ELDERS - De andere kant van een streng immigratiebeleid.
Kjeld Gaard-Frederiksen woont sinds vorig jaar met zijn Chinese vrouw Zhan Xu en de dertienjarige stiefdochter Yiming in Silkeborg (Jutland). Volgens de Deense immigratieregels moest Yiming een aanvrage voor gezinshereniging doen. Die aanvrage is door de immigratiedienst afgewezen. De dienst verwacht niet dat Yiming goed zal kunnen integreren en dat is in Denemarken een grond voor uitwijzing. Het meisje kreeg zeven dagen de tijd om het land te verlaten. Die beslissing is nu op het laatste moment een half jaar opgeschort.
Als Yiming niet zou mogen blijven, dan moeten we allemaal het land uit, zegt Gaard-Frederiksen, die ook nog twee zoons heeft uit een eerdere relatie. Hij vraagt zich af wat integratie in Denemarken betekent. Zijn stiefdochter zit op school, leert razendsnel Deens en krijgt alle steun van haar medeleerlingen, die onmiddellijk een petitie zijn gestart. Het hoofd van de school bevestigt dat Yiming volledig geïntegreerd is.
Ook de sterrenkundige Uffe Hellsten werd pijnlijk geconfronteerd met het strenge immigratiebeleid van Denemarken. Hij kwam na een verblijf van twintig jaar in de Verenigde Staten terug in zijn geboorteland met zijn Amerikaanse vrouw Quynh Doan en twee kinderen. Zijn vrouw moet nu uiterlijk 10 juni het land verlaten omdat een nieuwe wet voorschrijft dat de niet in de EU geboren partner van een gemengd koppel geen verblijfsvergunning krijgt als het paar meer binding heeft met het andere land.
Een organisatie van Denen in het buitenland schat dat onder het nieuwe regime zo’n tienduizend Denen niet meer kunnen terugkeren naar hun eigen land. De regering wil nu met een wetswijziging de hogere inkomens tegemoetkomen, maar dat zal nog voor genoeg mensen problemen opleveren. De minister voor immigratie Inger Støjberg ziet de aanpassing van de wet als de ‘beste balans die we nu kunnen leveren’. Martin Henriksen van de Deense Volkspartij, die de huidige minderheidsregering gedoogt, zegt dat het individuele belang moet wijken voor het algemene belang van een streng immigratiebeleid.
Nieuwe beperkingen voor het verkrijgen van een verblijfsvergunning die mensen tot acht jaar kunnen laten wachten gaan Denemarken geschoolde arbeidskrachten kosten, zegt Naqeeb Khan, bestuurslid van de Deens organisatie voor houders van de groene kaart. Er komen steeds weer nieuwe regels, klaagt hij. Dat jaagt mensen weg en maakt het leven van buitenlandse werknemers hoogst onzeker. In april lieten expats bij het Deense parlement hun protest horen tegen de nieuwste wetswijziging op dit gebied. De wachttermijn was vorig jaar al verlengd van vijf naar zes jaar, waarmee Denemarken de strengste regels kreeg van heel Europa. Verwacht mag worden dat meer buitenlanders die zich in Denemarken willen vestigen nu de omweg via België of Duitsland zullen kiezen. Na een verblijf elders in Europa, in een EU-lidstaat met soepeler regels, kunnen mensen zich dan als EU-onderdaan melden.
EU zet ontwikkelingshulp in voor tegenhouden migratie
Denemarken kan zo streng zijn tegen niet-EU burgers omdat een gezamenlijk Europees migratiebeleid nog ver te zoeken is. Er is hoogstens overeenstemming over het ophogen van de muren en het sluiten van deals met buurlanden die de instroom over beperking van de instroom. Gisteren kwam in het Europese parlement de nieuwe strategie op het gebied van ontwikkelingssamenwerking aan de orde. Ontwikkelingshulp, ooit bedoeld als armoedebestrijding, wordt nu door de EU ingezet voor migratiemanagement en grenscontroles in partnerlanden. Ook komt er een verschuiving van de steun van de armste landen naar de buurlanden. “Het nieuwe Europese ontwikkelingsbeleid kiest tegenhouden van migratie als speerpunt. Niet vanuit een solidaire visie, gericht op het aanpakken van de grondoorzaken van gedwongen migratie, maar om mensen tegen te houden of terug te sturen,” schrijft Cordaid/Caritas migratiedeskundige Bob van Dillen. De verwachting is dat migranten nieuwe, nog gevaarlijker en kostbaarder routes zullen kiezen. En dat de behoefte aan juridische ondersteuning bij het verkrijgen van verblijfsvergunningen zal toenemen.
Reacties (17)
‘individuele belang moet wijken voor het algemene belang’
Waar hebben we dat eerder gehoord?
@1: was zo ook een beetje mijn WTF momentje bij dit stuk….
@1, @2: ik dacht al: ben ik nou gek? Maar ik ben dus niet de enige…
Deze wetgeving was natuurlijk helemaal niet bedoeld voor Amerikanen, maar het blijkt verdomd lastig om goede discriminerende wetgeving te maken zonder het al te veel laten doorschemeren dat het discriminerende wetgeving is.
De Nederlandse ontwikkelingshulp wordt meer en meer niet meer daar gegeven waar die het meest nodig is, maar waar er nog een ambassade over is.
