COLUMN - Al jaren probeer ik collega’s en vrienden uit te leggen dat de woensdag niet mijn papadag is, maar dat ik gewoon vrij ben. Papadag impliceert dat ik de overige dagen niet voor mijn kinderen zou zorgen, terwijl ik in mijn taakopvatting als vader juist uitga van 24 uur per dag, zeven dagen per week. Gelukkig hoef ik als vader niet altijd veel te doen. Af en toe een spelletje spelen, een pannenkoek bakken of een pleister plakken. Het ouderschap is toch vooral een kwestie van aanwezig zijn. Dat is voor veel Nederlandse mannen al moeilijk genoeg. De eigen carrière gaat vaak voor.
Opvallend is dat vooral vrouwen mijn vrije dag als papadag bestempelen. Bang als zij zijn dat vaders zich straks echt meer met de opvoeding gaan bemoeien en zich dus op het domein van de moeders begeven. Maar als mannen hun rol in de opvoeding willen pakken dan lopen ze keihard aan tegen wat Renske Keizer, bijzonder hoogleraar pedagogiek en de Universiteit van Amsterdam, de sterke Nederlandse moederschapsideologie noemt. Vrouwen zorgen nu eenmaal beter voor kinderen dan mannen is de heersende gedachte. Daar kan geen kinderopvang of vader tegenop. Een fulltime werkende moeder staat in Nederland gelijk aan slecht moederschap. Dat zit nu eenmaal in onze cultuur ingebakken.
Keizer noemt Nederlandse ouders behoorlijk ouderwets in vergelijking met andere westerse landen. Wij laten alleen Oostenrijk achter ons. Moeder zorgt voor de kinderen en werkt parttime, vader werkt hele dagen en is kostwinner. Vanuit de overheid kan de prille vader rekenen op wel twee dagen betaald verlof. Onlangs is deze regeling uitgebreid en mogen vaders ook nog eens drie dagen onbetaald verlof opnemen. Leuk dat je net een kind hebt gekregen, maar wel even zelf betalen al die vrije dagen. Niet echt het signaal dat je van een overheid verwacht die de mond vol heeft van emancipatie en arbeidsparticipatie.
Het gaat mij trouwens aardig af, dat opvoeden. Al zeg ik het zelf. Dat zouden meer vaders moeten doen. Buitenlands onderzoek toont aan dat kinderen met betrokken vaders beter presteren op school, minder probleemgedrag vertonen en hechtere relaties aangaan. Dus kom op vaders. Laat je de kaas niet van het brood eten en eis een stevige rol in de opvoeding van de kinderen. Dat is goed voor iedereen. Voor je het weet zijn de kinderen groot en is de kans gemist. En gokken op een tweede leg doet geen recht aan de eerste. Helaas maakt ook Keizer de klassieke fout door de vrije dag van haar man papadag te noemen. Opzouten met je papadag. Ik ben overal en altijd papa.
Reacties (34)
Goed stuk. Daarop aanvullend zou ik willen reageren op:
Gelukkig hoef ik als vader niet altijd veel te doen. Af en toe een spelletje spelen, een pannenkoek bakken of een pleister plakken. Het ouderschap is toch vooral een kwestie van aanwezig zijn. Dat is voor veel Nederlandse mannen al moeilijk genoeg. De eigen carrière gaat vaak voor.
Dat is het ideaal maar gezien het tempo waarop traditionele mannenbanen verdwijnen en er vrouwenbanen voor in de plaats komen betwijfel ik of de man nog lang de keuze heeft tussen ouderschap en carrière.
Oh nee, niet weer, dit hadden we een paar dagen geleden toch ook al. Om mijn reactie van toen maar even samen te vatten: Laat ons met rust. Ik werk vijf dagen in de week, en mijn vrouw is fulltime thuis. Dit is onze vrije keus, wij vinden dit fijn. Wij zijn daarmee niemand tot last. Mag dat misschien? Of moeten we naar een heropvoedingskamp?
“Een fulltime werkende moeder staat in Nederland gelijk aan slecht moederschap.”
