Het is meer dat advocaten lastige statistiek kunnen gebruiken om problemen op te werpen die er waarschijnlijk niet zijn.
#2
zmc
Wat een prachtige kop; ik was lang in de veronderstelling dat het hier ging om deuken in DNA die kunnen dienen als onfeilbaar bewijsmateriaal;-)
Ik heb een beetje moeite om te bepalen wie in dat artikel nou “gelijk” heeft; is het de FBI of de wetenschapper?
Uit het artikel wordt wel mij wel duidelijk dat de FBI haar claims niet onderbouwt en komt met beschuldigingen als “misleiding” en “onrechtmatig”. Men durft zelfs te stellen dat zoeken in een geanonimiseerde database de privacy van veroordeelden en verdachten zou schenden. En men gaat zelfs zo ver dat men door tussenkomst van de rechter de publicatie van wetenschappelijke artikelen probeert te voorkomen en even later lees ik zelfs dat men gerechtelijke documenten heeft gemanipuleerd en stelt dat een database gecorrumpeerd zou kunnen raken door erin te zoeken. Je zou haast gaan denken dat men iets te verbergen heeft?
Los daarvan heb ik de indruk dat de kansberekeningen van de FBI (“1 op 100 miljard”) gebaseerd zijn op de kans dat het DNA van een verdachte matcht met DNA-bewijsmateriaal. Vervolgens doet men het echter voorkomen alsof die kans ook nog 1 op 100 miljard is als de desbetreffende verdachte gevonden is door te zoeken in de DNA-database. En die vlieger gaat zonder meer niet op. Ik weet niet precies hoe men op die 1-op-100-miljard komt maar in de situatie dat een verdachte is geselecteerd door te zoeken in de database, wordt die kans mijns inziens aanmerkelijk vergroot, wellicht zelfs tot de wortel van de huidige kans oftewel zo’n 1:300000.
De FBI probeert hier dingen onder het tafelkleed te vegen. Ik kan alleen niet helemaal doorgronden hoeveel precies. Misschien kan iemand uitleggen wat die loci precies inhouden en hoe men op die 1 op 100 miljard komt?
#3
plofkip
Martijn ter haar schaamt zich nog altijd een beetje dat hij zijn propedeuse rechten niet heeft afgerond.
#4
Martijn ter Haar
Maar mijn propedeuse scheikunde had ik in één jaar!
Reacties (4)
Het is meer dat advocaten lastige statistiek kunnen gebruiken om problemen op te werpen die er waarschijnlijk niet zijn.
Wat een prachtige kop; ik was lang in de veronderstelling dat het hier ging om deuken in DNA die kunnen dienen als onfeilbaar bewijsmateriaal;-)
Ik heb een beetje moeite om te bepalen wie in dat artikel nou “gelijk” heeft; is het de FBI of de wetenschapper?
Uit het artikel wordt wel mij wel duidelijk dat de FBI haar claims niet onderbouwt en komt met beschuldigingen als “misleiding” en “onrechtmatig”. Men durft zelfs te stellen dat zoeken in een geanonimiseerde database de privacy van veroordeelden en verdachten zou schenden. En men gaat zelfs zo ver dat men door tussenkomst van de rechter de publicatie van wetenschappelijke artikelen probeert te voorkomen en even later lees ik zelfs dat men gerechtelijke documenten heeft gemanipuleerd en stelt dat een database gecorrumpeerd zou kunnen raken door erin te zoeken. Je zou haast gaan denken dat men iets te verbergen heeft?
Los daarvan heb ik de indruk dat de kansberekeningen van de FBI (“1 op 100 miljard”) gebaseerd zijn op de kans dat het DNA van een verdachte matcht met DNA-bewijsmateriaal. Vervolgens doet men het echter voorkomen alsof die kans ook nog 1 op 100 miljard is als de desbetreffende verdachte gevonden is door te zoeken in de DNA-database. En die vlieger gaat zonder meer niet op. Ik weet niet precies hoe men op die 1-op-100-miljard komt maar in de situatie dat een verdachte is geselecteerd door te zoeken in de database, wordt die kans mijns inziens aanmerkelijk vergroot, wellicht zelfs tot de wortel van de huidige kans oftewel zo’n 1:300000.
De FBI probeert hier dingen onder het tafelkleed te vegen. Ik kan alleen niet helemaal doorgronden hoeveel precies. Misschien kan iemand uitleggen wat die loci precies inhouden en hoe men op die 1 op 100 miljard komt?
Martijn ter haar schaamt zich nog altijd een beetje dat hij zijn propedeuse rechten niet heeft afgerond.
Maar mijn propedeuse scheikunde had ik in één jaar!