ONDERZOEK - Het is nooit duidelijk geworden wie achter de bedreiging zat van de Helmondse oud-burgemeester Fons Jacobs. Wel blijkt nu dat hij zelf verdacht werd van corruptie. In het tweede deel van een uitgebreide reconstructie zien we hoe Jacobs opereert bij het oprichten van coffeeshop Carpe Diem, uiteindelijk de bron van alle bedreigingen (deel 1, nieuws).
De Carpe Diem-affaire begint in mei 2008, als Fons Jacobs – net als zeven jaar eerder in Brunssum – de discussie aanzwengelt over een nieuwe coffeeshop. Helmond heeft op dat moment één verkooppunt, Bonne Ville aan de Wolfstraat. Volgens Jacobs is er in Helmond (88.000 inwoners) behoefte aan een tweede shop.
Hij krijgt het college van B&W en de gemeenteraad mee in die visie, en ruim veertig ondernemers melden zich bij de gemeente: ze willen in aanmerking komen voor die nieuwe vergunning die alom wordt gezien als de toegang tot een goudmijn. Coffeeshops draaien enorme omzetten en de vergunning is dus zeer gewild.
Handgranaten
In Helmond sneuvelt echter de ene na de andere aanvraag. Uiteindelijk blijft er maar één kandidaat over: John Vosmeer, uitbater van café Die2 aan de Noord-Koninginnewal 46. Vosmeer opent op 1 juli 2010 de deuren van zijn coffeeshop. In de vroege ochtend van 9 juni, nog tijdens de verbouwing, rijdt een gestolen witte Toyota Land Cruiser het pand binnen. Als de shop een maand open is, gooien onbekenden twee handgranaten naar binnen. Vanwege het gevaar voor de openbare orde legt burgemeester Jacobs Carpe Diem een tijdelijke sluiting op tot 1 december. Uiteindelijk wordt de vergunning begin 2011 definitief ingetrokken.
Het beeld dat door de gemeente – en vooral Jacobs – voortdurend is geschetst, is eenduidig: Vosmeer was een zeer geschikte kandidaat, een horeca-ondernemer zonder strafblad over wie eigenlijk nooit klachten waren, op een locatie de geschikt was voor een coffeeshop. Bovendien was hij de eerste die zijn vergunningaanvraag op orde had. Pas later, bij hernieuwde achtergrondcheck (de zogenoemde BIBOB-toets), bleek dat Vosmeer foute connecties had. De vergunning had niet aan hem verleend mogen worden en de vergissing werd hersteld. Aldus de gemeente.
Maar de werkelijkheid ligt op zijn zachtst gezegd een stuk genuanceerder, blijkt uit onderzoek van Sargasso. De vergunningverlening aan de tweede coffeeshop, en met name de rol van burgemeester Jacobs hierin, is met tal van vraagtekens omgeven. En dat, zo blijkt nu, vond ook de rijksrecherche.
Van 1 april 2011 tot en met 1 mei 2012 verrichte deze dienst een strafrechtelijk onderzoek naar Jacobs. Hij werd verdacht van ambtelijke corruptie rond die vergunningverlening, meldt het Openbaar Ministerie na een verzoek op basis van de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) van Sargasso.
Het rijksrechercherapport is tot op heden niet vrijgegeven. Maar op grond van talloze gesprekken en analyse van documenten die wel of deels openbaar gemaakt zijn na een beroep op de Wob, valt wel te herleiden waar het onderzoek zich op gericht moet hebben.
John Vosmeer, de voormalige exploitant van Carpe Diem, woont inmiddels in Spanje. Hij is volledig berooid en verblijft, samen met zijn vriendin Natasja, in hun voormalige vakantiehuisje in een klein dorpje. Hun huis in Nederland hebben ze noodgedwongen opgezegd. ‘We leven van een uitkering en kunnen geen twee woningen betalen’, legt Vosmeer uit.
In de keuken van zijn huisje staan de ordners van ‘dossier Carpe Diem’ uitgestald. Dikke pakken papier getuigen van de juridische strijd die nog altijd gaande is. De Helmonder voelt zich verraden. In het pak genaaid. Iets klopt er niet aan de hele gang van zaken, zoveel weet hij zeker. Teveel ongerijmdheden. Teveel dubieuze toevalligheden. Maat wat er precies is gebeurd? ‘Het is een kafkaëske nachtmerrie’, verzucht Vosmeer. ‘Het slachtoffer is geslachtofferd en ik heb nog steeds géén idee hoe het in elkaar steekt’.
