Een treinreis kan het heerlijkste zijn wat er is. Je zit lekker, je leest wat, je kunt er een kop koffie bij nemen, en aan het einde van de rit ben je in een andere stad. Treinreizen kunnen ook gruwelijk zijn. Bijvoorbeeld als naast je twee mensen een gesprek voeren, zodat jij niet kunt lezen. Trouwens, met mobiele telefoons is één spreker voldoende om het bloed onder je nagels vandaan te halen.
Kortom, ik ga als het even kan zitten in de stiltecoupé. Dat lost de problemen echter niet op. Te vaak moet je mensen erop aanspreken dat het in dit deel van de trein de bedoeling is dat het enigszins rustig blijft, maar ik merk dat mijn niet geringe frustratie over het gekwaak in de regel wordt overtroffen door woede dat mensen zo onbeschoft zijn. Dus ik houd mijn mond maar. Het komt regelmatig voor dat ik, als ik een drukke stiltecoupé voor me zie, ergens anders ga zitten om de stress te vermijden: dan maar geen rust, als ik, door me niet kwaad te maken, een hartaanval vermijd.
Er is bovendien iets geks aan de hand met de stiltecoupé. Zo snel je de Randstad uit bent, wordt het luidruchtiger. Ik reis wel eens vanuit Amsterdam naar mijn ouders in Apeldoorn, en Amersfoort is dan echt een keerpunt. Daarvóór is het rustig, daarna niet meer.
Ik vermoed dat het komt doordat mensen in de grote steden meer gedwongen zijn rekening te houden met anderen, maar hard maken kan ik dat niet. Het lijkt me overigens wel de redelijke verklaring voor het feit dat het aantal geweldsdelicten per hoofd van de bevolking in de provincie hoger ligt dan in de grote steden: dat gaat natuurlijk om Randstedelingen bij wie de stoppen zijn doorgeslagen. Ik kom regelmatig vrij dicht bij dat punt.
Ondertussen wil ik erop wijzen dat u het recht heeft aan de noodrem te trekken. Als iemand in een niet-rokencoupé toch gaat roken, mag een astmapatiënt uit zelfverdediging de trein stil zetten. Daarover is geen discussie, de jurisprudentie hierover is eenduidig. Als je mensenlevens redt, mag je dus aan de noodrem trekken – daar is ‘ie immers voor. Aangezien het u rood voor de ogen wordt als er naast u wordt gesproken, en u een gevaar bent voor uw directe omgeving, valt het stilzetten van de trein derhalve alleszins te billijken en aan te raden.
Reacties (37)
Jaja, Apeldoorners en ceterus paribus alle boeren zijn gewelddadige, luidruchtige hufters. Ik kan u ook wel wat verhalen de andere kant op vertellen. Jullie Randstedelui hebben ook niet zo’n goede reputatie alhier.
Vooroordelen moet je koesteren, zo blijkt maar weer.
Vertel, vertel. Maar rustig blijven, hoor, wind je niet teveel op.
“Mevrouw, als uw kindertjes nu hun mondjes houden, dan zal ik hier mijn sigaret niet opsteken.” Het werkte.
Ik vermoed dat het komt doordat mensen in de grote steden meer gedwongen zijn rekening te houden met anderen, maar hard maken kan ik dat niet.
Ik merk het het vaakst als de coupé niet gevuld is met forensen, niet persé tussen randstad en daarbuiten. Gewoon hard roepen: ‘dit is een stiltecoupé!’, en genieten van de ongemakkelijke reacties.
Wat ik wel merk is dat bij de grote steden het soms schier onmogelijk gemaakt wordt om uit te stappen door de fuik van dringende instappers. Ook raar, want je kunt sneller instappen als je de uitstappers ruim baan geeft.
Schouderduwtje en ze gaan wel aan de kant.
Idd, en dan krijg je alsnog verontwaardigde blikken..
Gewoon blijven staan wachten in de deuropening en de wachtende menigte vragend aankijken helpt ook wonderbaarlijk, na enkele 10-tallen seconden valt het kwartje blijkbaar toch.
Wat mij overigens opvalt is dat het veelal vrouwen zijn waarvoor het heel erg moeilijk is om hun mond te houden tijdens een reis in een stiltecoupé. Ik zou bijna mijn klabanus uit mijn broek halen en terwijl ik uitbreng “die mond staat nodeloos open, daar moet wat in” hem in het kwetterende snuitje rammen.
Ha, bijna weekend!
Ja, het is irritant als er hardop wordt gebeld, geklets en geschaterd in de stiltecoupe. Maar vlak ook de stiltenazi’s niet uit. De lui die een op gedempte toon gevoerde conversatie vijf zinnen al reden vinden voor een gesnauwd ‘Dit is een stiltecoupe hoor, als je wilt praten ga je maar in de gewone coupe zitten’, en die elke verkouden hoestbui met een giftige blik beantwoorden. Rekening houden met elkaar werkt twee kanten op.
Stilte is niet op gedempte toon een conversatie (?) houden. Stilte is je mond houden.
Zo duidelijk is dat anders niet volgens de huisregels: ‘In de stiltezone reist u rustig zonder dat u uw medereizigers stoort met geluidsoverlast.’
