Duitsers laten zich massaal omdopen tot Niederlander

Dit is een gastbijdrage van Jay Achterberg.

Met de vindingrijkheid die het krachtige Germaanse herenvolk als sinds de oertijd kenmerkt laten velen Duitsers zich na het ondraaglijke gezichtsverlies tegen de Spaanse conquistadores zich massaal omdopen tot Niederlander om zo alsnog Wereldmeester te kunnen worden. Omdat zij daarin voorgegaan werden door prominente, aan het koningshuis gelieerde, gelukszoekers valt hier juridisch gezien natuurlijk weinig tegen in te brengen. Het ‘Oranje’ koningshuis is al eeuwen, genealogisch gezien, meer van Duitse dan van Nederlandse bloede zodat de Germaanse reïmmigratie an sich geen verwondering zou moeten wekken bij de Bataafse bevolking, er zijn zelfs zo veel precedenten dat deze volksbeweging historisch gezien als gans normaal aangemerkt moet worden. Al eeuwen zoekt de Germaanse bevolking aansluiting met de Bataafse bevolking op een wijze die sterke gelijkenis vertoont met het platonisch verlangen naar hereniging en aansluiting met de verloren eigen wederhelft. Dat verlangen is wederzijds, zoals ook pragmant blijkt uit het Nederduitse nationale volkslied dat beklemtoont dat de zanger ‘van Duitse bloed’* is.
Het verdrag van Maastricht, toch al de meest onhollandse stad van de Nederlanden, en de Schengenbepalingen hadden sowieso al van iedere Duitser een potentiële Hollander gemaakt. De identificatie met het ölftal zal geen verwondering wekken, zeker gezien het feit dat de beste Duitse voetballer bij interlands, Arian Robben, tot grote teleurstelling van het Germaanse volk, steevast voor de Nederlanden uitkomt. Prominente Duitse tv-sterren zoals Rudi Carell en Linda de Mol hebben hier meermalen hun teleurstelling over geuit, de Mol sprak zelfs van ‘landverraad’. De charmante spits zelf onthoudt zich met zijn kenmerkende zangerige Schwäbische tongval van elk commentaar.

Maar hiermee hebben we de huidige immigratiegolf nog niet verklaard. Want het bovengenoemde demografische verschijnsel laat zich niet louter op basis van wraak- en onlustgevoelens jegens een handvol vuige Spanjolen verklaren. Dat de olijvenslikkers een duchtige tuchting verdienen staat buiten kijf, per slot van rekening hebben velen van ons nog een appeltje te schillen met de genadeloze terroristen van de hertog van Alva c.s. die, zoals elke Nederlander weet, persoonlijk de barensweeën van de Republiek der Nederlanden met 79 jaar vertraagd zou hebben. Maar onderzoekers menen dat hier toch meer aan de hand is. Het is inderdaad de sterkste invasie van Duitse patriotten die we de laatste 65 jaar gezien hebben, maar daarmee moeten we niet de kleine immigratiegolf van 32 jaar geleden vergeten, een menigmaal miskende groep speculerende nationalisten, en de vaak met voetbaltoeristen met permanente verblijfsvergunning verwarde Duitse vloedgolf van 1988. Het kan de huidige stormvloed immigranten, die door kamerlid Wilders steevast smalend met ‘gelukszoekers’ en ‘vijanden van ons Joodse volk’, wordt aangeduid niet deren.
‘Wij worden Wereldmeester’ scanderen zij luid na het achteroverslaan van reusachtige pullen Karlsberger. Inderdaad waren het Duitse en Nederduitse volk destijds onder Karel de Grote één volk, zoals de voorlaatste bondskanselier zo scherp wist te verwoorden bij de hereniging met de andere helft van zijn volk. Eén volk met één Kaiser.