Lot uit de loterij
Hij vertelt hoe het allemaal begon in november 2008. ‘Er stonden ineens allemaal mensen op de stoep van mijn café die het pand wilden kopen. Het was aangewezen als één van de drie mogelijke locaties voor een nieuwe coffeeshop. Ik wist van niks’. Vosmeer belde de gemeente en kreeg een gesprek met burgemeester Jacobs, op zijn werkkamer op het gemeentehuis. Jacobs bood zijn excuses aan: hij dacht dat de pandeigenaar, bierbrouwerij Bavaria, John Vosmeer wel had ingelicht. Bavaria was door de gemeente namelijk wél ingeseind. Die had er geen enkel probleem mee dat het pand mogelijk een coffeeshop zou worden.
‘Daarna zei Jacobs ineens: “Besef je wel dat je een lot uit de loterij in handen hebt?! Waarom ga je die coffeeshop niet zélf exploiteren?”’, zo blikt Vosmeer terug. Hij besluit zich in de race om de vergunning te storten, schrijft zich in bij de Kamer van Koophandel en gaat op zoek naar een financier, want geld heeft hij zelf onvoldoende.
Tijdens een bespreking enige tijd later, weer op de kamer van Jacobs, legt Vosmeer zijn bedrijfsplan voor aan de gemeente. Er zat, zo vertelt Vosmeer, iemand bij van de korpsleiding van de politie Brabant Zuid Oost. ‘Een hele grote man, allemaal strepen op de schouder, hij was er speciaal voor vanuit Eindhoven gekomen. Jacobs en hij bekeken het bedrijfsplan, en daarna zei de burgemeester: “We hebben onze man gevonden”’.
Schuiven met panden
Wat Vosmeer niet wist – en de buitenwereld ook niet – is hoe zijn pand aan de Noord-Koninginnewal op de short list van mogelijke locaties was terechtgekomen.
Duidelijk is dat Jacobs zich het coffeeshopdossier van begin af aan volledig toe-eigent. Hij is als burgemeester verantwoordelijk voor de openbare orde en veiligheid en derhalve voor de uitvoering van het coffeeshopbeleid, de uitgifte van overlastvergunningen en het laten uitvoeren van BIBOB-toetsen (waarbij alles wat naar verwevenheid met criminaliteit naar boven moet komen). Volgens bronnen binnen het college van B&W hield Jacobs de tientallen aanvragen van andere kandidaten onder zich: collega-wethouders kregen ze nooit te zien. Jacobs opereerde op eigen houtje.
In het voorjaar van 2008 zorgt gaat de gemeenteraad bijvoorbeeld ermee akkoord dat het college, in casu Jacobs, criteria vaststelt voor een geschikte locatie en uiteindelijk de beslissing neemt. Onderzoeksbureau BRO krijgt de opdracht om passende locaties te zoeken. In de zomer komt BRO met een lijst van 57 mogelijke panden. Die lijst heeft de gemeente Helmond nooit willen verstrekken, maar Sargasso heeft er uit andere bron de hand op weten te leggen. Het pand Noord-Koninginnewal 46, waar coffeeshop Carpe Diem uiteindelijk zal komen, staat niet op de lijst.
Dit verzuim wordt achteraf in stilte gerepareerd. Het rapport wordt op 22 september 2008 vertrouwelijk besproken in de gemeentelijke commissie ABA (Algemene en Bestuurlijke Aangelegenheden). In de dagen daarna worden er via interne mailwisselingen binnen de gemeente nog panden toegevoegd of van de lijst verwijderd. Het schuiven met kandidaat-panden gaat nog maanden door. De door de gemeente verstrekte documenten over deze periode, die ongetwijfeld nader zijn uitgepluisd door de rijksrecherche, zijn incompleet, soms niet ondertekend of niet voorzien van een datum, en grote gedeeltes zijn onleesbaar gemaakt.
Burgemeester Jacobs wijst uiteindelijk drie panden aan: in de Molenstraat, op het Beugelsplein en de Noord-Koninginnewal 46. De laatste twee waren van bierbrouwerij Bavaria. Uiteindelijk komt er alleen een vergunning beschikbaar voor de Noord-Koninginnewal: naar het motief voor deze locatie kunnen we alleen maar gissen.