Wat is rustig? Wat is al dan niet storen? wat is overlast?
Wat is een trein? Wat is een coupe? Wat is “openbaar”? Zijn de twee kubieke meter om je heen niet eigenlijk een soort verlengde van je persoonlijke ruimte? Vragen, vragen… behalve als je *geen* asociale hork bent.
donderdagochtend zat een man op leeftijd, over de 100 naar eigen zeggen, open maar zeer luid zijn levensverhaal tegen een willekeurige oudere dame (ca 65) te verkondigen, de rest van de coupe zat ademloos te luisteren; onvergelijkbaar met het getetter van (post) puberalen
zachtjes praten en ander niet storen met je gesprek, is niet hetzelfde, een hork zal, wanneer naar hun al-of-niet hork zijn gevraagd wordt, ontkennen een hork te zijn
Juist niets zo irritant als een op gedempte toon gevoerd gesprek door mensen die denken dat ze dan niet hoorbaar zijn. Het valt juist des te meer op.
Was laatst weer eens in Nederland en de paradox van de stiltecoupé viel ook mij op. Een medepassagier genoot met nogal luide stem van een telefoongesprek. Na goed 5 minuten stond een vrouw op en sprak de andere vrouw corrigerend toe. Het telefoongesprek werd afgebroken, de vrouw ging weer zitten en had vervolgens door de pompende adrenaline natuurlijk allesbehalve de rust waar ze zo naar verlangde.
Goed, maar dat is meer omdat de Nederlander in toenemende mate niet aanspreekbaar is. Of: van alles een discussiepunt maakt.
Yupp en dat wordt getriggerd door de stiltecoupé,
Stiltecoupé’s moet je een beetje pragmatisch benaderen. Overdag, als het rustig is, moet je daar je bek houden. Maar in de spits, waar je helemaal geen keuze hebt waar je kan zitten, dan moet je er niet al te moeilijk over doen.
In de spits is de nut van een stiltecoupé het hoogst. Kom je net uitgeblust van je werk, dan is een beetje rust aan je kop zeer aangenaam. Mijn ervaring is dat de meerderheid van je medepassagiers er ook zo over denken. Als je je als brallerige halfdronken corpsballen wilt gedragen, reis dan aub buiten de spits.
In de spits is de stiltecoupé een klucht. Mensen hebben vaak geen keuze waar ze kunnen zitten (of staan!). Wat mij betreft kan je dan die stilte ook niet afdwingen. Een telefoontje in een stiltecoupé die bomvol zit zodat ik niet weg kan neem ik ook gewoon aan.
interessant. Ik reis zelf nooit met de trein, omdat ik principieel tegen OV ben, maar ben toch wel heel benieuwd welk mechanisme hieraan ten grondslag ligt.
Althans, ik zie de relatie niet tussen veel mensen en niet stil kunnen zijn. Dat lukt toch ook bij bomvolle begrafenissen? Er is daar gewoon een regel: stil zijn. Als je dat niet kunt, moet je daar niet instappen.
Het klinkt als: als er file staat, ga ik gewoon over de vluchtstrook: het is te druk om je dan aan die lastige regel van rijbanen te houden. Door de vele mensen die er zijn is rijden over de vluchtstrook op dat moment blijkbaar gewoon geoorloofd.
Of deugt die vergelijking niet?
als er file staat, ga ik gewoon over de vluchtstrook: het is te druk om je dan aan die lastige regel van rijbanen te houden.
Gebeurt ook geregeld. Vooral als een afslag nadert, dan is de vluchtstrook blijkbaar ineens een noodverlenging van de afrit bij files.
Als je vaak in een trein zit (zoals bijna iedereen die in de spits met de trein gaat) dan snap je wat een stiltecoupe is en snap je dat je aan de buitenkant van de trein al kunt zien wat wat is. Kom je dan toch per ongeluk in zo’n coupe terecht, dan hou je maar gewoon even je mond, dat overleef je wel.
Ik vind dat alleen mensen die niet zo gewend zijn aan treinreizen, gewoon de meute volgen en er pas achter komen dat er iets bestaat als een stiltecoupe wanneer ze erop gewezen worden een excuus hebben.
Ik neem aan dat dit item per ongeluk hier terecht is gekomen in plaats van op nujij.nl of spitsnieuws.nl?
Beetje onderbuik, dit stukje… “In de Randstad meer gedwongen zijn rekening met elkaar te houden” en dan ook nog een beetje populistisch voorstellen aan de noodrem te trekken omdat iemand luid spreekt.
Toch klopt het wel. De eerste jaren dat ik regelmatig naar Amsterdam kwam (ik bleef buiten wonen) werd mij regelmatig verweten dat ik te veel lawaai maakte. De laatste jaren heb ik die klacht niet meer gehoord.
‘Ik vermoed dat het komt doordat mensen in de grote steden meer gedwongen zijn rekening te houden met anderen’
grote steden….hahaha. Alphen, Hoofddorp, Vleuten, Ridderkerk: Allemaal steden van wereldformaat, die zich op de ranglijst ergens tussen Shanghai en NY in bevinden.