Apert gelul. Het is juist de fulltime werkende vader en de thuisblijvende moeder die zich steeds moeten verantwoorden en verdedigen. Ik word gezien als een SGP-bruut die zijn vrouw thuis geketend houd, en mijn vrouw als dom ongeëmancipeerd wicht.
“”Moeder zorgt voor de kinderen en werkt parttime, vader werkt hele dagen en is kostwinner.”
Nou en. Wie ben jij om te bepalen hoe wij ons leven moeten inrichten?
En ik zie genoeg klasgenootjes van Random Jr. die heen en weer ping-pongen tussen papa, mama, opa1, opa2, oma1, oma2, buitenschoolse opvang en wisselouders van vriendjes. En laat me je verklappen, daar worden die kinderen niet gelukkiger door. Geen structuur, overal weer andere regels, van hot naar her en geen vaste plek. Ze hebben dan wel auto’s, Playstations, merkkleding en vakanties met hun twee inkomens, dingen die wij niet hebben, maar ik garandeer je dat Random Jr. gelukkiger is dan die andere kinderen.
Als je wennen aan je kind zo belangrijk vindt, waarom neem je dan geen vrij. Daarom heb je vrije dagen. Ga je eens niet op vakantie.
Moeders hebben (algemeniserend) de neiging alles te willen regelen en controleren. Heb je je jas aan, zijn je schoenen goed docht, denk je aan je brood, doe je jas dicht, moet je geen regenbroek aan. Mannen/vaders denken dat kinderen wel thuis komen als ze het koud krijgen, en dat ze merken dat natte kleren aan op school vervelend is en dat ze daarna wel zelf aan de regenkleding denken. Plus, maar dat is weer algemeniserend uit een onderzoek van n=5, er is vaak maar een manier waarop zaken kunnen worden gedaan, van luiers tot de was. Deze controle maakt dat ze vaak de rol van de vader overnemen, ik zal dat wel even doen, op mijn manier denk ik dan. Zo ben ik van mijn aandeel inde was afgekomen. Ter compensatie kook ik vrijwel altijd, maar dat komt omdat ik mij niet aan het recept hou.
@3:
wat een kolder. Je kunt niet bij anderen achter de voordeur kijken. Ik vond het fantastisch om bij mijn opa’s en oma’s te zijn. Dat je opvoeden ook deels door de grootouders kunt laten doen is heel gezond.
Daarnaast wat je in @2 zegt is top. Ik werk, mijn vrouw part time. Dat gaat prima. En ik laat me al helemaal niet aanpraten dat je zwanger met z’n tweeën bent, of dat je ouderwets bent als je als man kosrwinnaar en politie-agent bent. Ik geniet vsn die rol en mevr Nonkel heeft er ook zelf duidelijk voor gekozen.
Ps: is het probleem niet dat vrouwen tegenwoordig alles willen? En trouwen, kinderen en leuk huishouden en een carrière. En de man? Die moet zich als moeder gedragen. Lekker gefeminiseerd mee winkelen, kokkerellen en kinders opvoeden. Wat een losers vind ik dat, de hele dag rond de speeltuin hangen….maar ze moeten het zelf weten. Ik bemoei me er niet mee.
@2: Niemand heeft het over jou persoonlijk. Stel je dus niet zo aan.
Ik word gezien als een SGP-bruut die zijn vrouw thuis geketend houd, en mijn vrouw als dom ongeëmancipeerd wicht.
Zoek andere vrienden zou ik zeggen.
On topic: het gaat hier om het verhaal van Lieuwe Rozema – dat hij zich niet serieus genomen voelt als vader – dat heeft werkelijk niks te maken met een Jack Random die zich heel snel bedreigd voelt door de mening van een ander.
Ter compensatie kook ik vrijwel altijd, maar dat komt omdat ik mij niet aan het recept hou.
Dan maak je waarschijnlijk troep waarvan de honden geen brood lusten.