De keuze voor Noord-Koninginnewal 46 is echter opmerkelijk, omdat wethouder Frans Stienen op dat moment onderhandelt met woningcorporatie Volksbelang. Die heeft vergevorderde plannen om op precies die locatie te bouwen. Volksbelang tekent direct beroep aan tegen de vergunningverlening en brengt de zaak zelfs voor de rechter. Vlak voor de zitting wordt het beroep ingetrokken.
Tientallen kandidaten
Het is ook maar de vraag of Vosmeer wel de juiste kandidaat was. Hij was in ieder geval niet de enige. Zodra het college zijn voornemen voor een tweede coffeeshop bekendmaakte, meldden zich tientallen kandidaten voor de vergunning. Onder die kandidaten bevinden zich enkele ondernemers die gepokt en gemazeld zijn in het coffeeshopwezen.
Eén voor één vallen er kandidaten af, trekken zich plotseling terug of worden net zo lang aan het lijntje gehouden dat ze maar opgeven. Eén van hen, die niet met naam genoemd wil worden, vertelt hoe zijn pogingen een vergunning op een van de drie andere aangewezen panden spaak liepen. ‘Mijn compagnon en ik hadden een prachtig bedrijfsplan. Alles was rond. De aanvraag is niet eens in behandeling genomen. We kregen te horen dat Vosmeer eerder was en dat de andere aanvragers dus achter het net visten. Later heb ik Jacobs eens gevraagd: waarom is dit zo gelopen? Hij zei dat hij daar niet op wenste in te gaan. Ik vraag me af of hij recht in de spiegel kan kijken.’
Ondertussen verliep de aanvraag van Vosmeer allesbehalve soepel. Bij gebrek aan eigen geld was hij aangewezen op externe financiering. Hij leek die rond te hebben, maar de geldschieter kwam niet door de BIBOB-toets omdat die geen goede verklaring had voor de herkomst van een deel van het vermogen. In november 2009 kreeg Vosmeer van de gemeente nog een maand de tijd om de financiering in orde te krijgen. Vosmeer komt in contact met Robin B., een beveiliger. Hij koppelt Vosmeer aan vastgoedhandelaar Nico K. uit Oisterwijk die het pand wel wil kopen. Robin zou de beveiliging van de shop gaan doen.
Op 17 december 2009 verklaart burgemeester Jacobs in de pers dat er nog maar één aanvraag compleet is: die van Vosmeer. Uit documenten blijkt echter dat dit aantoonbaar onjuist is. Ook de financiële constructie achter Carpe Diem was nog niet helder.
Duidelijk is wel dat de waarde van het pand aan de Noord-Koninginnewal ruimschoots verdubbelde op het moment dat de coffeeshop werd toegekend. Het pand heeft in 2009 een WOZ-waarde van 225.000 euro. Bavaria verkoopt het pand op 18 mei 2010 aan Vosmeer voor 750.000 euro (810.000 met kosten koper), want Bavaria wil naar eigen zeggen niet zelf onderdak bieden aan een coffeeshop. Vosmeer verkoopt het direct voor zes ton door aan Nico. Een Helmondse kennis legt de resterende 210.000 euro bij.
Witwassen
De eerste notaris die ze zaak moet bezegelen wil niet meewerken aan deze ABC-verkoop en doet zelfs een MOT-melding (Meldpunt Ongebruikelijke Transactie) bij het Openbaar Ministerie. De zaak riekt hem teveel naar witwassen. De tweede notaris zet zijn handtekening wel. De gemeente is volledig op de hoogte van de constructie: op 15 januari 2010 bevestigen twee ambtenaren zwart op wit aan Vosmeer dat ze akkoord zijn. Ook het Landelijk Bureau BIBOB had geen bezwaar.
Rond de BIBOB-toets is nog meer raars aan de hand. Vosmeer is namelijk nauw verbonden aan motorclub de Veterans, een club van (ex-)militairen die verbonden is aan de Hell’s Angels. Hij windt er geen doekjes om: ‘Dat zijn al jaren mijn vrienden, mijn café hing vol met posters van de Veterans en ze hadden me gevraagd toe te treden als prospect.’ Dat doet Vosmeer in augustus 2010 maar, zo zegt hij, hij stapt er even snel ook weer uit. ‘Ze zaten niet te wachten op alle publiciteit die er rond Carpe Diem was’. Met de Hell’s Angels heeft Vosmeer nooit zaken gedaan of problemen gehad, met Satudarah evenmin, verzekert hij. De nauwe banden van Vosmeer met de Veterans waren blijkbaar geen onderwerp van het BIBOB-onderzoek. Die connectie zou later echter tot flinke spanningen leiden.
