OPINIE - Politieke boodschappen moeten in een democratie niet belemmerd worden.
Opnieuw heeft de Reclamecodecommissie (RCC) een klacht tegen de SP gegrond verklaard vanwege het negeren van de Nee/Ja sticker voor “ongeadresseerd reclamedrukwerk”. Een inwoner van Rotterdam had bij de RCC geklaagd over een krant van de SP, getiteld de “Rooie Rotterdammer”. De SP verspreidt dergelijk drukwerk huis-aan-huis en respecteert daarbij wel de Nee/Nee stickers, maar niet de Nee/Ja sticker waarmee de bewoner achter de brievenbus te kennen geeft geen reclamedrukwerk te willen ontvangen maar wel de huis-aan-huis-krant. Volgens de klager is de krant echter gewoon reclame voor een politieke partij en de RCC is het daarmee eens.
De SP vindt dat er een verschil gemaakt moet worden tussen handelsreclame en het verspreiden van politieke propaganda. Daarom negeert de partij al jaren dergelijke uitspraken van de RCC. De Commissie kan in het geval van terecht beoordeelde klachten over de verspreiding van denkbeelden alleen een advies geven. In bepaalde gevallen kan de uitspraak ook actief door de Commissie worden verspreid via een ‘alert’. Dan komt de zaak onder de aandacht van de media, zoals vorige week. Kennelijk weegt ook dat bij de SP niet op tegen beperking van de mogelijkheden om het gedachtegoed van de partij te verspreiden en nieuwe leden te werven.
De uitspraak van de RCC is geheel in lijn met de bepalingen omtrent brievenbusreclame in de Nederlandse Reclame Code. Daarin staat dat onder reclame moet worden verstaan:
iedere openbare en/of systematische directe dan wel indirecte aanprijzing van goederen, diensten en/of denkbeelden.
De code negeert dus de aard van de afzender en stelt handelsreclame gelijk aan alle communicatie tussen burgers. Het is een code die de privacy van de consument, c.q. de persoon achter de brievenbus beschermt. Maar die tegelijkertijd de vrijheid om denkbeelden te verspreiden beperkt. Dat politieke partijen daar, met uitzondering van de SP, kennelijk geen punt van maken heeft mij altijd verbaasd. Het is natuurlijk erg praktisch om alle ongeadresseerd drukwerk op een hoop te gooien, maar hoe zwaar hebben de ontwerpers van deze code het vrije verkeer van informatie als basis voor de democratie meegewogen?
Er zijn genoeg argumenten te bedenken tegen de huis-aan-huis verspreiding van partijkrantjes of verkiezingsfolders. Veel mensen ergeren zich tegenwoordig aan alles wat hen ongevraagd wordt aangeboden. Het is bovendien slecht voor het milieu, een argument dat met name GroenLinks altijd weer parten speelt. Het internet met zijn sociale media biedt toch voldoende kansen tegenwoordig om je ideeën te verspreiden, zou je zeggen.
Los van het feit dat sociale media toch vooral gelijkgezinden bedienen en geen garantie zijn voor een open debat heb ik vooral een principieel bezwaar tegen de Nederlandse Reclame Code. Ik vind het onterecht dat de code het verschil negeert tussen handel en consumptie in een economie enerzijds en het burgerschap in een democratie anderzijds. Handelsreclame beperken heeft heel andere gevolgen dan het belemmeren van de verspreiding van denkbeelden. In het eerste geval zijn private belangen in het geding. In een democratie, daarentegen, moeten burgers elkaar in vrijheid en gelijkheid kunnen aanspreken op de manier waarop de overheid onze gezamenlijke, publieke belangen behartigt. Het afsluiten van communicatiekanalen tussen burgers is strijdig met dat systeem.
Waarom hier een punt van maken ter verdediging van de ‘rotzooi’ die de SP door de bus gooit? Ik maak mij zorgen over de democratie. Er is veel over geschreven in de afgelopen decennia (zoals hier, hier, en hier). Even kort door de bocht noem ik enkele signalen. De gestage daling van de deelname aan het politieke proces is verontrustend. Van opkomstcijfers bij de verkiezingen word je niet erg vrolijk. Het aantal mensen dat lid wordt van een politieke partij daalt eveneens. Politieke partijen veranderen in door de markt gestuurde handelaren in ideeën. De staat benadert de burgers steeds vaker eenzijdig als consument van zijn diensten. Het democratisch systeem is aan erosie onderhevig. De sluiting van de brievenbus zie ik in dit verband ook als een klein veeg tekentje.
