De Koers van de Wereld is een rubriek die het nieuws van een aantal van koersbepalende danwel koersregistrerende instituten in de wereld uitlicht en beoordeelt. Voor uitleg van het windroos-systeem moet u hier zijn.
G7 / IMFC – Nog geen twee weken terug kwam het IMF met een oproep aan nationale overheden om niet in te grijpen op de marktprijzen voor olie. De olieprijs zal immers blijven stijgen en ons consumptiegedrag moet maar worden aangepast d.m.v. de markt, aldus het IMF (Sargasso 15 april). Echter vandaag steunt het hoogste beleidsorgaan van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), het zogenoemde IMFC een oproep van de G7 om de stijging van de olieprijs tegen te gaan met behulp van hogere investeringen in de productie en betere informatie over olievoorraden. Geen 180° tegenstelling, maar toch een ander geluid. In plaats van inzetten op transitie juist weer volharden in stug doorpompen. De wereldeconomie ontwikkelt zich zeer gunstig, maar een van de grote bedreigingen is de olieprijs, die sterk blijft stijgen. Vrijdag boekte olie een prijsrecord van meer dan 75 dollar per vat in de VS. De Britse minister van Financiën Gordon Brown, voorzitter van de bijeenkomst, noemde het huidige tijdperk „een tijd van diepgaande verandering, als gevolg van globalisering. Maar het is ook een tijd van risico’s, met name door hoge en wispelturige olieprijzen en dreigend protectionisme.” (NRC). De ernst van de situatie rondom de olieprijzen wordt nu algemeen erkent. Maar in plaats van te investeren in alternatieve energiebronnen gaan de G7 nu nog harder zuigen aan de opdrogende putten? Of dit voldoende zal zijn op de middellange termijn, daarover zijn de meningen verdeeld. De auteur van dit postje ziet -ondanks dat hij een fan is van technologische oplossingen- hierin slechts een intensivering van de huidige trend: natuur in Alaska opgooien voor boringen, teerzanden in Alberta afgraven, meer sociaal-risicovolle exploratie in West-Afrika en Darfur en meer macht voor het Midden-Oosten, koers: ‘Veilige Regio’.
IMF – Afgelopen zaterdag verscheen er in de pampieren Volkskrant een artikel over het Internationaal Monetair Fonds (IMF) dat de draad kwijt is nu er in de wereld geen grote financiële crises meer zijn. Kortweg komt het erop neer dat het IMF zichzelf -als geldverstrekker voor economiën in nood- overbodig heeft gemaakt. Eind vorig jaar losten Brazilië en Argentinië voortijdig hun miljarden schuld af. Nu is alleen nog Turkije de enige grote klant van het IMF. Het instituut dat al sinds 1944 bestaat is hierdoor zelf in financiële problemen geraakt aangezien het personeel met de vele dienstreizen betaald wordt van de renteopbrengsten uit de leningen, in totaal zo’n 1 miljard dollar. Het IMF moet zich gaan bezinnen op haar rol in de wereld, moet het zich ontwikkelen als kennisinstituut of als toezichthouder? Dat laatste bijvoorbeeld om grotere economieën als China die met hun groeistuipen de de wereldeconomie destabiliseren terecht te wijzen? In ieder geval gaat het IMF ‘democratiseren’. De huidige machtsverhoudingen stammen nog uit de tijd van vlak na WOII. Het debat dat nu loopt gaat over de vraag hoe landen als China en Zuid-Korea meer hun stempel op het fonds kunnen drukken (AD). Wat is de koers hiervan? Die van het IMF is nog onduidelijk, maar de hulpbehoevende landen van voorheen lijken nu sterker te staan, koers versterking van de regio: ‘Regionalisering’.
Reacties (4)
Zomaar een vraag, is het IMF een bank/broker of zijn de afgeloste leningen nu hun eigendom ?
Tis een bank, ze hebben ook wat goud in de opslag liggen, straatwaarde 31 miljard (geloof ik). Het goed in de verkoop kan ook nog een oplossing zijn.
Doen we op Sargasso de spelling volgens Swiebertje?
Nee, zo nu en dan hebben we haast.
Maar verklaar u nader?