Uit het niets op één in de Keulse boekentoptien staat plots het briljante tractaat ‘Robben als Erzieher’ (2010), een moderne bewerking van Julius Langbehn’s meesterwerk ‘Rembrandt als Erzieher’ (1890) dat sinds vorige week ook talloze rijk geïllustreerde herdrukken beleeft. In Robben als Erzieher wordt uitgelegd waarom de Batavieren van de lage landen eigenlijk als proto-Duitsers gezien moeten worden. Het zat er al wel in, maar het kwam er ten westen van Winterwijk nog niet zo goed uit. Maar het vlakke land en de ruime zee heeft wel de visionaire genieën voortgebracht die zo kenmerkend zijn voor het Duitse vernuft, de Rembrandts en Vermeers, en in recenter tijden dan Arian Robben wiens kunst het ganse Duitse volk verbindt, zal opvoeden en opstuwen tot grote hoogten. Het wereldmeesterschap zal het begin zijn van een nieuwe tijd, waarin het Nederduitse en Hoogduitse volk weer de plaats op de aarde zal gaan innemend die haar op grond van haar buitengewone gaven rechtmatig toekomt. Vandaag Kaapstad, morgen de wereld! En dat alles dankzij de manschappen van Oranje.

Hoe de verhoudingen zich staatsrechtelijk bij verder voortgaande immigratie zullen gaan ontwikkelen met betrekking tot het koningshuis is vooralsnog onduidelijk. Wel kunnen we melden dat onlangs op Wikileaks een kopie is verschenen van een brief die prins W.A. Van Amsberg, voorheen van Oranje, vorige week aan de nieuwe president van Duitsland schreef en waarin hij coöperatie van het Nederduitse koningshuis aanbood met het Duitse Rijk in ruil voor het stadhouderschap over de lage Nederlanden en ondergouverneurschap voor zijn neef Bernhard von Vollenhoven-Biesterfeldt. Hij beriep zich daarbij nadrukkelijk op gewoonterecht alsmede mondelinge toezeggingen van een jaar of 68 geleden die de toenmalige leider van het Duitse volk aan wijlen zijn opa, die het Rijk toch onmetelijke diensten heeft verricht in die dynamische tijd, zou hebben gedaan en verklaarde zich bereid deze stelling te ondersteunen met documentatie die zich momenteel veilig in de kluis van de landsadvocaat, dus buiten bereik van het journaille, bevindt.

In de Tweede Kamer wordt de immigratievloed weliswaar gesignaleerd doch stilzijgend gedoogd.
Volgens demissionair minister van Financiën de Jager zijn alle Duitsers welkom mits ze hun pensioenen maar meenemen. In tegenstelling tot de Nederlandse banken zijn hun Duitse broeders destijds niet in de IJslandse buitenspelval getrapt zodat in deze tijd van recessie de waarde van de Duitse euro blijft stijgen ten opzichte van de Nederlandse euro wat, in combinatie met de degelijker pensioenen van het Duitse volk, een aantrekkelijk kapitaalinjectie voor onze schatkist met zich meebrengt. Femke Halsema (de Grünen) en Job Cohen (SPD) stellen een generaal pardon voor voor alle Duitsers die zich al in Nederland gevestigd hebben zonder aan de administratieve formaliteiten voldaan hebben. Bovendien verzetten zij zich, tot grote teleurstelling van de NS, tegen collectieve uitzetting naar het oosten. Het gerucht gaat dat in oud-Duitsland werkkampementen ingericht zijn voor afvalligen die aan hun ware nationaliteit ontsnapt zijn. Verhagen (CDU) en Rutte (FDP) houden die geruchten echter voor sterk overdreven. ‘Iedereen moet werken,’ stellen zij, en het is zeer lovenswaardig dat Het Rijk zelfs in deze zware economische tijden speciaal voor deze groep heeft geïnvesteerd in speciale faciliteiten voor arbeidsinzet. Kamerlid Wilders (die Rechte, voorheen Die Liberalen) liet ongevraagd weten dat hij en zijn Amerikaanse sponsors zich persoonlijk aangevallen voelen door elke vorm van antisemitisme waaronder, zoals bekend, elk verwijt aan het adres van de democratische rechtsstaat Israël. Inderdaad heeft de centraal-Duitse regering harde kritiek geuit aan het adres van de junta van Palestina naar aanleiding van een piraterij-incident. Maar wat dit met de immigratie-tsunami te maken heeft is onduidelijk. Wilders stelde vervolgens, zonder deze stelling met cijfers te onderbouwen, dat de nieuwe ex-duitse minderheden bij de huidige immigratiesnelheid als snel in de meerderheid zullen zijn en diende een Nederlandstalige motie in voor een immigratiestop. Deze motie werd echter door alle andere partijen alsmede PVV-lid Brinkman, zoals bekend een groot liefhebber van Karlsberger en Frankfurters, rücksichtslos verworpen.

