Gatestone Institute danst met haatspam op graf Turkse socialist

Ook de redactie van Sargasso wordt bestookt met nepnieuws (vroeger heette dat propaganda). Meestal klikken we het ongezien weg, maar af en toe is het zo schaamteloos dat het schreeuwt om een weerwoord. Bijvoorbeeld in het geval van het bericht “Joden sterven, Turken vieren feest” van het Gatestone Institute, waarin de nagedachtenis van de Turks-Joodse zakenman Ishak Alaton voor het karretje van een onfrisse boodschap wordt gespannen.

Eerst even dit: uiteraard bestaat er jodenhaat in Turkije, zo zeker als er moslimhaat bestaat bij het Gatestone Institute. Dat er aan alle kanten selectief gewinkeld wordt in feiten en halve waarheden ligt voor de hand. De manier van werken is inwisselbaar. Verander in dit citaat van Gatestone “Islamitische staat” in “Joods complot” en “Joden” in “Moslims”, en je ziet dezelfde manier om geweld en boze tweets op gelijke hoogte te stellen.

Wat is dan het verschil tussen gewapende terroristen van de Islamitische staat, die Joden met een bloedbad bedreigen? En ongewapende Turkse Twitter-gebruikers die Joodse doden vieren en pleiten voor het uitmoorden van meer Joden?

Maar om dat soort agitprop-trucjes gaat het even niet. Mijn aandacht werd getrokken door het volgende zinnetje: “Twee belangrijke Joden hebben de laatste tijd hun leven verloren: Shimon Peres, de negende president van Israël, en Ishak Alaton, een Joods zakenman uit Turkije.” Die eerste kende ik, de tweede niet.

Ishak Alaton

Alaton bleek een succesvol zakenman te zijn geweest, die bijna zijn hele leven in Istanbul gewoond heeft. Hij overleed op 11 september en het Turkse Twitter barstte los. Het grootste deel van de tweets betreurde het heengaan van een groot man. Zowel de regeringsgezinde krant Sabah (vertaling) als het seculiere Hürriyet (vertaling) noteerden lovende woorden. De socialistische krant Aydinlink (vertaling) bekritiseerde hem wel hard, want kapitalist (vriend van Soros) en Gülenist. De begrafenis vond onder zware politiebewaking plaats.

Kortom, een pragmatische industrieel met westerse opvoeding, die als Jood groot aanzien genoot in een islamitisch land. Hoe span je die voor een antimoslim-karretje? Welnu, niet alle tweets waren netjes. Het Gatestone Institute vond de site Avlaremoz, die antisemitische incidenten in Turkije verzamelt. En die had een aantal haattweets gevonden. De bovenste, die Alaton een “joodse vampier” noemt is van @troll_savar19, die zich afficheert als “neocon, neoliberal”. Neem zijn tijdlijn even door en je weet dat we het hier niet over een fanatieke moslim hebben, maar een Turkse neonazi. Ook bij de andere accounts vliegen de koranverzen je niet om de oren. Avlaremoz heeft overigens ook de transcriptie van een interview (vertaling), waarin Alaton zichzelf als sociaaldemocraat en antizionist afficheert (en poseert met een boek van Marx in zijn hand).

Neocon

Dit is het beginmateriaal: een gerespecteerde socialistische jood in een islamitisch land en een handvol niet-representatieve tweets met antisemitische strekking uit overwegend nationalistische hoek. Hiervandaan moeten we naar “Joden sterven, Turken vieren feest”, waarbij we ook nog duidelijk moeten maken dat Turken=moslims. Want ja, een antisemitische neocon, daarvoor krijg je bij een neocon instituut de handjes niet op elkaar. Daar gaan we:

De Turken die Jodenhaat uitspuwden na zijn dood, zijn er kennelijk van overtuigd dat geen aanklager in Turkije hen verantwoordelijk zal houden voor hun opmerkingen die oproepen tot haat en zelfs tot geweld tegen Joden. Ze lijken te denken dat ongeacht wat je zegt of schrijft over Joden, je ermee weg mag komen.