@6: “dat heeft werkelijk niks te maken met een Jack Random die zich heel snel bedreigd voelt door de mening van een ander. ”
Bullshit. Dat vrouwen moeten werken, is de heersende mores. Ik werk bijna exclusief tussen tweeverdieners (en babyboomers) en heb vaak moeten uitleggen dat ik geen lid ben van de SGP, en dat het een vrije keus is van mijn vrouw. Begrijpen ze niet. Niet aan het verstand te brengen. De maatschappij kotst alleenverdieners uit, en daar reageer ik op en verzet ik me tegen. Zolang we niet in onze waarde worden gelaten, en onze keus niet geaccepteerd wordt, ga ik er met twee gestrekte benen in.
En het gaat niet om het bedreigd voelen, het gaat om oneerlijkheid. Voor tweeverdieners kan het niet op, qua regelingen en voordeeltjes. Terwijl ze al twee inkomens hebben. Alleenverdieners kunnen het lekker zelf uitzoeken. Daar ageer ik (ook) tegen. Wil je allebei werken? Prima, maar betaal alles dan ook zelf even.
Probeer ook een beetje van deze tijd te genieten, Lieuwe. Je maakt deze levensfase maar één keer mee. En voor je het weet zijn ze 16 en zie je ze haast niet meer.
Zorg dat je mooie herinneringen verzamelt van deze tijd waarin je er toe doet.
Ik weet: ik klink als een ouwe lul… en dat ben ik ook.
@7, defensieve reacties lokken offensieve uit, en vice versa. Ik zou dus zeggen: schroef je eigen veroordeling, afkeer en verdediging een stuk terug. Als jij de wereld anders benadert zullen mensen jou anders benaderen (gemiddeld genomen – natuurlijk betekent dat niet dat nu 100% van de wereld geheel jouw visie gaat volgen.) Hoe minder jij je verdedigt (al dan niet door de aanval te kiezen), hoe makkelijker men het aanvaardt.
En: mensen hebben ook het volste recht om te kiezen voor een leven als tweeverdiener, om welke reden dan ook. Als je niet wilt dat andere mensen een SGP-karikatuur van jou maken, doe dat dan ook niet bij mensen die een andere keuze maken dan jij.
En daarbij wordt je leven een stuk aangenamer, en dat van andere mensen ook. Want in alle eerlijkheid, je reacties stralen zo ongelofelijk veel frustratie uit dat het zelfs via internet op mij overkomt als ‘da’s niet goed’.
@8: Doe ik Hans, je hebt helemaal gelijk.
@2: zoals ik al zei, een moeilijk te doorbreken cultuur. Overigens bepaal ik niks beste Jack. Ben het helemaal eens met Hans @8. Het is zo voorbij.
@9: Ik wil niemand het tweeverdienerschap ontzeggen. Ik wil alleen dat daar een eerlijk prijskaartje aan komt te hangen. Wat niet hoeft opgebracht te worden door de maatschappij.
En ja, ik ben hierover gefrustreerd. Juist omdat we ons hier vaak over moeten verdedigen. Het is in dit geval toch echt een kwestie van ‘hullie begonnen’. Het tweeverdieners-schap wordt actief gepushed door overheid en de very serious people in de (opinie)media. Ik heb me naar mijn smaak iets teveel moeten verantwoorden waarom ik vijf dagen werk en mijn vrouw thuis is, bij collega’s en anderen. En anders dan schaamtevol in een hoekje te gaan zitten, blaf ik terug.
Zoek anders voor de lol eens op ‘aanrechtsubsidie’. Het is zelfs een officiele politieke term. Hoe denigrerend wil je het hebben… Vraag je dan nog eens af waarom ik in de aanval ga.
@11: Waarom moet die cultuur doorbroken worden? Waarom, als mensen daar gelukkig mee zijn? En ja, er wordt wel bepaald. Door financiële sturing. En beeldvorming. Doordat twee inkomens de norm zijn, de algemene heffingskorting wordt afgebouwd en er volop voordeel-regelingen zijn voor tweeverdieners, stuurt de overheid actief. Het wordt moeilijker om met één inkomen het hoofd fatsoenlijk boven water te houden. Als je niet werkt, ben je geen volwaardig lid van de maatschappij. Dat is ook dwang richting een gewenste situatie.
