Véél tijd en geduld, Larie :-)
–gotta run now– leven wacht buiten, glimmerlights en hopelijk harmoniaque.
Ik ga op zoek naar het Uur Blauw, tot hopelijk vannacht online.
#3
TRS
….. mohammed ??!?!
#4
Steeph
NEE!
#5
TRS
oef….
de “berg” lijkt er wel een beetje op…. of op sinterklaas zonder mijter
#6
larie
De kantlijn: U speelt met woordcombinaties maar de kijker ook..soort van wisselwerking. Hoeft niet perse on topik te zijn maar wel met/meegevoerd met (Uw) maelstroom: ammoniak (veel woorden zijn hiermee verbonden, soort van zuurte aanduiding en persoonlijke uitingen zoals maniacaal b.v.)
Egyptische tijd zeg 2000 b.c., Amon, met hoorns als oren , van gotje naar got om de kassa bij priesters te laten rinkelen. Tempels door heel het gebied. Grote openingen waar de reizigers op Safaran ( van a naar b of a naar a) met de kamelen naar binnen konden om de weesgegroetjes te doen. De kamelen, lang onderweg, legen de blaas als ze niet meer hoeven te lopen in de gebouwtjes. De kamelenpies vervalt tot iets met een vreselijke geur(enigszins bedwelmend) dus de stank was vreselijk in die tempeltjes ..mensen gingen bij deze “aanbidding” wat raaskallen vanwege de dampen (maniacaal) en de lucht werd beschreven als Amoniak (damp van de tempel van Amon).
De pies vormt in het zand prachtige bruine kristallen (woestijnrozen genoemd) altijd te vinden bij oases of de genoemde tempeltjes, soms metershoog.
Alvast: een woestijnroos glorieert in mijn woonkamer. Gekregen van een 70jarige die z’n dienst in het vreemdelingenlegioen deed in Algerije.
Verder; het is wonderlijk dat je de kamelentrek onderkent in deze poging tot tekening. Want dat was precies de bedoeling.
Voor mij betekent ze een passage. Een kiezen tussen ‘zal ik links of zal ik rechts gaan’ …
Nu, het is mijn bedoeling om mensen die dit zien, bewust te doen worden van dat MOMENT.
Niet van “wat zal ik kiezen”, maar wel: stilstaan bij dat moment. Hopelijk is dat zichtbaar.
Maar net vanwege die haast atavistische twijfel op de Kamelenroute, daar hoop je dan van dat één en ander samenkomt -het besef van twijfel, het inzicht in mogelijkheid tot keuze, de geheimezinnigheid van de op papier gekraste lijntjes…
En [ontopic] ;-) ik heb geworsteld en gevloekt met die rots in het midden. Tot mijn potlood me dwong om ze hilarisch groot te maken. Bleef het middelpunt over. En die was plots eenvoudig: de gedurfde Cirkel, waar men het over had binnen die zwarte mohammedvlak. Ironie -daar waar alles urendurend gekrast was op zacht katoenpapier, met één computertabletstift een Ronde getrokken. Point final. Upload & post.
En, nemende de vrijheid: jammer dat niet meer kijkers hun ding reageren. Crux of the biscuit is: op een beeld ben je vrij van meningsuiting.
Kan alleen maar hopen dat mensen genieten van het beeld.
Doet me denken aan de 4 jaren dat ik radioDJ was. Het heftigste van mijn programmas heette: Waan Heeft Zin.
Micro’s in de studio stonden open, alles kon. En ook alles gebeurde.
Eéntje is: een vriend en vriendin kropen in het audio-valse plafond erboven. Me, the always straight one, stond te gillen DOE DAT NIET -maar te laat; het meisje stortte head down neer op een Revox bandopnemer. Valse plafond in een wolk van stof opengebarsten. Donkerbruin bloed sijpelend uit haar achterhoofd. Nog even in haar bewusteloosheid braken -hersenschudding.
Alle luisteraars konden het live & direct medemaken.
Waarom deze vorm van communicatie me aan radio doet denken: het ‘Geven’. Ik ben zeker dat iedereen hier ter Sargasso zijn of haar stukken kan plaatsen in de hoop om op z’n minst bekeken te worden, en liefst bereageerd. Niet dat het ertoe doet om de meeste comments te krijgen. Het valt me enkel op, de gelijkenis tussen woorden en klanken te brengen in een microfoon, -en het potsen van letters of beelden.
Het brengt, als een Nemesis from Hel, slechts/gelukkig genoeg, dat op wat je krijgt.
Posters allerhande geven, en het prikt somtijds wanneer bvb. een StandvandeWereld of een tekening niet teruggegeven wordt naaarmate de Güsta die erin geInvesteerd wordt.
Soit.
Heb een wonderavond met een wondervrouw medegemaakt, en het wordt lente.
Moest even, deze nu al voorbije seconde, van het hart.