Zo, daar is het linkje gelegd. De paar onfrisse tweets zijn opgeblazen tot een structureel probleem. Nu nog even uitbreiden van Alatons dood naar enkele terreurdaden:

In feite lijkt het vieren van Joodse doden op de sociale media een traditie voor sommige Turken. Na een poging tot messteken op de Israëlische ambassade in Ankara op 21 september en de bomaanslag in Istanbuls Taksim district, waarbij drie Israëlische doden vielen, hadden veel Turkse Twitter-gebruikers weer Twitter gevuld met haatberichten.

Ongetwijfeld waar. Antisemitime is wijdverspreid in Turkije en heeft drie bronnen: islamitisch, links en rechts extremisme. De laatste houden we liever buiten beeld, want dat komt niet zo goed uit. Maar links verketteren moet mogen, zou je denken. Alhoewel, waarom zou je de links-nationalistische terreurgroep van Abu Nidal niet gewoon moslims noemen? Ze noemen zich tenslotte ook wel eens “Revolutionary Organization of Socialist Muslims”.

De Joodse Gemeenschap in Turkije is ook blootgesteld aan dodelijke terroristische aanslagen door het toedoen van moslimgroepen. Op 6 september 1986, bliezen Palestijnse Arabische terroristen aangesloten bij de Abu Nidal organisatie een bom op en openden het vuur op de Neve Shalom-synagoge in Istanboel tijdens een Sabbatdienst; 22 mensen werden gedood.

Voilà, al sinds de jaren tachtig (en daarvoor) plegen moslims aanslagen op Joden in Turkije en vieren daar vervolgens feest over (op Twitter). Nu nog even antisemitisme koppelen aan antizionisme:

Maar gezien de antisemitische en anti-Israëlische verklaringen van de overheid in Turkije, lijkt het niet realistisch om te verwachten dat ze wetten gaan maken die dat antisemitisme als een overtreding erkennen in Turkije.

Volgt een quote uit 2014 van president Erdogan, waarin hij flink uithaalt naar Israel. Die werd waarschijnlijk meer actueel gevonden dan dit gesprek uit 2016 in de Jerusalem Post, waarin Erdogan antisemitisme als misdaad veroordeelt en stelt dat Joden veilig moeten zijn in Turkije. Ook dat zou alleen maar hinderlijk zijn op weg naar de uitsmijter:

Deze geschiedenis en verhalen leiden tot de vraag: wat is een radicale moslim en wat is een gematigde moslim? Gaat “radicaal” alleen over het feit van een gewapende militant? Kunnen moslims die niet deelnemen aan gewelddadige acties, maar die een uiterst hatelijke en moorddadige uitspraken hebben, worden beschouwd als “gematigd”? Of moeten hun hoogmoedige en genocidale uitspraken reden genoeg zijn om aan hen te denken als ‘radicaal’?

Propaganda

Enfin, zo werkt propaganda: net zo lang onwelgevallige feiten negeren tot je een paar kruimels over hebt die je vervolgens kunt opblazen om te insinueren dat de complete Turkse bevolking uit gevaarlijke radicalen bestaat. Zoveel verschil is er immers niet tussen het verzenden van een tweet en het gooien van een bom. En hé, we zeggen het niet, hè, we vragen het ons alleen maar af.

Maar Ishak Alaton, die zich zijn leven lang heeft ingespannen voor een vredig samenleven van Joden en moslims in Turkije, verdient het niet dat zijn dood zo vuig geëxploiteerd wordt.

Dus meende ik dat dit stukje ook best een stevige kop kon gebruiken (en o ja, de baas van het Gatestone Institute zou zomaar de volgende minister van buitenlandse zaken van de VS kunnen zijn).