@12: Ik heb me naar mijn smaak iets teveel moeten verantwoorden waarom ik vijf dagen werk en mijn vrouw thuis is, bij collega’s en anderen. En anders dan schaamtevol in een hoekje te gaan zitten, blaf ik terug.
Zoals ik eerder zei: zoek andere vrienden. Of bijt eens irl van je af, ipv het hier te doen waar je niet eens wordt aangesproken.
Dat is ook dwang richting een gewenste situatie.
Tsja, een straf op het ontduiken van belasting is ook “dwang richting een gewenste situatie”. Ga nou niet de aanrecht-anarchist uithangen… In een samenleving moeten we allemaal dingen doen waar we geen zin in hebben. Daar kan je over discussiëren maar dat idee in/uit principe verwerpen vind ik uitermate asociaal.
Waarom moet die cultuur doorbroken worden? Waarom, als mensen daar gelukkig mee zijn?
Omdat het een beetje een dure grap is. Met het non-argument “als mensen daarmee gelukkig zijn” kan je ook bvb het bestrijden van milieuvervuiling afdoen als onwenselijke dwang. Jouw geluk is niet het hoogste maatschappelijke goed.
Volgens mij bungelen wij niet onderaan, maar zitten we ergens in de middenmoot qua aantal werkende vrouwen en mannen.
In veel landen moeten mannen en vrouwen samen wel meer werken, of omdat het gezamenlijk loon heel laag is (Oost Europa) of omdat de gezamenlijke belastingen heel hoog zijn (Scandinavië). Dit heeft weinig met emancipatie te maken, ga maar eens naar de rolverdeling in een Hongaars gezin kijken zou ik zeggen. Het kind wordt in die landen zo snel mogelijk in de opvang gestopt, en ja als pappa en mamma dan na het werk het kind ophalen zijn ze inderdaad grofweg evenveel bij het kind.
Dat wij de keuze hebben voor pappa/mamma dagen en voltijds werken is een luxe probleem. Zo lang we een fors tekort aan banen hebben en het gehele gezin zelfstandig kan rondkomen is het financieel geen enkel probleem. Ik zou eerder stellen dat dit een voorbeeld is voor heel het westen en dat wij vooraan lopen.
@12, volgens mij is de aanrechtsubsidie juist een extra voordeeltje dat het kostwinnersmodel bevoordeelt boven een tweeverdienersmodel. Maar wegens gebrek aan kinderen en partner ben ik er niet zo mee op de hoogte.
Ik vroeg trouwens niet waarom je zo aanvallend reageert. Dat weet ik wel, dat maak je genoeg duidelijk: omdat je je miskend en onrechtvaardig behandeld voelt. Dat mag. Ik wil ook geen discussie starten of je al dan niet werkelijk miskend en onrechtvaardig behandeld wordt.
Ik stel alleen voor om het eens op een andere manier te benaderen – namelijk door je niet de hele tijd te focussen op wat je allemaal zou moeten krijgen maar niet krijgt, en niet de hele tijd uit te halen naar mensen die in jouw ogen wel in de bevoorrechte positie zitten.
Maar verder zal ik het laten rusten, in elk geval voorlopig. Mijn punt is denk ik duidelijk, ik hoop dat je het in overweging wilt nemen want ik denk dat het zowel je reacties op internet als je eigen leven een stuk leuker maakt, maar dat is verder geheel je eigen keuze.
Ik snap echt het probleem niet van het woord ‘papadag’. Ik hoop dat het goed ingeburgerd raakt, een echt begrip, dat het opnemen van je papadag een vanzelfsprekendheid wordt en dan uiteindelijk een verworvenheid voor alle vaders.
@19
Omdat het iedere dag ‘papadag’ is. Een dag vrij van je slavenbaantje zal daar niets aan veranderen.
Maar voor de meer geconditioneerden zal het wel prima klinken. Zo af en toe hun rituele 9-5 stramien mogen doorbreken, zeg maar.
@18:
Klopt, het heet trouwens ook geen aanrechtsubsidie maar algemene heffingskorting. De minstverdienende partner krijgt deze korting verrekend op haar IB-aanslag, of zelfs uitbetaald als er niet genoeg te verrekenen valt.