De achterdeur
In het voorjaar van 2010 is ook de achterdeur geregeld, dat wil zeggen, wie de drugs levert. Vosmeer gaat in zee met de Tilburgse Turk Yusuf A., een goede bekende van financier Nico. Het is deze connectie met Yusuf die Vosmeer later fataal wordt.
Na de aanslagen op de shop start de gemeente in september 2010 – samen met het Landelijk Bureau BIBOB – een hernieuwde toets naar Vosmeer. Daarbij komt het strafblad van Yusuf aan het licht: hij blijkt in 2002 betrokken te zijn geweest bij hennepteelt. Het is de voornaamste reden om de vergunning voor Carpe Diem begin 2011 definitief in te trekken.
Maar daar blijft het niet bij. John Vosmeer wordt op 4 mei 2011 aangehouden wegens witwassen vanwege de aan- en verkoop van het pand. ‘Hoe kan het dat alleen ik daarvoor ben opgepakt?’, vraagt Vosmeer zich af. ‘Waarom de directeur van Bavaria dan niet? Voor witwassen heb je toch minstens twee partijen nodig?’.
De hele constructie was volgens Vosmeer nodig omdat Bavaria niet openlijk gelinkt wilde worden aan een coffeeshop. Tegenover de fiscus die de zaak onderzoekt, verklaart Bavaria ‘zich te distantiëren van Vosmeer en niets te maken te willen hebben met een drugsgerelateerd bedrijf’. De firma zwijgt wijselijk over de brief uit 2008 aan de gemeente Helmond, waarin het verklaart ‘geen bezwaar te hebben tegen plaatsing van het pand Noord-Koninginnewal 46 te Helmond op de lijst van geschikte locaties voor de vestiging van een tweede coffeeshop in Helmond’. Dezelfde brieven schrijft Bavaria over alle andere kandidaat-panden in haar bezit. Ook de akte van kooprecht, al in februari 2009 door Bavaria aan Vosmeer verleend, is helder: het pand wordt verkocht om er een coffeeshop te kunnen vestigen.
De witwas-verdenking tegen Vosmeer wordt in juni 2012 geseponeerd, maar hij krijgt nog een tweede verwijt. Yusuf verklaart tegenover de politie dat hij in februari 2010 75.000 euro borg heeft betaald aan Nico, als voorschot op de huur, en die medio februari 2011 weer terugkrijgt. Daarmee is hij een soort vennoot in de coffeeshop, redeneert Justitie. Vosmeer ontkent in alle toonaarden dat Yusuf mede-financier is; hij levert slechts de drugs, meer niet. Het mag niet baten: Justitie hecht meer waarde aan de verklaringen van Yusuf en Nico dan aan die van Vosmeer. Hij is zijn coffeeshop definitief kwijt.
Morgen: niet alleen verloopt het vergunningsproces bij Carpe Diem raar, ook bij een andere horecagelegenheid gebeuren er rare dingen.
Hiervoor:
De Limburgse affaires van Fons Jacobs
Oud-burgemeester Helmond verdacht van corruptie
Oud-burgemeester Helmond mogelijk vervolgd
Dit artikel is mede mogelijk gemaakt met financiële hulp van het Fonds voor Bijzondere Journalistieke Projecten. Een allesomvattend verhaal vindt u ook in Vrij Nederland van deze week.
foto ANP – Robin Utrecht
Reacties (24)
Het lijkt evident dat zowel Bavaria alsook Jacobs er om wat voor reden ook erg hun best hebben gedaan om Vosmeer in eerste instantie aan de vergunning te helpen.Verwonderlijk is dit niet gezien de warme band tussen Jacobs en Bavaria.
Rest de vraag waarom Vosmeer het MOEST worden en er later weer uit MOEST verdwijnen.En waar is al het geld gebleven?Lijkt me een kwestie van cashen en wegwezen.