Op dit moment is niet duidelijk wat op de lange termijn de gevolgen van de repatriëring van het Duitse volk, wat toch alleen maar een beetje levensruimte zoekt, zullen zijn. Sociaal-geografen schatten in dat de populatie van een van de dunst bevolkte gewesten, Zeeland, sterk zal stijgen, en ook zullen in de kuststreek op middellange termijn de gevolgen van toegenomen bevolkingsdruk zichtbaar worden. De VNG staat onverschillig tegenover de verduitsing des vaderlands, alleen Aboutaleb (stadsgewest Rotterdam) heeft zich, tot grote woede van de Nederlands Bouwmaatschappij, in negatieve bewoordingen uitgelaten over de komst van juist Duitsers in de multiculturele havenstad. Hij vreest dat zij al snel het slachtoffer zullen worden van discriminatie en intimidatie. Leden en bestuur van de Politievakbond en ABVAKABO hebben in ieder geval aangegeven ook in deze nieuwe tijd gewoon hun werk te zullen doen. De echte, veelal geïslamiseerde Nederlanders staan volgens een onderzoek van Maurits het Zwijn afwijzend tegenover de zondvloed uit het oosten omdat ze bang zijn voor lange wachttijden bij Lidl, Spar en Aldi. Ook is de wachttijd voor inburgeringscursussen opgelopen. Daarnaast worden er op dit moment her en der ook illegale, niet door de Staat der Nederlanden goedgekeurde, inburgeringscursussen gegeven zodat de opbrengsten van de verplichte cursusquota’s tegenvallen.
Politieagenten worden opgeroepen meer medelanders op bezit van hun gecertificeerde inburgeringscertificaat te controleren en, wanneer de delinquent in gebreke blijft, door te verwijzen naar de originele inburgeringscursus bij een door de Nederlandse Staat goedgekeurde cursusinstelling.

De identificatie van de nieuwe medelanders met Oranje verbaast intussen vriend en vijand. Kappers draaien overuren om al die ex-Duitsers van oranje haar te voorzien, horeca-ondernemers kampen met massale ‘personeelsuitval door blessure’ sinds de porties aangepast zijn aan de Duitse standaarden. De ranzige braadworstlucht is niet meer weg te denken uit de Hema en ook horen we in steeds meer kledingwinkels schlagermuziek. Maar het meest markant zijn de nieuwe medelanders zelf. Sommigen fietsen luid op hun oranje geverfde vuvuzela toeterend door de stad en enkelen hebben zelfs de rugnummers van de Nederlandse ploeg op hun onderarm laten tatoeren. ‘Opdat wij nooit zullen vergeten!’ scanderen ze in koor. De middenstand juicht de herimmigratie intussen duchtig toe omdat deze gunstig uitwerkt op de omzet. Nog nooit zijn er bijvoorbeeld in één week zoveel nieuwe fietsen verkocht. De klanten zijn hier overigens niet de nieuwe Nederlanders maar voornamelijk oud-Nederlanders die plotseling hun rijwiel kwijt zouden zijn. Erg spijtig natuurlijk, want het is net mooi fietsweer. Ella Vogelaar, voormalig minister voor Wonen, Wijken en Integratie, heeft in reactie op geruchten die wij hier niet mogen herhalen al aangegeven dat er geen enkel verband verondersteld mag worden tussen de Oostelijke immigratiegolf en het toegenomen aantal rijwielvermissingen. Het zijn eigenlijk allemaal Prachtduitsers, verzuchtte ze.

* Etymologen wijzen op het feit dat met ‘Duitse bloed’ in het bovengenoemde volkslied niet ‘Duitsch’ maar ‘Dietschs’, dus Nederlands, wordt bedoeld. Dit is om meerdere redenen onzin: Duits en Nederlands is hier gewoon hetzelfde, vraag maar aan Vondel, en bovendien is het subject van het volkslied niet in de Nederlanden geboren maar in contreien die al eeuwen tot het Duitse Rijk behoren.