Uit het oogpunt van vereenvoudiging van de belastingen mag de regeling van mij verdwijnen, als er maar basisinkomen voor in de plaats komt ;-)
En verder ben ik van mening dat het opvoeden van kinderen inderdaad een verantwoordelijkheid is van beide ouders. Ze moeten daar dan ook allebei de ruimte voor krijgen. Binnen die ruimte moeten ze natuurlijk vrij zijn om zelf de onderlinge taakverdeling te bepalen. Wil de vrouw ervoor thuisblijven? Prima. Wil de man dat doen? Net zo goed. Of een combinatie van allebei natuurlijk. Maar dat een man daar vaak helemaal geen tijd voor kan krijgen is natuurlijk schandalig. En in die zin lopen we inderdaad achter op een aantal andere landen.
Ik heb anders op talloze sites van internet gelezen dat heel wat papa’s voor de jaren ’70 of ’80 blijkbaar toen veel strenger waren voor hun kroost en dan vooral voor hun dochters. Hoeveel vrouwen schreven er wel honderden verhalen over zichzelf waarin ze vroeger nog ouderwetse straffen moesten ondergaan van vaderlief wat inhield dat als de meiden heel stout waren ze over papa’s knie gingen! Alleen de manier waarop dat bij de overgrote meerderheid van de (jonge)dames ging vind ik toch minder leuk om te zien als dat voor 100% van achteren in Adamskostuum ging, ik ben zelf nogal preuts ingesteld, dan dat zij over hun achterwerken (spijker)broeken, jurken, ondergoed, zwembroeken, slipjes of strings droegen. Maar de vaders, en moeders, sloegen dan meestal vreselijk hard en niet alleen maar met de hand maar ook met mattenkloppers, haarborstels, zweepjes, plankjes, stokken, roe’s en andere harde voorwerpen!
Jongens, waar maken jullie je druk om. Er is weer eens iemand tot (bijzonder) hoogleraar benoemd en die moet een statement maken om in de krant te komen. Verder gaat zij iets onderzoeken waar ze al een mening over heeft, ook al zo’n prima wetenschapsstrategie. Volgens mij gaat het prima in Nederland, zeker in vergelijking met sommige Europese landen.
@6: dat zou je denken, maar ook dat valt mee, minder troep dan mijn vrouw. Dat moet ok wel met een kleine keuken. Zullen we het weer on topic houden?
@23: het is inderdaad een zotte stelling. Voor mij is het 24/7 papa dag, en voor mijn vrouw is het 24/7 mama dag.
En als je als kinderverzorger of leraar werkt? Is je werkvrije dag dan een papadag?
@15,@16: Belasting ontduiken berokkent de samenleving schade, en daar moet de overheid dus wel in sturen. Ik heb nergens gezegd dat de overheid nooit gedrag mag sturen of corrigeren door specifieke maatregelen, als gedrag van individueën de samenleving of andere individueën schade toebrengt. Dat is in het geval van een kostwinner geenszins het geval; niemand wordt minder van onze keuze.
Onze keuze kostte de samenleving hooguit 2.000 euro, en dat bedrag wordt elk jaar minder. De algemene heffingskorting voor niet-werkende partners (veelal in de politiek en media aangeduid met de term ‘aanrechtsubsidie’) wordt in een aantal stappen afgebouwd naar nul. Het hangt zelfs nog af van het geboortejaar van de partner; na een bepaald jaar is het al nul (1971 dacht ik), daarvoor wordt het afgebouwd. Voor 2015 zitten we ik meen op 1.200 euro wat we van de belasting terug krijgen. Voor de details verwijs ik je naar de site van de BD.
Daar tegen over staan de combinatiekorting, aanvullende combinatiekorting en kinderopvangtoeslagen die tweeverdieners krijgen. Misschien zijn er nog meer regelingen waar ik geen weet van heb. En dat is een veelvoud van onze heffingskorting. Waaraan ik moet meebetalen. Daar ageer ik tegen. Zo stuurt de overheid om vrouwen aan het werk te dwingen. Schaf af die zooi, en laat mensen zelf kiezen. En ook de financiële consequenties van hun keuze dragen.
