In Nederland verwisselen jaarlijks meer dan 50.000 kunstwerken via veilingen van eigenaar. Ongeveer 20 procent van al dat aanbod is vals, zo stelden kunstliefhebbers Ard Huiberts en Sander Kooistra enkele jaren geleden.
Sinds het onderzoek van Huiberts en Kooistra is er niets veranderd. Kunstkopers zoeken nog steeds naar koopjes waarop ze veel winst kunnen maken, en de kunsthandels en veilinghuizen wijzen naar justitie en politie: zij zouden meer moeten doen om de hoeveelheid valse kunst terug te dringen. Maar is dat eigenlijk wel een taak voor justitie? Vanavond zoeken Jansen & Janssen naar antwoorden (Ned 3, 21.55 uur)
Intussen zoeken Jansen & Janssen nog steeds mensen die problemen hadden om Amerika binnen te komen, experts op het gebied van klimaatcompensatie, en starters op de woningmarkt die hopeloos proberen genoeg geld bijeen te schrapen voor betaalbare woonruimte. Mail naar [email protected] met tips en ideeen.
Overigens: Heeft u kunst aan de muur, en weet u zeker dat het echt is?
Reacties (23)
Ik heb kunst aan de muur en weet dat het echt is omdat ik er weinig geld voor betaald heb, zowel relatief als kwantitatief. En dan zijn er nog andere aanwijzingen, natuurlijk.
Sommige kunstenaars zijn wat vergeten en dus, als je van hun werk houdt, aantrekkelijk om te kopen. Kost weinig en heeft op termijn weinig rendement, maar dan heb je wel iets authentieks. Populaire dingen die iedereen wil worden makkelijker vervalst of zijn niet helemaal wat je ervan mag verwachten, met name dan in de onderwereld van de antiekhandel.
“Sommige kunstenaars zijn wat vergeten” = dubbelzinnig
Ze zijn wat in de vergetelheid geraakt, dus.
Die kunstmarkt is trouwens een weblog op zich waard. Een hoop valkuilen en al dan niet ongeschreven regels. Bij momenten zeer obscuur ook. Het ideale, voor hedendaagse kunst althans, is gewoon dat je bij de kunstenaar zelf koopt. Dan zie je het werk meteen in zijn context. Maar ja, dat is vaak niet mogelijk.
Koop in ieder geval nooit een Dalí tenzij het je echt niet uitmaakt of het wel of niet echt is.
@Theedoek 3 Dat geldt voor alles. Ik ken twee erg leuke schilderijtjes die ik ooit heb voorbij heb moeten laten gaan. Geen idee of ze echt waren. Maar of ze oog trokken.
Er valt over te discussieren of het kunst is wat bij mij aan de muur hangt, maar echt is het zeker. Ik heb het namelijk zelf geschilderd.
@WZNM
Dat geeft inderdaad een stukje zekerheid :)
@mescaline
Dalí heeft zelf meegewerkt aan het maken van vervalsingen door handtekeningen onder blanco vellen papier te zetten. Veilinghuizen willen zijn werk niet meer veilen en daarom willen taxateurs het ook niet meer schatten. Dat terwijl Dalí een naam is díe ‘iedereen’ kent.
Verder begrijp ik eigenlijk niet zo wat je bedoelt met ‘maar of ze oog trokken’.
(teveel) geld voor kunst is walgelijk.
Oog, en daarna aandacht.
(Het was een terzijde nav 3, no more)
@Crachàt
Je hebt ook ooit eens gezegd dat je van kunst wilde leven. Is dat te rijmen met deze uitspraak van je? Is het GeenGeldVoorKunstIDeaal niet een romantisch idee dat eigenlijk achterhaald is?
Bij mijn weten is kunst van oorsprong een betaalde dienst en niet een uitvoering van een abstract idee waar de idee onbetaalbaar is en de uitvoering slechts een weggewimpelde handeling.
Kunst – als het bestaat, wil ik nog wel eens over zeuren – is een dienst waarvoor dient te worden betaald. Het is een prostitutie van een hoger ideaal en het is opium voor de intellectueel.
Kunstenaars zijn dus eigenlijk gelijk heroïnehoertjes.
• kunst bestaat, sinds de gewaardeerde slachter Duchamp, enkel nog in de uitgedrukte kassawaarde.
Die waarde wordt gecreeërd als in een vacuumruimte binnen de Sfeer van Truman, buiten elke vorm van gewoon gezond verstand om, integendeel.
• Wonderlijke processen als zwarthandel, witwasserij, vestzakbroekzak, machismo, masturbatie en bovenal een schaamteloze geldhonger zijn onmisbare bestanddelen in het bepalen of het bekraste papier/doek al dan niet als kunst moet en zal bezien worden.
• Bovenstaande acties zijn van actieve aard – waar de notie van kunst op drijft is zuiverder vaan aard. Maar precies het onbevangene, het onmeetbare en het onbenoembare in aanleg haalt het gemeenste en oplichtendste in de mens naar boven. Derhalve is hij die waarde plakt op iets wat buiten waarde valt, waardeloos.
•Overigens zie ik geen enkel verschil tussen een graaiende manager, trendwatcher, priester, populistisch politicus en een kunsthandelaar – of de groupuscule die bepaalt wat kunst is.
• Overigens, on a personal note: nooit ofte nimmer heb ik, zal ik noch wens ik deel te nemen aan die epidemie van cash.
Als ik iets verkoop is dat volgens waarde, niet volgens marktwaarde.