Dit stuk is overgenomen van Free Flow of Information.
Reacties (40)
Wat is er niet duidelijk aan ‘NEE’?
@1:
Er staat geen losse “NEE” op die sticker. Er staat “NEE. Géén ongeadresseerd reklamedrukwerk”. Het stuk betoogd dat het begrip “reklame” hierin slechts “handelsreklame” zou moeten inhouden, iets dat het momenteel zowel volgens de Van Dale als de wet of in dit geval, “code”, niet doet.
Vanuit mijn positie als vertoner van een dergelijke nee/ja-sticker bezien, in essentie best te verdedigen. Niet dat een folder van de SP niet ook direct de oud papier bak ingaat, maar reken maar dat ik die sticker ooit heb gehaald om de ridicule stortvloed aan handelsreclame te stoppen, niet om eens in de paar jaar verspreidde folders van politieke partijen te weren,
Het probleem is alleen een beetje, natuurlijk, dat ik op het moment dat de SP mij niet voldoende ergert ook al snel genoegen zal moeten nemen met het hele corpus aan drukwerk waarin mij verteld wordt dat één of andere god mij kan redden van mijn immoraliteit, dat de Groengespikkelde Zuid-Boliviaanse Boomtikmus mijn hulp nodig heeft, dat de kinderen van de Westerlijke Sahara echt danig aan een waterput toe zijn, dat het testen met muizen op de universiteit in mijn stad nu echt moet stoppen, dat…
Zelfs met “Minder! Minder! Minder!” op mijn deurmat. Misschien toch maar zo houden als het is, dus.
Toen ik nog gelovig was, verspreidden wij van onze kerk religieuze propaganda. Dat was meer om onszelf een goed gevoel te bezorgen, want je wist al van tevoren dat niemand er op zou reageren; maar evangeliseren is nu eenmaal een opdracht in het christendom, dus deden we het toch maar.
Soms ging er wel eens zo’n foldertje of kalenderkaartje in een ‘NEE’-bus, en daar kregen we dan ook klachten over.
En daarmee kom ik tot het punt dat ik wil maken. Als Jos van Dijk uitzonderingen wil gaan maken op het aanbieden van ongeadresseerd reclamedrukwerk, dan is het einde zoek.
Hij vindt politiek belangrijk, en dat mensen daar over nadenken; dus wil hij een uitzondering maken voor politieke propaganda. Maar een ander vindt het geloof (en dan natuurlijk zijn eigen geloof) belangrijk, en meent dan dat daar wel een uitzondering op gemaakt kan worden. Een derde vindt de kankerbestrijding weer belangrijk, nou ja, en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
De postcodeloterij heeft hier trouwens een irritante list op gevonden. Die adresseren hun reclamezooi gewoon op adres, en sturen het dan met de post mee, en zo krijg je die flauwekul toch nog op de mat.
Prediker slaat de spijker op de kop, hoewel religie en democratie natuurlijk appels en peren zijn in termen van maatschappelijk belang.
Als ik geen reclame wil ontvangen, wil ik dus ook niet dat men mij ideologiën probeert te slijten, of erger nog, lidmaatschappen van belangenclubjes. Jos doet hier allerlei aannames over de beweegredenen van de NEE-plakkers. Misschien wens ik wel geen reclame in de bus te ontvangen omdat het achterlijk is om in het jaar des heerens 2015 nog papieren drukwerk te verspreiden. Misschien is het mijn levensovertuiging dat reclame de satan is, of heb ik een fobie. Het is hoe dan ook mijn goed recht om te voorkomen dat mensen oud papier en politiek gemotiveerde leugens letterlijk door mijn voordeur in mijn huis op de grond smijten.
