Een belediging voor de echte nerds

De kerstboom was afgebroken en teruggebracht naar het asiel. De keuken was aan kant, het speelgoed opgeruimd, de vuilnisbak geparkeerd aan stoeprand van de donkere straat.
    Ik was als enige wakker in het huis. Er lagen enkele uren tussen mij en het einde van de dag.
    Ineens dacht ik aan een filmpje dat we bij wijze van Kerstkaart hadden gemaakt bij een site genaamd JibJab. Op de site kon je gezichten uit eigen foto’s laten monteren op dansende figuren die overdreven veel plezier hadden in de feestdagen.
    Ik koos voor Disco Christmas. Voor mezelf selecteerde ik een portret waarop ik nogal gekweld keek. Dat zag er minder eng uit dan de breed lachende variant.
    Samen met de kinderen bekeek ik het resultaat. Het viel niet te ontkennen dat dit een alleraardigste Kerstkaart was. Overal ter wereld versterkte Disco Christmas de familiebanden en verhoogde het de feestvreugde.
    De kinderen kregen er geen genoeg van.
    Toen kwamen de buurmeisjes langs. Ik startte nog een keer het filmpje. De buurmeisjes gilden het uit.
    Vera reageerde geschokt. ‘Je mag niet lachen als mijn mamma in beeld is!’
    Dat ze zelf had meegelachen, vond ze niet relevant.
    Niemand mocht de kaart nog te zien krijgen. Want dan zou er nog meer gelachen worden.
    Na lang aandringen, mocht ik de kaart aan opa en oma sturen. Een paar minuten later kreeg Vera buikpijn. We stuurden nog een extra bericht met de uitdrukkelijke instructie dat er niet gelachen mocht worden.

We hadden dus een ongeziene Kerstkaart.
    Eigenlijk doen we niet aan Kerstkaarten. Dat is zo’n opmerking waarvan de treurigheid pas tot je doordringt wanneer je de toehoorder begripvol ziet knikken.
    Ik wilde het filmpje opslaan. Ik weet niet hoeveel Kerstkaarten nog gaan volgen, maar veel zullen het er niet zijn. Bovendien: een bedrijf dat zichzelf JibJab noemde, leek me weinig geïnteresseerd in zijn eigen overleving. Om dezelfde reden wacht ik al jaren op het moment dat Yahoo! zichzelf hernoemt tot Yahoo!1@!2!!!!, om enkele maanden daarna de tent te sluiten.
    De site bood de mogelijkheid om te kaart te downloaden, maar daar moest ik voor betalen, terwijl ik voor het maken van de kaart ook al een euro of tien had betaald. Dat vond ik ruim voldoende voor een kaart die nagenoeg niemand had gezien. Ik besloot de Flashvideo van het discofilmpje uit de site te slopen en te converteren naar een normaal bestand. Een aangenaam klusje waarmee deze dag tot een goed einde kon worden gebracht. Ik had al eerder video geript van Uitzending Gemist, Youtube en zelfs BBC iPlayer. Ik zou mezelf geen nerd noemen, maar dat is omdat ik echte nerds niet wil beledigen.
    Eerst neusde ik wat in de HTML-code van de pagina. Dat was te hoog gegrepen. De link naar het videobestand bleef verborgen.
    Na enige gegoogel, downloadde ik een programmaatje dat de code van dergelijke sites volgt tot uiteindelijk het echte videobestand op de proppen komt. Het programma meldde dat er geen video op de pagina te vinden was. Ik verwijderde meteen de software, maar er bleven wel enkele verdachte mappen achter.
    Een volgend programma vond wel video. Mooi. Tijdens het downloaden ervan, zag ik dat het bestand maar 6Mb groot was. Dat betekende een matige beeldkwaliteit. Maar goed, de tien euro, of wat de download officieel ook maar kostte, hield ik mooi op zak.
    Ik speelde het videobestand af. Tevreden hoorde ik de beginklanken van het disconummer. Toen kwamen de gezichten in beeld. Onze vier gezichten waren vervangen door die van een nogal manisch ogende meneer. Raar.
    Ik besloot nog een ander programma te proberen. Dat leverde weer dezelfde meneer op. Bij het verwijderen van het programma, volgde de melding dat de verwijdering helaas niet kon worden voltooid.
    Mijn vrije uren waren verstreken. De mensen achter JibJab hadden inmiddels mijn respect.
    Ik had nog een troef in handen, een onfeilbare oplossing, zij het met meer gedoe. Ik installeerde Camstudio om het filmpje op te nemen van het scherm. Dat kon niemand tegenhouden. Het duurde even voor ik begreep hoe het programma werkte. Ik nam het filmpje op. Het lukte, we dansten weer gevieren de Disco Christmas. Alleen deze keer in stilte. Camstudio bleek niet het juiste audiospoor te kunnen vinden.
    Een zeurende hoofdpijn maakte duidelijk dat elk einde nu een goed einde zou zijn van deze dag. Ik opende voor de zoveelste keer het filmpje op JibJab. En klikte op de link: ‘High Quality Download’. In een rode rechthoek verscheen de prijs: $1.99. Mijn avond bleek besteed aan het ontlopen van een rekening van een euro en achtenvijftig cent. Herstel: het tevergeefs ontlopen van een rekening van een euro en achtenvijftig cent.
    Zoals ik al zei: het zou een belediging zijn voor echte nerds.