GC @ AFFF: The Night of Terror

In het hart van het Amsterdam Fantastic Film Festival staat the Night of Terror, een nacht lang horrorfilms kijken met andere bikkelaars. Afgelopen zaterdagnacht om 0.30u begon deze horrornacht en GeenCommentaar was erbij.

Aangezien het voor mij de eerste keer was, wist ik niet wat ik kon verwachten. Maar ik kreeg een eerste idee toen festivaldirecteur Jan Doense bij de laatste film voor de Night of Terror het onschuldige publiek vertelde dat ze maar beter na afloop zo snel mogelijk via de nooduitgang naar buiten konden gaan zodat ze niet geconfronteerd hoefden te worden met de NOT-hordes. Om 0.00 gingen de poorten open en merkte ik voor het eerst waar het bij de NOT eigenlijk om draait:

“HOERRRRR!” roepen.

Oja, en “HOMO!”… en “Achter je! Homo!”… en “Pas op dat schaap!” … “Sterf dan Hoer!!”… en WC-rollen gooien … etc. etc.

Het is in de zes uur (!) dat ik in de zaal zat geen moment stil geweest en ik heb nog nooit zo laat zo hard gelachen om de gegrunte spitsvondigheden van de hardcore NOT-gangers. Uiteraard is op die manier elke spanning verdwenen bij de vertoonde horrorfilms: Als de drie laatste overlevenden begeleid door spannende muziek tussen de bloeddorstige mutanten doorlopen word het voorzien van een “Polonaisuh, Homoooos!” uit de zaal, dan zit je niet meer echt op het puntje van je stoel:) Het gejuich dat opsteeg als er iemand bloederig aan zijn einde kwam was hartverwarmend. De goedmoedige scheldkannonade (“Hoer!” danwel “Homo!”) die je over je heen kreeg als je bier ging halen was ontroerend.

Het mooiste moment kwam nog voor de eerste film. Jan Doense nam de microfoon en kondigde aan dat deze Night of Terror opgedragen zou worden aan Ricardo, een overleden medewerker van het eerste uur. Op de crematie had Jan Doense de familie beloofd hem een passende herdenking te geven tijdens de NOT. Dit bestond uiteraard niet uit een minuut stilte, maar uit een minuut “hoerrrrr” roepen. Achterin stonden de ouders van Ricardo met tranen in hun ogen…

Aanvankelijk had ik me voorgenomen alleen de eerste film bij te wonen, maar om zes uur zat ik nog in de zaal met tranen van het lachen. Een half uur later begon de laatste film, maar toen zat deze homo al in de eerste trein naar huis.

Oja de films:

Black Sheep (zie foto):
Ontspannen horror-komedie uit Nieuw Zeeland. Door foutjes met genetische manipulatie veranderen hordes schapen (NZ telt er 40 Miljoen) in bloeddorstige monsters. De creature effects zijn van WETA digital, bekend van Lord of the Rings.
**1/2 uit 5

The Hills have Eyes II:
Vervolg van Wes Craven op The Hills have Eyes van Wes Craven en tegelijk remake van The Hills have Eyes II uit ’77, ook van Wes Craven. Nu zijn er dus vier films over gemuteerde bergbewoners in afgelegen berggebieden in de VS en volgens mij zijn dat er minstens drie teveel. Teveel slasher-cliches zonder de bijbehorende humor.
* uit 5

Feast
Ha! om dit soort films draait het bij de NOT. Een bar in de middle of nowhere wordt aangevallen door gemuteerde roadkill en de gasten verschansen zich binnen terwijl ze een voor een afgeslacht worden. Veel humor en bloederige moordpartijen in deze overduidelijk met veel plezier gemaakte film. We zien punklegende Henry Rollins met een roze joggingbroek in een fontein van bloed sterven en de standaardhelden gaan er een voor een aan. Topamusement!
**1/2 uit 5

(allemaal krijgen ze er drie sterren bij wegens de ambiance waarin ze vertoond werden).