Je uiting wordt in geen enkele manier beperkt. Het is ten eerste al triviaal om mensen te laten inschrijven op een (digitale) nieuwsbrief, waarop je hogere conversie hebt dan op iets anachronistisch als drukwerk. Iedereen die je nieuws wenst te ontvangen kan het onbeperkt tot zich nemen. Ten tweede wordt ruimschoots kans geboden te adverteren in de publieke ruimte. Het door de strot drukken van ideologieën is niet meer van deze tijd. Ik vind het persoonlijk al van de gekke dat dit opt-out is. Echter, bedrijven stoppen pas hiermee als het niets meer oplevert, dus ik plak geen stickers en gooi gewoon de brievenbus een keer in de week in de papierbak (je krijgt een half telefoonboek in onze hoofdstad).
NEE is NEE, hoe moeilijk is het. Misschien zou wat strenger opgetreden moeten worden tegen dit soort praktijken. Het opduwen van de regeltjes is precies wat de SP het bedrijfsleven terecht verwijt. Één van de dingen die mis is met de democratie in deze tijd is dat partijen gewoon aan marketing doen (jij moet denken wat wij denken) in plaats van volksvertegenwoordiging (wij dienen jouw belangen en het algemeen belang). In die zin denk ik dat je de democratie geen dienst bewijst door die marketingmogelijkheden te verruimen.
Dat is geen list prediker maar hoe de post werkt :p
Je kunt je ervoor afmelden als je wilt.
Ik vind die troep van de Postcodeloterij irritant.
Die adresseren hun reclamewerk (‘aan de bewoner(s) van etc.’), waardoor je ondanks een Nee/Nee-sticker toch hun troep in de bus krijgt.
Toch goed dat er een God is, zou Reve zeggen. (Zodat Die die lijers van de Postcodeloterij kon laten branden in de Hel, uiteraard, wat ze overduidelijk verdienen.) Voor niet-gelovigen als ik blijft het echter moeilijk te verkroppen dat dit amorele tuig onbestraft blijft.
Zo’n kaartenspel zoals de Amerikanen tijdens de Irak-oorlog hadden, met die Baath-leiders erop? Dat moeten wij ook hebben, maar dan met Boudewijn Poelmann, Sigrid van Aken en Ruud Esser erop. En Martijn Krabbé, Linda de Mol, Caroline Tensen en noem al dat tuig maar op.
Alle manuren die Nederlanders gezamenlijk hebben besteed met het opruimen en naar het oud-papier brengen van hún troep, alle manuren die zijn besteed aan het verwerken van dat papier, en alle manuren, wat dat betreft, die zijn besteed aan het omzagen van bomen en het overige productiewerk bij het maken van het papier … al die uren zouden bij elkaar opgeteld moeten worden en omgezet worden in werk- of lijfstraf voor bovengenoemd tuig.
Of we gaan Mao op hun ass en laten ze gebroken glas kauwen en straaljagertje spelen en dat soort dingen.
“Ik maak mij zorgen over de democratie.”
Willens en wetens je spullen ongewenst door iemand’s brievenbus rossen, die aangeeft daar geen behoefte aan te hebben, zal er niet voor zorgen dat die persoon een enthousiaste stemmer dan wel lid van een politieke partij zal worden. Je bereikt eerder het tegenovergestelde, een versterkte aversie tegen de politiek en haar partijen.
Resepecteer gewoon iemand duidelijk aangegeven wens, daar ga je meer mee bereiken.
Overigens gaat hier ongewenst drukwerk retour afzender. Zo dragen wij ons steentje bij aan het in stand houden van de werkgelegendheid bij PostNL. Troep in een envelop stoppen, even een antwoordnummer achterhalen, en ’s ochtend op weg naar mijn werk in de brievenbus deponeren.
Krekel: recht van verzet. Werkt ook voor schriftelijke reclame vziw. Ja, kost moeite, maar is het ook waard.
Verder is de vraag hier vooral of politieke uitingen vallen onder de huis-aan-huisbladen of onder reclame. Ondanks alle felle reacties vind ik die vraag nog niet zo eenvoudig te beantwoorden eigenlijk. Wat maakt een huis-aan-huisblad tot een huis-aan-huisblad?
