In een viezig nisje, maar wel beschut tegen regen en wind, zit dit bejaard stel met engelengeduld te wachten op cliëntele. Boeketjes en plantjes in bekers en bakjes uitgestald. Vooral bejaarden hebben het bepaald niet breed in dit land en met een beetje straathandel kan dit duo misschien net de touwtjes aan elkaar knopen. Ze blijven er zitten tot het avondrood en hebben het overigens samen prima naar hun zin. Ik zie ze kletsen en lachen met elkaar, maar niet één klant zag ik stoppen voor hun uitgestalde waar. Armoede blijft hier niet verborgen, maar is deel van het leven op straat. Klik pic voor groot
Reacties (9)
Was dan zelf een plantje gaan kopen, smeerlap…
Whatever, economisch bak ik hier geen heldere taart van.
Onder het communisme kon je in alle muntsoorten goed verdienen met illegale zelfhandel. Toen kwamen de westerse en Chinese produkten in overvloed het land in. En zeker nu vloeit er een levendige valutastroom binnen.
De hoofdvraag is echt: vroeg dit koppeltje 20 euro voor een potje.
Of 20 cent.
Stonden ze naast een wanhopige orchideeeverkoper.
Een feit is niks. De context is alles.
@2 Beelden spreken voor zich.
@1 en @2 hebben er weinig van begrepen. Maar ja, wat verwacht je in dit verwende en arrogante kikkerlandje…
Ook niet(s) voor het poseren betaald ?
zitten ze niet gewoon in hun voortuin?
De poolse bloemenmaffia gedoogt nu eenmaal meer dan de nederlandse. Maar alles kent zn omslagpunt. Die foto kon wel eens een voorbode zijn voor nisjes in onze steden.
A.
Het zijn rijkere Poolse bejaarden die wat kunnen lijden, ook een dag of wat zonder klanten.
B.
Het is inderdaad zoals Bianconero schrijft en zullen ze mettertijd de handdoek in de ring moeten gooien.
Niets is voor eeuwig! Het voornaamste is dat je het naar je zin hebt.
@3,4 (oetla) In de Vogezen zag ik vorig jaar tientallen nogal zorgelijk kijkende mensen achter hun tafeltje of vloermatje met appels, peren of bramen. Geen luxeprodukten. Geen geld voor een kraampje.