit stuk gaat eigenlijk meer over de fase na het nemen van een besluit.
Voor de besluitvorming zelf zou ook wel een extra scherpe beschrijving welkom zijn.
Ja, ik heb het ook over de controle tijdens uitvoeringvan het project. Ik begreep dat het stuk daar ook over gaat. Anders heb ik iets gemist. Hetgaat me ook niet om de afwegingen maar om gewone laagbijdegrondse controles: wat hier wordt uitgegeven is dat wel nodig?
Het probleem met overheidsprojecten is meestal dat zij om politieke gronden geïnitiëerd worden. Het gevolg daarvan is, dat van te voren nooit een betrouwbaar beeld gevormd kan worden van de benodigde resources (en de kosten). Het “politieke bedrijf”verziekt varvolgens het project door aanvullende eisen (= bijwerk), en reageren verbijsterd als de kosten extreem hoger zijn.
Waarom kan dit? Simpel : er zijn geen ernstige consequenties aan verbonden voor de betrokkenen, zoals faillisement, (rechts)persoonlijke aansprakelijkheid wegens wanbestuur etc.
De kameronderzoeken achteraf, zijn volgens mij, alleen bedoeld als cover-up.
Wat moet veranderen is de politieke cultuur rond projecten. Meer compleetheid, zorgvuldigheid, vakmanschap en zakelijke argumenten( Natuur en milieu horen dar ook bij) in de voorfasen, zodat een beter gefundeerd besluit genomen kan worden. Vervolgens het project uitvoeren, met alleen wijzigingen, als zij echt noodzakelijk zijn (en niet voor een moddervisje in een poel shit, dat moet je van te voren onderzoeken en afwegen). Op deze pragmatische wijze zullen projecten best nog weleens te duur worden, maar niet zo onverklaarbaar duur als nu soms het geval is…
Ik geloof dat het wel duidelijk is, dat het stuk dat hier naar de kamer is gegaan, gaat over controle na de besluitvorming. Dat geldt dan dus ook voor meerwerk dat in latere (politieke) besluiten toegevoegd wordt aan het werk. Die politieke besluitvorming staat volgens mij los van waar het stuk ver gaat.
Het grote probleem van megaprojecten (en daar hebben we het hier over) is dat ze altijd de neiging hebben om uit de hand te lopen. Wat daaraan ten grondslag ligt is de onoverzichtelijkheid van dat soort werken. Er is niemand die precies weet wie wat doet en hoeveel dat kost. Het gevolg is dat er altijd klaplopers en consultants bij lopen die geen toegevoegde waarde hebben. Of aannemers die gewoon teveel rekenen etc…
De accountantscontrole zoals die is genoemd in het stuk is een goed punt. Maar accountants hebben ook nadelen. Ze zullen in elk geval hun eigen geld terug moeten verdienen. En niet alleen op geld letten maar ook waar het aan wordt uitgegeven. Dus een toetsing van het nut van uitgaven, zie mijn opmerking onder #1.
Hoe controleren we de accountants want met aannemers erbij is dat natuurlijk de kat op het spek binden?
Als de regering en het parlement heel oprecht zouden zijn, zouden ze (lerende uit het verleden) bij de toestemming voor de start van een nieuw project ook expliciet accoord moeten geven voor minimaal 50% kostenoverschreiding.