Prima. Maak een extra sticker. Maar de Ja/Nee Nee/Nee stickers zijn hartstikke duidelijk. Er kan ab-so-luut geen misverstand bestaan over wat de brievenbuseigenaar ermee bedoelt. Dat de SP het niet eens is met de brievenbuseigenaar geeft ze nog niet het recht hun oud papier zomaar in andermans huis te dumpen. Stelletje idiote onfatsoenlijke onbeschofte lapswansen. Ik zie overigens ook niet in wat de RCC hiermee te maken heeft. De sticker is iets tussen oud-papier-verspreider en brievenbuseigenaar. De RCC heeft daar geen zak mee te maken, ook al denken ze zelf misschien van wel. Zou een mooie wereld worden als de RCC het recht heeft om de betekenis van de stickers op mijn brievenbus te duiden. Raar!
Overigens doen ze dat hier ook altijd, die SPers, ondanks legio klachten mijnerzijds. Vervelende voor hun is echter dat hun lokale hoofdkantoor nog geen 200 meter verderop zit (de oplettend lezer kan mijn fysieke lokatie nu waarschijnlijk zeer exact uit de sargasso-comments destilleren:p). Soms als ik er langs loop krijgen ze wat ongeadresseerd drukwerk van me terug. Overigens flikt Groenlinks dat ook steeds, zij het wat minder vaak en wat minder structureel. Van andere partijen heb ik geen papieren overlast.
@Krekel, @6 Je snapt het niet. Het idee is dat iedereen die papieren rotzooi van de Goede Doelen Loterijen bewaard. Alles tesamen is dat een formidabele CO2-sink.
@10: “Wat maakt een huis-aan-huisblad tot een huis-aan-huisblad?”
IMHO, dat is het lokale sufferdje waarin de gemeentelijke mededelingen staan, ontvangen bezwaarschriften enzo, en de bereikbaarheid/diensten van de huisarts/huisartsenpost in het weekend. Hier de Moerdijkse Bode, en volgens mij heeft elke gemeente zo’n krantje.
@10: Dank. Dat ga ik inderdaad maar doen denk ik.
Maar toch, het is zo onbevredigend. Ik wil dat ze gestraft worden. Zo’n Postcodeloterijstuk is mijn 9/11, iedere keer opnieuw. Bin Laden is er niet mee weggekomen, waarom zou Boudewijn Poelmann er wel mee weg moeten komen?
(en dan uiteraard z’n ‘Nee, ik wil niet dat Team Six m’n deur intrapt voor broodnodige gerechtigheid’-sticker gewoon keihard negeren … )
@3:
Maak gebruik van onderstaande redelijk onbekende mogelijkheid:
https://www.postfilter.nl/
(het meest effectief is
“Nationaal Postregister
Regel het hier”
(de laatste link onderaan bladzijde)
@10
Nou heb ik – gelukkig – nauwelijks last van ongewenst drukwerk maar als dat recht van verzet net zo geweldig werkt voor brievenbus”terreur” als voor de telefonische variant kun je je beter niet aanmelden, het lijkt namelijk wel de omgekeerde werking te hebben.
Recht van verzet. Ik heb dat bandje eindloos helemaal afgeluisterd, keurig op diverse knopjes gedrukt en nog wordt ik telefonisch lastig gevallen door diverse verkopers. – die vorige versie van dat bel me niet register werkte veel beter.
@11, daar kan wel degelijk misverstand over bestaan. Ik weet nog niet wanneer een uiting onder huis-aan-huisbladen valt. Want als de SP niet mag, hoe zit het dan met bv een actiegroep die bezwaar wil maken om de rondweg door je wijk te leggen / de rondweg af te sluiten zodat je je wijk niet meer kunt bereiken?
Ik heb een (niet effectieve) nee/nee-sticker maar dat zijn nou precies de dingen die ik wel zou willen ontvangen.
En omdat de SP zich met regelmaat inzet voor dat soort lokale zaken ligt het ineens al een stuk genuanceerder. Voor mij is dat niet eenduidig, waarmee de kern van de twijfel wel geillustreerd is.