In het voorjaar van 2010 is ook de achterdeur geregeld, dat wil zeggen, wie de drugs levert. Vosmeer gaat in zee met de Tilburgse Turk Yusuf A …. Daarbij komt het strafblad van Yusuf aan het licht: hij blijkt in 2002 betrokken te zijn geweest bij hennepteelt.
Hoe krom kan Nederland zijn?
@2: Ook vreemd dat justitie meer waarde hecht aan de verklaring van iemand met strafblad als iemand van onbesproken gedrag die zonodig de vergunning moest krijgen.Waarom blijft de rol van justitie in deze onbelicht?
Het college – dus burgemeester EN wethouders – vergunt. De gemeenteraad toetst het college. Bij de rechter wordt de vergunning door geen enkele andere kandidaat aangevochten.
– Ook het intrekken van de vergunning blijft onbestreden.
– Krijgt een ander nu de vergunning?
“.. op grond van talloze gesprekken en analyse valt te herleiden waar het onderzoek zich op gericht moet hebben ..”
Vertel dat dan, of is dit bluf?
“.. Bavaria verkoopt het pand aan Vosmeer voor 750.000 euro .. Vosmeer verkoopt het direct voor zes ton door aan Nico”
Zo terloops een vreemd verlies van 150.000 euro!
Ook hier geen enkele verklaring/toelichting …
@2: Inderdaad, viel me ook al op.
Verder is het een Follow the Money:
– burgemeester heeft via procesbeïnvloeding de sleutel tot waardestijging door bestemmingsplanwijziging
– Bavaria is eigenaar van panden en geniet waardestijging
– Yusuf A/Nico K/Robin B zijn de drugsexploitanten (zijn resp. leverancier drugs, financiering en beveiliging) en genieten exploitatiewinsten
– Vosmeer is de naieve waterdrager (geen strafblad, maar wel afhankelijke positie, dus doet wat exploitanten hem zullen opdragen of is er uit te pesten zodat drugsexploitanten de zaak kunnen overnemen)
De vraag is dus wat de relatie is tussen Bavaria en burgemeester Jacobs en/of de relatie tussen de drugsexploitanten en Jacobs. Gezien de aanslagen als onderhandelingsstijl, zou ik de relatie tussen de drugsexploitanten en Jacobs als eerste onderzoeken. Mogelijk heeft Jacobs aan meerdere drugsexploitanten beloften gedaan.
Overigens is ook een relatie tussen (de directeur van) Bavaria en de drugsexploitanten niet uit te sluiten, de grens tussen horeca en coffeeshops is tenslotte vloeiend en ze zijn allemaal regiogenoten.
De relatie met de corporatie kan relevant worden indien blijkt dat met hen geen afspraken waren te maken, waardoor Bavaria op nr 1 kwam. Lastig aan te tonen, omdat met de corporatie ook vele andere afspraken te maken zijn, zoals toezeggingen om elders woningen te bouwen.
@4: Goed lezen.Jacobs heeft het allemaal op eigen houtje gedaan.Wethouders wisten van niets,laat staan de Gemeenteraad.Ook even nadenken over het feit hoe een bedrijfsplan goed gekeurd wordt door een burgemeester en een politieagent. Met betrekking vraag vergunning: Er is nog helemaal geen vergunning afgegeven voor een 2e coffeeshop.
Volgens mijn info zit er nu een Turkse lunchroom op deze locatie.
@4 Beter lezen:
@6: Als de wethouders een vergunning verlenen, zijn ze wel aansprakelijk en de gemeenteraad als toetser van het college.
Deze serie gaat over de vermeende laakbaarheid van de burgemeester.
Over de verhouding Bavaria – burgemeester niets feitelijks.
Een interessante zaak. Maar ik wil toch opmerken dat ik de schrijfstijl moeilijk te volgen vind. Het is een euvel waar ook veel Amerikaanse artikelen aan lijden – het is meer een opsomming dan een samenhangend verhaal. Ook de vele korte zinnen versterken het ‘hakketakkerige’ gevoel. Iets meer lijn, en iets meer hulp bij de interpretatie van de opsommingen zou welkom zijn.
Even goed: toch top dat Sargasso dit soort dingen blootlegt!
@9: Inderdaad top van Sargasso.Vosmeer lijkt het wel het uiteindelijke slachtoffer te zijn geworden.De Gemeente Helmond toont geen enkele compassie,los van het feit wie nu wat wist.