Een argument wat de ‘vrouwen moeten werken’-beweging ook vaak gebruikte, was dat elke arbeidskracht nodig was, in het kader van de komende vergrijzing en de krimpende beroepsbevolking, en dat thuisblijvende moeders de economische groei in de weg stonden. En dat je op die manier ook schade aan de samenleving toebracht. Dat dat kul is, kunnen we denk ik wel zien aan het blijvende overschot aan arbeidskrachten. Daarnaast is er meer dan betaalde arbeid; Frau Random is 15 uur per week actief op school. Wat bittere noodzaak is, want de leerkrachten hebben geen tijd voor die extra dingen, en geld voor extra capaciteit is er niet. Maar dat is weer een hele andere discussie.
Ben ik nou uitgeluld, even kijken wat er nog meer staat. Ah, @18. Ja, ik kan er niks aan doen, zo zit ik nou eenmaal in elkaar. Ondanks een titel voor m’n naam blijf ik een arbeiderszoon met een grofgebekte Rotterdamse havenmentaliteit. Iets met een rood nest, geen blad voor de mond, het Roode Vaandel volgen wij, en sterk gevoel voor sociale rechtvaardigheid.
@26: dan ben een leraar of verzorger, geen papa, tenzij je zoveel kinderen hebt dat je een eigEn klas kan vullen
“Keizer noemt Nederlandse ouders behoorlijk ouderwets in vergelijking met andere westerse landen.”
Gelukkig is ouderwetsheid een drogreden. De verzwegen premisse is, dat alles wat nieuw is, goed is, en alles wat oud is, slecht is. Waarom een kind naar een kinderopvang sturen, terwijl de moeder in een kantoorkolos onder een systeemplafondje ‘zichzelf zit te verwerkelijken’?
En waarom mogen van regeringen mensen dat niet helemaal zelf weten? Wat boeien ons die statistieken, dat we “alleen Oostenrijk achter ons laten”? Wat willen ze bereiken? Dat geen enkel land een ander land achter ze laat?
@20 Ga jij maar strijden voor iedere dag papadag, dan. Lekker realistisch. Een dag in de week vrij is haalbaar en dan zien we verder. Daar had ik het over. Papadag kan ook een rallying cry zijn om in ieder geval die ene dag te verwezenlijken.
Samenvattend:
Iemand wiens vrouw 100% voor de kids zorgt ervaart weerstand
Realiseren van een papadag kan een ‘rallying cry’ zijn
Een vrouw die fulltime werkt krijgt vragen en weerstand
Een vader die fulltime voor de kids zorgt krijgt weerstand
(Zie ook andere topic over dit onderwerp).
Het ligt anders. Nederland is niet oerconservatief of ouderwets. Nederland is een land waarin afwijking van de norm direct leidt tot vragen en zelfs veroordelingen. Wat hoort is dat papa veel werkt en mama minder werkt. Dat mama de altijd aanwezige verzorgdende is en papa (slchtes) ondersteunend is bij huishouden en kids. Niet te veel dagen naar de BSO (max 1 a 2), opa, oma of mama zijn beter. Maakt het voor de arts, school, consultatiebureau en speelafspraakjes ook makkelijk: mama is ’the man’. En wee je gebeente wanneer je hiervan afwijkt. Je regelt dingen dan niet anders, maar je brengt je kinderen schade toe (je geeft een slecht voorbeeld,meer ziekte op KDV, meer gedragsstoornissen etc). Een slechte ouder.
Het is geen gebrek aan emancipatie, maar gebrek aan de eigenschap buiten het eigen aangeharkte tuinje te denken en te zien dat andere manieren ook prima zijn.
@31: Inderdaad: het is vooral elkaar de maat nemen langs de lat van het Grijze Grote Gemiddelde als norm.
Er is dan ook maar een antwoord op mogelijk: niets van aantrekken, je niet druk om maken, en je niet laten opfokken.
@31,
Helemaal mee eens!
Je zou haast vergeten dat Lieuwe Rozema een heel mooi stuk heeft geschreven. Mijn complimenten Lieuwe, en alle goeds voor 2015.