* Als het spits is en mensen kunnen niet kiezen waar ze zitten, is een stiltecoupé niet anders dan een gewone coupé.
* Als het geen spits is en je kan kiezen waar je gaat zitten, houd dan gewoon je mond als je in de stiltecoupé gaat zitten.
* Je stereotyperingen van randstedelingen en provincialen slaan nergens op.
* Als je rookt in de trein, ben je een asociale zak.
We geloven met zijn allen dat er vroeger een geluidsoverlast probleem was in de gemiddelde trein. Gebaseerd op mijn eigen trein-ervaring is dat denk ik een soort van collectieve brainwash geweest. De keren dat er in een trein zonder stiltecoupés overlast door mij werd ervaren van luidruchtige anderen zijn echt op één hand te tellen.
En kijk nu eens: de treinen hebben stiltecoupés en inderdaad: we ergeren ons met zijn allen wild in die stiltecoupé als iemand eens kucht of gedempt wat tegen zijn buurman zegt.
maar dat er af en toe eens iemand kuchte of fluisterde was toch helemaal niet het oorspronkelijke probleem?
Afschaffen dus dit idiote fenomeen dat zijn eigen niet-bestaande probleem heeft gecreëerd. En als je rustig wil forenzen ga je maar lekker in je eigen auto in de file staan. Als je met keiharde house wil forenzen trouwens ook.
Ik heb echt jarenlang met de trein gereisd. Ik heb ooit eens speciaal voor (of tegen) de interactie met andere mensen een mp3 speler gekocht. Muziekje op (en wees maar gerust, die muziek was op 10 cm afstand niet meer te horen, gewoon goede spullen kopen) oogjes dicht (of oogjes in boekje), en opeens leek het wel alsof ik alleen in de trein reisde. Goed, het werkte niet altijd, maar wel heel erg vaak.
Als mensen erg opgefokt raken van andere mensen (en dat gebeurt regelmatig in het OV of op de weg) is dat ook vaak een afspiegeling van de eigen psyche. Als je erg gestressed bent of gehaast of anderszijds opgefokt, kun je gewoon veel minder hebben. Dan zijn de huisvrouwen die een dagje amsterdam hebben gedaan en al kwebbelend naar huis reizen al heel snel irritant. En al helemaal als ze ook nog niet eens het concept van een stilte coupe kennen.
Kijk, dat is precies hoe de eerste technologie-hype tot stand kwam. In het Japan van de jaren ’70 waren er veel mensen die graag even de drukte om zich heen in het OV vergaten. Sony speelde daarop in, door een cassettespeler op batterijen voorzien van een hoofdtelefoon te bouwen, waarmee je in de metro je eigen geluid kon meenemen. En zo wals de Walkman geboren.
Tegenwoordig kan het helemaal makkelijk. Je koopt een billige tablet en zet er je favoriete sitcom op. Koptelefoontje in en je bent helemaal vergeten dat je in de trein zit. Zet in je agenda dat je een waarschuwing krijgt als je moet uitstappen, et voilá.
In Japanse treinen kan je een speld horen vallen Bismarck. De boekjes in de handen van keurige mensen daarintegen spat het bloed vanaf.
Overigens, en Japanner heeft een circel om zich heen..kijkt een ander nooit in de ogen b.v. Druktegevoel bestaat daar niet.
http://wanderingabc.blogspot.com/2008/09/how-tos-13-understand-eerie-quietness.html
Tip 1 en 2 van je link:
keep you Ipod charged!
Podcast are your friend
Wat ook erg is: 1e klas reizen, omdat je nog wat stukken door wilt nemen en dan zit het NS personeel de hele tijd te kleppen…
Als geboren en getogen Amsterdammer woon ik al 10 jaar in het Midden Oosten (Arnhem), het valt mij op dat in die stiltecoupé de rust pas weerkeert als de Randstad is verlaten. Ga eens gezellig in de metro van Amsterdam zitten, blowen, lullen en kabaal maken is de norm. Overigens is het wel waar dat rond Amersfoort een bepaalde vorm van beleefdheid spontaan verdwijnt (vooral richting Apeldoorn naar het schijnt). Overigens komen de meeste bewoners van de Randstad van buiten, dus er klopt iets niet in dit artikel.
Ik ben er onlangs achter gekomen dat ik veel relaxter reis in de normale coupé. In de stiltecoupé zit er altijd wel iemand die z’n mp3-speler veel te hard aan heeft staan, waardoor zijn beats door de hele coupé lekken. Dan heb ik vele malen liever iemand naast me die een gesprek aan het voeren is.
Over MP3-spelers gesproken. Het valt mij op dat het vooral komt door goedkope oordopjes. Misschien maar eens een campagne voeren waarin iedereen wordt verzocht zichzelf te trakteren op een stel goede oordopjes (je hebt ze al voor 10 euro). Zij kunnen van hun muziek genieten en de rest kan rustig reizen.
Ook een aanrader: het twitteraccount @stiltecoupe. Gunt je af en toe een inkijkje in de zieleroerselen van de stilteverstoorders.
Allez gij Jona jong.