@16, recht van verzet is niet het bel-me-nietregister, ik geef het altijd in het gesprek zelf aan. Dan zeggen ze ‘blablabandjeblabla’ en dat negeer ik met ‘nee, ik wil graag dat u nu noteert dat ik door u niet meer benaderd wil worden.’ Tot nu toe geen gekke dingen meegemaakt. Bandje is een leuk ontmoedigingsbeleid, maar niet nodig voor de uitoefening van het recht van verzet.
https://www.bel-me-niet.nl/vragen/wat-het-recht-van-verzet
@15:
Edit:
Zie dat door mij genoemde ook, zij het via een omweggetje, in #5 ook wordt aangeprezen :-)
@9:
Dat steentje kan ook wel letterlijk:
beetje extra gewicht naar een antwoordnummer ;-)
@3:
Dat is ongetwijfeld het pragmatische argument van de RCC om geen uitzonderingen te maken. Ik blijf het vreemd vinden dat politieke partijen hier geen punt van hebben gemaakt. Het contact tussen burgers en hun volksvertegenwoordigers moet onbelemmerd kunnen plaatsvinden. Een pragmatische oplossing zou kunnen zijn dat minstens rond de verkiezingen kandidaten niets in de weg wordt gelegd om zich aan de kiezer te presenteren. Maar ik heb er ook geen bezwaar tegen af en toe een religieuze wekroep in de oud papierbak te gooien als daarmee het principe van onbelemmerde communicatie kan worden gered.
@4 Ik negeer hier inderdaad de motieven van de brievenbuseigenaar. Eigenlijk vooral om het scherp te stellen. Het gaat mij om het belang van de zender, liever gezegd, een bepaalde zender: een volksvertegenwoordiger. Iedereen kan zijn of haar boodschap negeren (prullenbak, er langs lopen, de deur weer dicht doen). Maar blokkeer niet de mogelijkheid van contact. Vrije communicatie betekent zowel aan de ontvanger als aan de zender kant openheid.
@11: De RCC is de instantie die de code heeft opgesteld waarop de stickers zijn gebaseerd. Naast handelsreclame heeft de Commissie ook de verspreiding van denkbeelden in het algemeen aan regels onderworpen. De Commissie zou zich inderdaad beter tot handelsreclame kunnen beperken. De opdringerigheid van die kant ergert mij in elk geval veel meer dan mensen die hun denkbeelden te enthousiast verspreiden.
@8:
Dit vind ik wel een steekhoudend argument. Alleen: ….die aangeeft daar geen behoefte aan te hebben….Is dat volkomen duidelijk als het gaat om standpunten van kandidaat-volksvertegenwoordigers. Ik vind dat politieke partijen hier een opdracht hebben om zich te laten zien als vertegenwoordigers die niet zomaar langs komen. Het is tekenend voor de staat van de democratie dat het vertrouwen zover gedaald is dat volksvertegenwoordigers gelijk gesteld worden met stofzuigerverkopers.
All animals are equal, but…
@20:
Het aflezen van de staat van de democratie aan het al dan niet willen ontvangen van flyers van politieke partijen vind ik dan weer achterlijk.
Een gezonde democratie betekent niet dat iedereen al Kumbuya-zingend het altijd met elkaar eens is. Het is juist andersom: in een gezonde democratie zijn mensen in staat om grote meningsverschillen en conflicten op een vreedzame manier te hanteren. Maar dat betekent dus niet dat iedereen de propaganda van de politieke tegenstanders maar moet waarderen.
Ik zie ook niet in waarom iedereen perse vertrouwen moet hebben in álle volksvertegenwoordigers; we hebben die verkiezingen toch niet voor niets?
Het anders behandelen van politieke denkbeelden ten opzichte van commerciële denkbeelden zet de deur open voor politieke partijen om de hele marketingtrucendoos los te laten op de machteloze burger. Amerikaanse toestanden dreigen. Het lijkt me niet dat dit nu het vertrouwen in de politiek gaat verhogen.
Ik ben het eens met Frits en Prediker (@2: en @3:).
Ik vind wel dat grote partijen makkelijker tv-zendtijd krijgen dan kleine partijen – laat staan partijen die nog niet in het parlement zitten.