Was een soloactie van Jacobs en Bavaria waar niemand vooraf van op de hoogte was,ook Vosmeer niet.Onderschat de rol van de brouwerij niet in deze!
Het gaat niet alleen om Jacobs,het gaat ook over een falend college en een passieve gemeenteraad. Ik ben erg benieuwd wat men met deze wetenschap gaat doen.De wetenschap dat zij volledig buiten spel zijn gehouden in deze kwestie. In ieder geval slaagt Sargasso erin veel meer boven water te krijgen als het ED,die niet veel meer te melden heeft als algemeenheden.
@9: Daar ben ik het helaas mee eens. Ik vind de materie beroepshalve interessant, anders was ik er ook nooit doorheen gekomen. Wat schrijfstijl betreft is de Vastgoedfraude van Van der Boon/Van der Marel een voorbeeld. In dat boek is de realiteit van oom Nico Vijsma zelfs zo kleurrijk beschreven, dat het bijna niet meer geloofwaardig is.
W.b. schrijfstijl. Dat is een goed punt. Normaliter benader je zo’n onderwerp vanuit een interessant perspectief, zodat je meer een verhaal kan vertellen. Dat hebben we in VN gedaan. Dat is een verhaal met een kop en staart. Dit is toch wat meer een reconstructie, en dan zit je al snel in een feitelijke opsomming. Ik geef ook toe dat ik geen fantastische schrijver ben. Het onderzoeken ligt me beter. Tot slot is het ook ingewikkeld: veel betrokkenen, veel data, veel wentelingen.
Qua Follow The Money: Precies, kijk wie profiteert. Dat kan inderdaad op de wijzen die Vast Goed beschrijft en dat hebben we ook gedaan. We kunnen echter niet alles opschrijven wat we weten: voor alles geldt, er moet een tweede bron zijn die het bevestigt. We hebben meerdere geldstromen in het vizier en deze serie is niet het einde van het verhaal.
Laat onverlet dat ik 1 aspect nog niet had beschreven dat er eigenlijk had in gekund.
In de plannen vooraf heeft er nog een scenario een tijdje de ronde gedaan, namelijk dat Vosmeer op de NK Wal zijn shop 2 jaar lang zou bestieren en daarna zou verhuizen naar het Beugelsplein 46. Dat staat in ieder geval zo in de collegestukken en uiteindelijk wordt dit plan afgeschoten. Het zou waarschijnlijk ook nooit rendabel te doen zijn.
Vreemde is echter dat Beugelsplein 46 een niet bestaand adres is. Waarschijnlijk bedoelde men Beugelsplein 5, die ook in de race was als locatie. Dat pand is in bezit van Bavaria.
@10: Het gaat niet alleen om Jacobs,het gaat ook over een falend college en een passieve gemeenteraad.
idd, niet onbelangrijk! Daar waar de raad zijn verantwoordelijkheid niet neemt / kent krijg je dit soort zaken.
@12: Voor de vollegheid/helderheid: ik heb veel plezier in deze serie en ben blij dat je publiceert! Ik weet dat schrijven een kunst is, dus laat je vooral niet weerhouden door mijn makkelijk commentaar…
Overigens is je aanvullende opmerking dat de coffeeshop na twee jaar naar een volgend Bavariapand zou verhuizen wel smeuiig: elke verhuizing levert een witwasmogelijkheid op.
@12: mbt adres,wij krijgen hier post gestuurd door de Gemeente Helmond na veel omzwervingen aan,dit omdat deze post gestuurd is naar een niet bestaande straat en een niet bestaande postcode. Schijnt een vaker voorkomend probleem te zijn,vooral als het belangrijke post betreft.
@ 13 In dat kader valt het ook op dat en op de publicatie in VN en de publicaties op Sargasso de Gemeente zich in stilzwijgen hult.
@14: Hoewel niet mijn tak van sport,bekruipt me toch wel het idee dat ook Bavaria hier wellicht een wat dubieuze rol in speelt,zeker gezien het feit dat (in Helmond) ze vele panden in beheer hebben,velen van deze panden zijn overigens in eigendom van (jawel)de Gemeente.Deze Gemeente zou er dus juist voor moeten waken dat dit soort praktijken niet zouden plaatsvinden.Maar nogmaals ik ben een leek.