Reacties (7)
Dit is..dit is..geen nierstenen maar onderbuikstenen..tering (hoeveel kost ’t?, no joke)
Véél tijd en geduld, Larie :-)
–gotta run now– leven wacht buiten, glimmerlights en hopelijk harmoniaque.
Ik ga op zoek naar het Uur Blauw, tot hopelijk vannacht online.
….. mohammed ??!?!
NEE!
oef….
de “berg” lijkt er wel een beetje op…. of op sinterklaas zonder mijter
De kantlijn: U speelt met woordcombinaties maar de kijker ook..soort van wisselwerking. Hoeft niet perse on topik te zijn maar wel met/meegevoerd met (Uw) maelstroom: ammoniak (veel woorden zijn hiermee verbonden, soort van zuurte aanduiding en persoonlijke uitingen zoals maniacaal b.v.)
Egyptische tijd zeg 2000 b.c., Amon, met hoorns als oren , van gotje naar got om de kassa bij priesters te laten rinkelen. Tempels door heel het gebied. Grote openingen waar de reizigers op Safaran ( van a naar b of a naar a) met de kamelen naar binnen konden om de weesgegroetjes te doen. De kamelen, lang onderweg, legen de blaas als ze niet meer hoeven te lopen in de gebouwtjes. De kamelenpies vervalt tot iets met een vreselijke geur(enigszins bedwelmend) dus de stank was vreselijk in die tempeltjes ..mensen gingen bij deze “aanbidding” wat raaskallen vanwege de dampen (maniacaal) en de lucht werd beschreven als Amoniak (damp van de tempel van Amon).
De pies vormt in het zand prachtige bruine kristallen (woestijnrozen genoemd) altijd te vinden bij oases of de genoemde tempeltjes, soms metershoog.
Alvast: een woestijnroos glorieert in mijn woonkamer. Gekregen van een 70jarige die z’n dienst in het vreemdelingenlegioen deed in Algerije.
Verder; het is wonderlijk dat je de kamelentrek onderkent in deze poging tot tekening. Want dat was precies de bedoeling.
Voor mij betekent ze een passage. Een kiezen tussen ‘zal ik links of zal ik rechts gaan’ …
Nu, het is mijn bedoeling om mensen die dit zien, bewust te doen worden van dat MOMENT.
Niet van “wat zal ik kiezen”, maar wel: stilstaan bij dat moment. Hopelijk is dat zichtbaar.
Maar net vanwege die haast atavistische twijfel op de Kamelenroute, daar hoop je dan van dat één en ander samenkomt -het besef van twijfel, het inzicht in mogelijkheid tot keuze, de geheimezinnigheid van de op papier gekraste lijntjes…
En [ontopic] ;-) ik heb geworsteld en gevloekt met die rots in het midden. Tot mijn potlood me dwong om ze hilarisch groot te maken. Bleef het middelpunt over. En die was plots eenvoudig: de gedurfde Cirkel, waar men het over had binnen die zwarte mohammedvlak. Ironie -daar waar alles urendurend gekrast was op zacht katoenpapier, met één computertabletstift een Ronde getrokken. Point final. Upload & post.
En, nemende de vrijheid: jammer dat niet meer kijkers hun ding reageren. Crux of the biscuit is: op een beeld ben je vrij van meningsuiting.
Kan alleen maar hopen dat mensen genieten van het beeld.
Doet me denken aan de 4 jaren dat ik radioDJ was. Het heftigste van mijn programmas heette: Waan Heeft Zin.
Micro’s in de studio stonden open, alles kon. En ook alles gebeurde.
Eéntje is: een vriend en vriendin kropen in het audio-valse plafond erboven. Me, the always straight one, stond te gillen DOE DAT NIET -maar te laat; het meisje stortte head down neer op een Revox bandopnemer. Valse plafond in een wolk van stof opengebarsten. Donkerbruin bloed sijpelend uit haar achterhoofd. Nog even in haar bewusteloosheid braken -hersenschudding.
Alle luisteraars konden het live & direct medemaken.
Waarom deze vorm van communicatie me aan radio doet denken: het ‘Geven’. Ik ben zeker dat iedereen hier ter Sargasso zijn of haar stukken kan plaatsen in de hoop om op z’n minst bekeken te worden, en liefst bereageerd. Niet dat het ertoe doet om de meeste comments te krijgen. Het valt me enkel op, de gelijkenis tussen woorden en klanken te brengen in een microfoon, -en het potsen van letters of beelden.
Het brengt, als een Nemesis from Hel, slechts/gelukkig genoeg, dat op wat je krijgt.
Posters allerhande geven, en het prikt somtijds wanneer bvb. een StandvandeWereld of een tekening niet teruggegeven wordt naaarmate de Güsta die erin geInvesteerd wordt.
Soit.
Heb een wonderavond met een wondervrouw medegemaakt, en het wordt lente.
Moest even, deze nu al voorbije seconde, van het hart.