Mijn ziel zal loepzuiver zijn, wanneer ik mijn potlood definitief neerleg. Ik verkies buiten de Collectieve Trumanshow te spelen, en ben daar uiterst trots op.
Ik wens dus niets meer of minder te verdienen dan een arbeider aan een lopende band die ergens in het roergebied tevreden is met wat ie heeft.
Een prachtig antwoord @Crachàt.
Ik hoop werkelijk dat je de bulldozerij der liberalen overleeft.
@Crachàt
Prima, als jij dat vindt, maar vind je dat iedereen zich naar zo’n standaard moet richten?
Beter zou toch zijn, als we allemaal onze gang zouden kunnen gaan. Jij, ik, de ondernemer (eigenaar van de lopende band) en de lopende band arbeider. Dan zijn we allemaal gelukkig.
Oja, iedereen blij & vrij Jimmy, ik ben en blijf anarchist in zoverre de maatschappij mij dat toelaat.
Maar ik zal nooit het kijken van het kind dat de keizertjes naakt ziet paraderen opgeven. En dat slaat dus niet op het proces arbeid/wergever of whatever, hebikhetnietover, maar over Kunst met K, meneer. De scheidslijn tussen valse en echte kunst is hilarisch, potsierlijk als het niet zo intriest en cynisch was.
;) Weet ik.
Nog een leuke boutade/cliché. Ik vroeg een keer aan een kunstkenner en -handelaar hoe je nu precies de geldwaarde van een kunstwerk bepaalt. Zijn antwoord?
Het is vaak maar wat een gek ervoor geeft :-)
@Hans9: “Bij mijn weten is kunst van oorsprong een betaalde dienst en niet een uitvoering van een abstract idee waar de idee onbetaalbaar is en de uitvoering slechts een weggewimpelde handeling.”
Haha! Het verschil tussen ambacht (uitvoering in functie van…) en de moderne/hedendaagse opvatting (de idee) over kunst.
En om Crachàt aan het walgen te brengen: Ik ken een kunstkoper die bij de kunstenaars zelf, in Rusland, gaat kopen. Nat van de pers, als het ware. Hoe berekent hij de waarde van een kunstenaar, maw wat hij mag neertellen voor een werk? Heel simpel.
Je hebt A-B-C… lijsten. A-lijst is heel bekend (en duur), etc… Op een gegeven moment vertelde hij over een kunstenaar die hij nog niet in zijn collectie had. Hij bezocht diens atelier en het werk beviel hem. Eén probleem, echter. De kunstenaar stond nog maar op de C-lijst terwijl hij al… 45 jaar was. No deal, dus.
Ik ging zelf haast over m’n nek toen ik dit hoorde. Het is een beetje zoals in de modellenwereld: “Ja, u bent heel knap maar helaas te oud. Doei.” Keiharde business.
Grappig, vandaag in het nieuws:
van Gogh is geen Van Gogh
Weer een financiële droom aan diggelen :-) Ben benieuwd wat er overblijft van die 14 miljoen euro.
@Crachàt
13.07
Vooral de laatste zin is herkenbaar.
Kunst dient zuiver te zijn, en geld is slechts een middel niet het doel.
O maar Guy, legio verhalen, met waaiers aan anecdote’s zijn me bekend – ik zag de machinaties al in mijn academische opleiding aan het werk. Enkel de meest cynischen of net de meest manipuleerbaren halen het in de lieve artymonde.
Nodeloos te zeggen dat ik in geen van de twee categorieën paste.
De analogie met de modewereld is overigens meer dan griezelig, inderdaad.
En om een kat een kat te noemen: beide werelden zijn vergiftigd met homosexuele zelfhaat en overspannen dédain – en dat zijn dan nog de twee oprechtste gevoelens.
(en ik heb niets tegen pédéo’s uiteraard- maar die kant is duivels te noemen.)
An sich maakt het mij niets uit hoeveel een gek geeft voor een werk, maar zodra dat bedrag een legitimatie betekent voor het al dan niet kunst zijn, dat is waar welvoeglijkheid ophoud.
Eigenlijk is geld een currency voor onkunde. Als persoon A zoveel geld heeft gegeven voor dat werk, dan moet dat voor B wel die waarde hebben. Terwijl het eigenlijk zo eenvoudig zou zijn: koop wat je zelf goed vind – ken je er niets van, blijf dan met je poten af. Kaufsverböt! :-)
“Eigenlijk is geld een currency voor onkunde.”
Er dreigt hier een blikje wormen open te gaan, vrees ik. Nog één anekdote. Een vriend van mij is kunstenaar (en homo, maar niet van de zelfhatende soort gelukkig) en had ooit een klant gevonden voor een van zijn werken. Mooi, groot werk, overigens.
De klant wou het eerst mee naar huis nemen om te kijken of het wel aan zijn muur paste. Oké, waarom niet. Drie weken later bracht de klant het werk terug. Klant en aanhang hadden namelijk intussen een litho gevonden, nummer 23568 of zo, van een BEKENDE kunstenaar en besloten daarin te “investeren”. Ze gaven dus een authentiek en mooi werk op voor een litho nummer zoveel… So wrong on so many levels (zelfs op het gebied van investering)
*brrrr*
De glimmende oogjes der middenstand
met een voldoende naam aan de wand
Misschien zoeken jullie specifiek mensen die hun visa geweigerd is omdat hun naam op een zwarte lijst voorkomt maar ander moet u het eens onder hiv geïnfecteerde proberen die komen nogal eens problemen tegen.