Helemaal bont wordt het als de overheid postbus 51 gaat gebruiken om het nieuwe zorgstelsel aan te prijzen.
@22:
Niemand vraagt dat. Je tegenstander vraagt alleen de mogelijkheid om je zijn of haar standpunt kenbaar te maken.
Nee, daarom moeten alle kandidaten gelijke kansen hebben op toegang tot de kiezers. Politiek als commercie gaan behandelen leidt tot Amerikaanse toestanden waarin de kandidaat met het meeste geld het wint.
De toegang tot de brievenbus is inderdaad een minor punt in het geheel van de democratieproblematiek. Maar het geeft wel te denken.
@19:
Nee, nee en nog eens nee. Kan ik het nog duidelijker stellen? Nee, dus.
Iedereen heeft het recht om selectief te zijn in welk contact hij/zij op prijs stelt. Dus zit er een NEE sticker op de brievenbus dan heb je dat maar gewoon te respecteren. Waar je voor pleit komt neer op een plicht voor mensen om de rommel van alle politieke clubs te moeten ontvangen. Zoals al gezegd, daar zal je geen vrienden mee maken. En als er partijen zouden bestaan die dit serieus overwegen: de ongehoorde eigenwaan, dat ze menen hier recht op te hebben.
Als politici zo nodig aandacht willen dan moeten ze om te beginnen maar eens werken aan aansprekende politiek.
Olav (en anderen), ik lees je altijd als een weldoordachte reageerder, en ik kan je in deze niet goed volgen. Als we kijken naar min of meer democratische samenlevingen waar je je helemaal kan afsluiten van onwelwillende prikkels dan is Amerika een goed voorbeeld. Je hebt daar grote groepen mensen die helemaal in hun eigen schijnwereld leven en die alle inconvenient thruths buiten weten te houden. Het gaat mij met name om christelijk rechts dat momenteel de macht in handen heeft (maar dit fenomeen komt overal voor, bv het Turkije van Erdogan, en elders).
Wat je krijgt is stukken van de maatschappij die steeds verder naar binnen keren. Die andersdenkenden en signalen van het tegendeel van het eigen wereldbeeld effectief buiten weten te houden. Het zou niet zo erg zijn als de gevolgen zich zouden beperken tot eigen land en bevolking. maar naar mijn idee worden veel internationale conflicten gevoed door ideologieën die voortkomen uit dit soort naar binnen gekeerde groepen.
Als je daar dan bij in ogenschouw neemt dat gevestigde groepen vaak een voordeel hebben boven alternatieven als het gaat om toegang tot media, financiering en aandacht en dat ongevraagde mailings een van de weinige manieren is waarop een ander denkbeeld onder de aandacht kan worden gebracht, is het dan niet de moeite waard om je die mailings te laten welgevallen alleen maar vanwege een open karakter van een samenleving? Het is maar een klein puzzelstukje, maar ik verbaas me over je categorische afwijzing die naar mijn gevoel domheid en valse ideologieën alleen maar in de kaart spelen..
@20:
“Stofzuigers” is tot hier aan toe!
Kan soms leuk zijn:
https://www.youtube.com/watch?v=Cej46gWHVh0
Het wordt pas link als met waterstofperoxide lang de deur komen ;-)
@23:
Dat is inderdaad een gotspe.
Zie link http://www.nrc.nl/ik/2015/04/04/204-euro/
werd onder
https://sargasso.nl/wvdd/sg-caf-maandag-06-04-2015/
al genoemd door Sjap.
Ach, 1 zo’n folder van de SP eens in de 4 jaar, ik vind ze altijd wel aandoenlijk met een hoog stencil machine gehalte. Vervelender wordt het als vervolgens ook PVV, SGP, Scientology, en wat al niet meer dat als precedent gaan gebruiken. Zoveel oud papier heb ik ook weer niet nodig voor mijn kattenbak.
@26:
Dat ligt niet aan mij, want mijn #25 was even weldoordacht als altijd ;-P
(bedankt voor het compliment)
Misschien was ik te beknopt. Om uwentwil zal ik het daarom nog eens proberen te verhelderen:
Ik vind gewoon echt dat politici, en politieke partijen al helemaal, niet moeten miauwen als burgers geen belangstelling tonen. Het per se willen opdringen van denkbeelden middels ongevraagde reclame is naar mijn mening dan ook een symptoom van de crisis in ons politieke systeem. Eens in de vier jaar, of zoveel vaker als er verkiezingen zijn, weten de partijen ons wel te vinden, en willen ze ons vooral bewerken voor hun eigen doeleinden, maar in de tussenliggende tijd komt er van democratie niet veel terecht. Ook niet bij de SP, overigens een partij met een goed gevulde campagnekas en een heel behoorlijk bereik, waar we dus ook totaal geen medelijden mee hoeven hebben.
Wat mij betreft ligt deze discussie in het verlengde van de discussie over stemplicht. Facetten van dezelfde steen. Als er weer eens te weinig mensen komen stemmen hoor je vaak opperen dat de stemplicht maar weer moet worden ingevoerd. Want dan zullen de ongeïnteresseerde burgers de weg naar de partijen wel weer weten te vinden. Nu heb ik van mijn leven nog nooit verkiezingen overgeslagen, want ik ervaar het nog als een morele plicht zelfs als de voorgeschotelde keuzemogelijkheden geen van allen erg aantrekkelijk lijken. Maar als de stemplicht werkelijk wordt ingevoerd en de dames & heren politici mij dus gaan bedreigen met boete en straf als ik niet aan hun spelletje mee wil doen, dan zal ik vanaf dat moment dus echt nooit meer gaan stemmen. Dat beloof ik bij dezen plechtig. En de boete betaal ik ook niet. Dan gooien ze maar in het gevang, eens kijken hoever ze bereid zijn te gaan.
Weet je wat domheid en valse ideologieën in de kaart speelt? De schijndemocratie van de moderne partijpolitiek.
En mensen die zich afsluiten voor de rest van de samenleving? Hoe onwenselijk je dat misschien ook kan vinden, dat recht hebben ze gewoon. Maar over zulke extreme gevallen hebben we het hier niet eens. We hebben het over het recht om gevrijwaard te blijven van ongevraagd drukwerk, en partijen die menen dat ze het recht hebben hun drol in ieders brievenbus te leggen. Het zal je inmiddels duidelijk zijn welke kant ik daarbij kies.
Maar de vraag hier is toch vooral, waar ligt de grens tussen huis-aan-huisbladen en reclame? Het gaat immers niet om de nee/nee-mensen: die willen gewoon niks en wat mij betreft wordt dat gerespecteerd. En het gaat ook niet om de ja/ja-mensen, die krijgen het gewoon wel. Simpel dus.
Maar er is een groep mensen die aangeeft wel op de hoogte te willen blijven van bepaalde dingen (met name met enige relevantie voor de omgeving) door middel van huis-aan-huisbladen. En de vraag is dan: is het drukwerk van de SP beter te vergelijken met een blokkerkrantje, of meer met een huis-aan-huisblad?
Dat lijkt mij de wezenlijke vraag, en het lijkt me wel degelijk iets waar over te twisten valt – mij lijken de uitingen van Blokker en de SP (of bv buurtcommitees) niet hetzelfde. Jammer dat net dat punt hier niet wordt aangehaald, want dat is wezenlijker volgens mij dan de vraag of politieke partijen verplicht kunnen afdwingen om bij iedereen in de bus te komen.
Een verontrustend symptoom van deze crisis dat ik aan de orde heb willen stellen is dat burgers hun vertegenwoordigers de rug toe keren. Dat ligt zeker ook aan die vertegenwoordigers die de kiezers niet serieus nemen. Maar het is toch zorgwekkend dat mensen (zoals @28) zich alleen open stellen voor boodschappen die in hun kraam passen.
@30:
Buurtcommissies en -activiteiten zijn weer wat anders. Mits politiek neutraal, natuurlijk. Maar tussen Blokker en SP (of een andere partij) zie ik eigenlijk geen verschil. Beide willen ze wat van je. De één wil je geld, de ander je stem èn je geld.
@31:
Dat mag je uiteraard zorgelijk vinden, maar daarom mag je anderen nog niet je eigen keuzes opdringen.
