De opkomst van de Amerikaanse pseudo-oorlogen

Terwijl Barack Obama een mooie sier denkt te maken met het beëindigen van de oorlogen in Irak en Afghanistan, plant hij vele nieuwe zaden voor vele nieuwe conflicten. In verschillende gebieden, vaak van officiële bondgenoten, zaaien drones dood en verderf: Pakistan en Yemen springen het meest in het oog. Daarnaast voeren Special Forces operaties uit, zoals de liquidatie van Bin Laden. Sinds 9/11 is het budget voor het Special Operations Command verviervoudigd en thans werken 66.000 medewerkers aan het voorbereiden en uitvoeren van deze geheime operaties.

Obama zet niet alleen het beleid van Bush voort, maar intensiveert juist deze vorm van oorlogvoering. Het geopolitieke blog TomDispatch besteedt deze week aandacht aan de geheime operaties en publiceert een artikel van Andrew Bacevich, professor in de internationale betrekkingen. Hij zegt: ,,John F. Kennedy famously gave the Green Berets their distinctive headgear.  Obama has endowed the whole special operations “community” with something less decorative but far more important: privileged status that provides special operators with maximum autonomy while insulating them from the vagaries of politics, budgetary or otherwise.  Congress may yet require the Pentagon to undertake some (very modest) belt-tightening, but one thing’s for sure: no one is going to tell USSOCOM to go on a diet.  What the special ops types want, they will get, with few questions asked — and virtually none of those few posed in public.”

Hoever Obama’s plannen reiken, wordt langzaam aan duidelijk. De commandant van de Special Operations liet onlangs weten dat de regering een netwerk van centra wil oprichten van waaruit geheime operaties kunnen worden uitgevoerd. Dat netwerk zou 120 (!) landen moeten bestrijken.

Ondertussen raakt de verantwoording uit het zicht. Het Congres heeft het nakijken. En zelfs grote delen van het leger weten niet wat Special Operations allemaal uitvoert. En omdat deze soldaten ter discretie van de president staan, is het maar te hopen dat zijn motieven helder en goed zijn. Bacevich: ,,Remember George W. Bush’s “Global War on Terror”?  Actually, his war was never truly global.  War waged in a special-operations-first world just might become truly global — and never-ending.”

Dodenlijst

In het verlengde hiervan ligt een ander verhaal over presidentiële macht, namelijk het nieuws dat Obama zelf lijsten samenstelt van ‘vijanden’ die geliquideerd mogen worden. Glenn Greenwald, schrijver voor Salon, maakt gehakt van dit ‘voorrecht’. Volgens hem is dit het zoveelste bewijs dat het veiligheidsbeleid van de VS totaal is geradicaliseerd en dat het radicale beleid ‘het nieuwe normaal’ is geworden, om even een lelijke vertaling te gebruiken.

Zijn verhaal is op zichzelf lezenswaardig, maar een passage springt eruit. Inmiddels ligt 9/11 weer zover achter ons, dat het steeds moeilijker wordt om te bepalen wat normaal was en wat niet. Het kan heel goed zijn dat we het over een jaar of tien heel normaal vinden dat nationale soevereiniteit wordt geschonden, burgers ongestraft door Amerikaanse Special forces kunnen worden gedood, dat het onderscheid tussen soldaten en burgers steeds verder vervaagd en dat de democratische checks and balances uit het lood zijn.

Greenwald: ,,A couple of months ago, I spoke at Purdue University in Indiana about civil liberties in the post-9/11 era, and several high school students drove from Kentucky to attend. They were aspiring journalists who worked on their high school newspaper and were battling their county School Board officials who were attempting to censor some of their articles on gay equality; they interviewed me after my speech in the hope that I would provide critical quotes about those officials (which I happily supplied). One of the student-journalists, a girl in the 11th grade, said something to me that was striking, something I knew rationally but had not quite internalized viscerally: she pointed out that much of my speech was grounded in post-9/11 erosions of civil liberties, but that for people her age — she was 6 years old at the time of the 9/11 attack — the post-9/11 era is basically all they know.

The post-9/11 era comprises the entirety of their political experience. They have no different American political culture to which they can compare it, at least from personal experience. The post-9/11 U.S. Government is the only one they know. The rights that have been abridged in the name of Terrorism are ones they never experienced, never exercised, and thus do not expect.”

Stephen Colbert heeft er zo zijn eigen gedachten over: