België smart verdriet. Of zou het hebben, indien het niet met kracht en passie zo schijnheilig was.
Op de dag dat er terug een premier met de inborst van een maagzweer, de ziel van een inquisiteur en de klasse van een wrak
heeft de Stem, de mooiste volste rondste Stem van onze taal, de injectie laten toedienen.
Met dezelfde kracht van de injectie waarmee de Stem 50 jaar geleden zijn land tot provincie benoemde,
de wereld als speelplein en de mensheid als acteurs.
Geen groter verschil dan tussen de kleine muis en de monkellachende beer.
Mijn vader vertelde me ooit, dat bij de begrafenis van een andere ‘Geus’, de beeldhouwer Roel D’ Haese, bleek dat die tegen de verwachtingen in toch kerkelijk begraven zou worden. Claus was daar, als vriend van Roel, en weigerde ostentatief de kerk binnen te gaan. Hij trok gewoon de kroeg ertegenover in. Samen met heel wat anderen – op korte tijd werd dat een soort daad.
Net zei men dat Claus zal gecremeerd worden, en zijn asse vertstrooid. Misschien Oostende, want daar had hij een soort band mee. Verder komen er twee vieringen, beiden in de Bourla – het machtig mooie operahuis in Antwerpen.
#3
Blammeke
Prachtig Crachàt.
#4
Carlos
Mooie traditie Crachat, eerst Reve, toen Wolkers en nu Claus. Alle drie gevat op pixelpapier. Nu alleen Mulisch nog…
Tja – er kan er maar één zijn die zo vernuftig, wat zeg ik, geniaal en toch steeds ondergewaardeerd zelfs in al zijn goddelijkheid, dat ie nog bij leven en welzijn de Crachàt-treatment krijgt…
Reacties (5)
Warme schets, warme woorden.
Ni Dieu, Ni Maître en in m’n blankist kwakkelfrans een toevoeging , if i may, fermé mais jamais l’enfermé.
Mijn vader vertelde me ooit, dat bij de begrafenis van een andere ‘Geus’, de beeldhouwer Roel D’ Haese, bleek dat die tegen de verwachtingen in toch kerkelijk begraven zou worden. Claus was daar, als vriend van Roel, en weigerde ostentatief de kerk binnen te gaan. Hij trok gewoon de kroeg ertegenover in. Samen met heel wat anderen – op korte tijd werd dat een soort daad.
Net zei men dat Claus zal gecremeerd worden, en zijn asse vertstrooid. Misschien Oostende, want daar had hij een soort band mee. Verder komen er twee vieringen, beiden in de Bourla – het machtig mooie operahuis in Antwerpen.
Prachtig Crachàt.
Mooie traditie Crachat, eerst Reve, toen Wolkers en nu Claus. Alle drie gevat op pixelpapier. Nu alleen Mulisch nog…
Tja – er kan er maar één zijn die zo vernuftig, wat zeg ik, geniaal en toch steeds ondergewaardeerd zelfs in al zijn goddelijkheid, dat ie nog bij leven en welzijn de Crachàt-treatment krijgt…