@13: Of de raad de verantwoordelijk neemt?
Het onderwerp is wel met de raad besproken. De opmerking:
“.. komt er een vergunning voor de Noord-Koninginnewal: naar het motief voor deze locatie kunnen we gissen”
kan aangevuld worden met:
“Op 8 december 2009 is raadsinformatiebrief 2009/116 uitgekomen. Ons college heeft uw raad toen geïnformeerd over de stand van zaken rondom de komst van een 2e coffeeshop in Helmond. Aangegeven is dat er alleen ten aanzien van het pand op de Noord Koninginnewal 46 nog een aanvraag liep. Aanvragen met betrekking tot de andere panden waren op het moment van het verschijnen van de raadsinformatiebrief inmiddels buiten behandeling gesteld of ingetrokken door de aanvrager zelf”
http://www.helmond.nl/BIS/2011/Notities%20en%20kaarten/Commissies/CN%20Terugblik%20coffeeshop%20Carpe%20Diem.pdf
Waarom zijn beide andere aanvragen verdwenen/ingetrokken?
De vergunning is definief ingetrokken door dezelfde wethouder Frans Stienen. Een hoger beroep daartegen loopt nog.
@17.
Beste Roland, nu blijkt dat je zo goed bent ingevoerd in deze materie vraag ik je het volgende: Zet ook even een link van het BRO rapport op de site. Moet een makkie voor je zijn. Je begrijpt wel wat ik bedoel, de lijst met 57 panden die mogelijk in aanmerking kwamen.
@18: Daar is de wet openbaarheid voor.
Het gemeentelijk verweer zal zijn, dat het geen beleidsstuk is, dus geheim mag blijven. Daar kun je doorheen prikken.
Waarom die vraag als Sargasso er al over beschikt?
Inderdaad het is nu een Turks eethuis.
@17: Interessant. Als dat het geval is, is de raad verkeerd geinformeerd, want er liepen nog wel degelijk aanvragen, m.n. op de Molenstraat. Een van de aanvragers is daarover nog in beroep gegaan.
En op 8 december 2009 was de aanvraag op NK Wal 46 verre van rond. Er werd nog met een financier gesproken, BIBOB-toetsen moesten nog gedaan worden (daarover maandag overigens meer want daar is wel het e.e.a. over het hoofd gezien).
Vreemde zaken.
Op de dag dat de Betgems aangifte deden tegen Jacobs in Weert, op 19 juli werd de zaak Vosmeer plotseling geseponeerd.
Een week later liep er een rechtzaak betreffende Carpe Diem. Omdat het OM “vergeten”was om de seponering door te geven aan de advocaat van Vosmeer, aan Vosmeer zelf, en aan de recchtbank, liep deze zaak spaak omdat Vosmeer offiecieel nog steeds verdachte was. ( Zo deed het OM het voorkomen) Gerommel met data, brieven zoek, etc.
Wat eigenlijk wel vaststaat is dat er gebruik is gemaakt van afluister praktijken. En dan is weer de vraag, wie deed wat voor wie en waarom. Follow the money, en we komen er wel.
@17: In die Raadsinformatiebrief (RIB) rept Jacobs van een aanvraag van Beugelsplein 2. Van dat pand is nooit een aanvraag voor een coffeeshop bij de gemeente binnengekomen. Wel van Beugelsplein 5.
Merkt dan helemaal niemand dit soort vreemde zaken op…?
Ook de goed ingevoerde Roland niet?
http://www.helmond.nl/BIS/2009/RIB/RIB%20116%20Stand%20van%20zaken%202e%20coffeeshop.pdf
@22: Is er geen enkel Helmonds raadslid met college vragen over deze vreemde zaken?
Er zijn meer vreemde zaken. Justitie die jarenlang geen tijd voor een moordzaak heeft en dat ook toegeeft http://www.gooieneemlander.nl/regionaal/gooivechtstreek/article22086003.ece
Goed speurwerk van deze regiokrant, edoch landelijk lijkt dit volkomen genegeerd. Blijkbaar is dit gewoon geworden.
@23: Mee eens, vreemde zaak. Zoals ook in “Helmond” de rol van het OM nadere bestudering verdient. Roland, kunnen we eens rechtstreeks contact hebben? Mail me svp eens. Of morgen een gesprek als ik toch in Helmond ben?