@32, hoe kan een buurtcommissie politiek neutraal zijn? Juist als het gaat over inrichting van de wijk is dat bij uitstek het domein van de lokale politiek.
@34: Simpel. Als zo’n commissie een uitnodiging stuurt aan belanghebbenden om te komen vergaderen dan is dat politiek neutraal. Maar als men een specifiek standpunt over die wijkinrichting verkondigt, oproept op een bepaalde kandidaat te gaan stemmen of zoiets dan is dat niet neutraal, en dan is het gewoon reclame.
@35, neutraliteit is volgens mij een verkeerd uitgangspunt. Zelfs de gemeente is niet politiek neutraal in hun uitnodigingen voor inspraakavonden: zij hebben immers heel duidelijk een plan dat ze willen verdedigen. Zelfs al mogen voor- en tegenstanders komen, het doel van de avond is om hun plannen te presenteren over het algemeen.
Als een andere commissie zegt: ‘wij willen ons daartegen verzetten en kom op avond x als je daarbij betrokken wilt zijn’ dan lijkt me dat heel zinnig en is neutraliteit een bijzonder vreemde eis. Want uiteindelijk hou je dan alleen maar dingen over die nou juist niet ergens over kunnen gaan, omdat je dus alleen maar iets mag doen als je er geen mening over hebt. Maar je gaat geen actiecommittee oprichten zonder standpunt.
(Maar misschien zegt het wel alles over de huidige maatschappij dat dat onderscheid tussen activisme en commercie verdwenen is. Ze lijken mij wezenlijk anders – iets met doel en middelen – maar dat veel mensen het niet kunnen onderscheiden zegt wel veel.)
Die hang naar neutraliteit doet wel erg denken aan die schijnobjectiviteit die zoveel media gebruiken: hun blik is gekleurd, ze zijn zelf deel van de maatschappij en vooral ook van de relletjes die ze verslaan, maar als ze maar doen alsof ze een onafhankelijke neutrale buitenstaander zijn, dan mag het. Zodra iemand echter openlijk een standpunt inneemt, dan mag het ineens niet meer?
Dat lijkt me een vrij onhoudbaar uitgangspunt, maar het is bovendien maar zeer de vraag of dat de intentie is van de mensen die wel aangeven op de hoogte te willen blijven van ontwikkelingen in hun omgeving via de huis-aan-huisbladen.
@32: “Mits politiek neutraal”
– Dagbladen, weekbladen, huis aan huisbladen zijn dat ook niet, al pogen ze dat wel te verhullen. Ben liever duidelijk!
Teken dat de SP geen respect heeft voor andere meningen en zichzelf daarboven zet.
Het is natuurlijk niet alleen de SP die zich hier “schuldig” aan maakt. Ik heb zelf ook wel geflyerd voor een politieke partij, en ook daar was het beleid om Nee/Nee te respecteren, maar Nee/Ja wel te voorzien van een flyer. Waarom? Het ging hier om de gemeenteraadsverkiezingen. De redenering was dat mensen die het lokale krantje wilden ontvangen, waarschijnlijk interesse hebben in de lokale thema’s en dus waarschijnlijk ook in de verkiezingen. Niet een heel vreemde redenering, vooral niet voor lokale verkiezingen. Voor zover ik weet zijn daar geen klachten over ontvangen. Oh, en de partij is de grootste geworden in die gemeente :-)
Overigens staat dat lokele krantje ook voor meer dan 50% vol met reclame.
@18
Ik stuurde ooit een doos propvol met bakstenen naar het antwoordnummer van een loterij en kan beamen dat dit prima werkt.
@29 Olav, je kunt ook gewoon ongeldig stemmen. Door bijvoorbeeld met het stembiljet af te vegen.
@31 “Dat ligt zeker ook aan die vertegenwoordigers die de kiezers niet serieus nemen”
Tsja, als Nederland tegen een Europese grondwet stemt en dat komt toch… hoe komt de politiek dan ooit af van het imago van zetelrovende, draaikontende, liegende, (wacht)geldgraaiende egoistenbende? Het gaat maar door en we vinden het maar normaal.