@5: en een ambassade bestaat alleen daar waar Nederlandse (bedrijfs)belangen te verdedigen zijn
@5, @6: wat heeft dit met het Deense beleid te maken?
@7: is een ander onderwerp, inderdaad; het volgt een lijntje dat ik hierboven zelf heb uitgezet: er is geen gezamenlijk immigratiebeleid, elk land voert een eigen koers, maar via het ontwikkelingsbeleid, gisteren in het EP, krijg je wel een beeld van de overwegende trend om de muren zo hoog mogelijk op te trekken
Ik heb nog een onderzoeksvoorstel op de plank liggen waarin het gebruik van Europa-routes in Nederland, Verenigd Koninkrijk en Denemarken worden bekeken. Hoe hoger individuele landen de muren optrekken hoe meer men gebruik gaat maken van het recht om als partner van een EU-onderdaan aanspraak te maken op een verblijfsstatus.
@4 Het gebrek aan eenduidige migratiewetgeving binnen Europa faciliteert dit min of meer al. Mensen zoals jij of ik die het zich kunnen veroorloven zoeken een goede migratiejurist en gaan even over de grens wonen of nemen een sabbatical waarna ze optimaal gebruik kunnen maken van alle rechten die het EU-onderdaanschap te bieden heeft om buitenlandse partner binnen te halen (die doorgaans niet uit een “ongewenste” regio komt), zonder allerlei inburgerings-geneuzel.
Mijn vrouw spreekt nog steeds geen woord Nederlands ondanks haar permanente verblijfsstatus, en waarom zou ze naturaliseren?
@4 Punt is dat je als samenleving nou eenmaal niet zit te wachten op een schier eindeloze stroom aan laaggeletterde dommekrachten en menselijke broedkippen met een scala aan patriarchale en tribale attituden, waarden en zeden.
Maar ja, de overheid kan nu eenmaal niet op grond van iemands (vermeende) normen- en waardenkader een aanvraag tot gezinshereniging beoordelen. Niet alleen zou dat juridisch lastig worden, ook is het praktisch onuitvoerbaar aangezien je onmogelijk in iemands hoofd kan kijken.
Dus speelt de overheid het bijvoorbeeld over de band van inkomen; daarmee zet je een net op dat in ieder geval de allochtone onderklasse ervan weerhoudt om zichzelf blijvend aan te vullen met uitheems proletariaat.
Tja, dat treft dan ook autochtone burgers, etnische Nederlanders en Denen. Ik heb dat zelf ook mogen ondervinden. Jammer maar helaas; waar gehakt wordt, vallen nu eenmaal spaanders.
@10: Ik mis de aanhalingstekens in je eerste alinea, ik hoop niet dat je hier jezelf citeert
Wanneer de EU de buitengrenzen niet bewaakt en NGOs gelukszoekers oppikken vanaf de Afrikaanse kust dan krijg je dit soort situaties helaas. Echte vluchtelingen en bovenstaande gevallen zijn dan de dupe.
@12 Nou, dat is maar een indirecte aanleiding voor steeds restrictiever immigratiebeleid, natuurlijk; al helpen dat soort beelden wel bij het draagvlak achter zulk beleid.
Denemarken heeft naar ik aanneem namelijk ook gewoon het vluchtelingenverdrag ondertekend, dus asielaanvragen houd je met restricties op gezinshereniging en – vorming niet tegen.
In de beleving werpen mensen dat soort dingen natuurlijk wel allemaal op dezelfde hoop. De gewone man en vrouw in de straat ziet beelden van boten vol Afrikanen die uit zee geplukt worden; beelden van Syrische vluchtelingen die half Europa doormarcheren, en denkt dan: laat dit alsjeblieft aan mijn huisje voorbij gaan, en: jezus, straks wordt heel Europa overspoeld, en dan herken ik mijn land niet meer.
En dat is dan weer een reden voor die mensen om op protofascistische partijen te stemmen, die beloven de immigratie met ferme hand te zullen bedwingen.
@13: denk dat het een directe aanleiding is. Zo niet, wat is dan de reden dat Denemarken hiertoe overgaat?
@14 Het kan zijn dat je gelijk hebt – Denemarken lijkt inderdaad niet zo’n arbeidsmigratieland als ik het zo zie – maar dan snap ik die strenge voorwaarden voor gezinsvorming/-hereniging niet zo, want bij een asieltoekenning zijn dat soort bepalingen sowieso niet van toepassing.
Zie je, volgens mensenrechtenverdragen hebben mensen gewoon het recht om als gezin bij elkaar te zijn, dus als de echtgenoot dan een verblijfsvergunning krijgt op grond van zijn vluchtelingenstatus, zouden eventuele partner en kinderen gewoon over moeten kunnen komen, lijkt me zo. Kun je moeilijk zeggen: ja, maar die komen uit Afghanistan, en dat is geen EU-land dus dan telt het niet.
Maar misschien weet Jos hier meer over.
@15: ik ben behoorlijk geschokt als blijkt dat advokaten dit argument tot nu toe onterecht hebben laten liggen
@15:
Klopt helemaal wat je zegt. In Nederland doen we aan gezinshereniging volgens hoofdstuk 7 van het Europees verdrag voor de Rechten van de Mens (hoofdstuk onder voorbehoud). Dit sluit ook aan bij onze grondwet. Maar het lijkt me dat Denemarken, ook een verdragspartij, daar juridisch niet onderuit kan.