Tijdens de NAVO-interventie in Libië was het Frankrijk dat het voortouw nam. In 2013 zond President Hollande Franse troepen naar Mali tijdens de burgeroorlog om het land uit handen van islamisten te houden. In hetzelfde jaar kwam Frankrijk tussenbeide in Nigeria af te slaan, het heeft zo’n drieduizend soldaten paraat in de Sahel-regio.
Vanwaar toch die interesse van Frankrijk in Afrika? De Franse regering zal zeggen dat ze zich verantwoordelijk voelt voor haar voormalige (Franssprekende) koloniën; maar de driedelige documentaire The French-African Connection maakt duidelijk dat achter Frankrijks bemoeienis puur eigenbelang schuilgaat.
https://youtu.be/S5UoaiWVQDg
In de periode van de dekolonisatie werd door De Gaulle en zijn opvolgers een uitgebreid netwerk opgezet van inlichtingenadviseurs, militaire bases en corruptie om Fransgezinde overheden in het zadel te houden (of te helpen) en zo Frankrijks toegang tot goedkope bodemschatten te garanderen.
France has a long history of intervention and interference in its resources-rich former African colonies; a policy known as ‘France-Afrique’: seeking to control Africa and its resources through oppressive regimes and a covert network of secret agencies and oil companies.
Reacties (5)
Eigenbelang: vooral economisch, dat kon ik zelf bedenken.
Gekker is het met Westafrikaanse landen die niet meer doorwilden met Frankrijk na de dekolonisatie. Het hele land werd leeggehaald tot en met de bielsen van de spoorlijnen aan toe. Ik weet helaas niet zo snel meer welk land dat was. Maar je begrijpt dat het lange tijd niet meer goed ging. Een Wirtschaftswunder zoals bij het platgebombardeerde Duitsland zat er niet in.
@1 Toch is het wel aardig om eens in een overzichtelijk en aantrekkelijk format gedocumenteerd te krijgen hoe dat decennialang heeft gewerkt, en wat de erfenis daarvan is.
Ik heb ook altijd gedacht dat die Franse zucht om militair te interveniëren voortkomt uit hun grote frustratie dat ze na WO II geen wereldmacht meer zijn (hetgeen de patriottistische Fransen maar niet kunnen verkroppen): al hun buitenlandse politiek lijkt zo erop te zijn gericht om weer mee te tellen in de wereld en op dat punt met de VS te concurreren.
@3: Zelfs in Auckland kregen ze dat mee.
Ik heb wel eens het idee dat zodra er ook maar een beetje uitzicht is om ergens een dependance van de Alliance Française te (her)openen dat voor de Franse mindset al een invasie rechtvaardigt.
Het moet de Fransozen ook zeer hebben gedaan. Dan heb je die Amerikanen zestig jaar eerder zo’n mooi iconisch Vrijheidsbeeld gegeven, en dan pakken diezelfde Engelssprekenden je onder het mom van Marshallhulp al je koloniën af! Dan is een Franstalige presentatie van de Olympische Spelen en het Eurovisie songfestival en een Franse vinger in elke Europese pap niet genoeg.
@4: Nouou – Fransen zijn toch wel realistischer dan dat? Daarbuiten trekt een sterk Frankrijk mij wel aan. Zolang ze bereid zijn om luchtsteun te geven zodra daar om gevraagd wordt, tenminste. Ik heb nooit gesnapt dat dat niet een groter diplomatiek vuur geworden is.