De fingerstyle van Tommy Emmanuel

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hij was sprankelend als altijd. Komt de bühne op en speelt de sterren van de hemel alsof het niets is. Op 22 januari gaf Tommy Emmanuel een concert voor een groot publiek in de Rijswijkse Schouwburg.

Wie kent Tommy Emmanuel, deze inmiddels al wat oudere Australiër? Nou, het zijn er in ieder geval genoeg om steeds weer grote zalen te vullen, dat bleek. Maar zijn muziek is nu niet bepaald mainstream, het is fingerstyle-gitaar en dat is een nogal specialistisch genre. Het is tokkelen op de akoestische gitaar en dan meestal zonder erbij te zingen. Het gitaarspel is daarbij artistiek en technisch vaak heel moeilijk, veel moeilijker dan wat bijvoorbeeld de meeste singer-songwriters zoal op de gitaar doen. Verder is het muziek die op een Westerngitaar wordt gespeeld, een gitaar met stalen snaren, en niet op een klassieke gitaar, met snaren van nylon.

Klassieken voor de fingerstyle gitaristen zijn bijvoorbeeld Blues-muzikanten als Blind Blake of Reverend Gary Davis. Zij hebben weliswaar meestal wel gezongen, maar hun gitaarspel was zeer virtuoos. Reverend Gary Davis zei dat het idee is om de gitaar te spelen alsof het een piano is, waarbij duim en vingers van de rechterhand van de gitarist de rol van respectievelijk de linker- en de rechterhand van de pianist spelen. De duim speelt de begeleiding op de lage snaren en de vingers spelen tegelijkertijd de melodie op de hoge snaren van de gitaar. Ragtime, van oorsprong dus piano-muziek, is dan ook een zeer geliefde muziekrichting onder fingerstyle-gitaristen. Verder komen invloeden ook bijvoorbeeld uit de Britse Folk of Country.  Voor Tommy Emmanuel was Chet Atkins bijzonder invloedrijk.

Andere fingerstyle- gitaristen zijn bijvoorbeeld John Fahey, John Renbourn, Don Ross of Jacques Stotzem. De bekendste Nederlander is ongetwijfeld Harry Sacksioni. Hun muziek is doorgaans vrij introvert, of moet ik zeggen muziek voor ingewijden, muziek voor gitaristen, en dat zijn er niet zoveel, vergeleken bij de rest. Fingerstyle-gitaristen treden dan ook vooral op in kleinere zalen. De meesten hebben bewerkingen van bekende stukken in hun repertoire, teneinde toch wat meer publiek te trekken. Jacques Stotzen heeft Purple Haze van Jimi Hendrix en Harry Sacksioni  I Wish van Stevie Wonder. Dat werkt een beetje, maar toch blijven de zalen meestal klein. Misschien is dat maar goed ook. Mainstream-muziek is er toch al teveel en fingerstyle- gitaar is dan meer een soort goed bewaard geheim.

Tommy Emmanuel is echter een uitzondering, want hij trekt wel grote zalen. Hoe krijgt hij het voor elkaar met dit genre? Het is heel bijzonder.

Deze keer had Tommy de mij onbekende Scandinavisch-Amerikaanse muzikante en, zeg maar, loop-artiste Theresa Andersson in het voorprogramma. Het is misschien niet zo beleefd om te zeggen, maar mij deed haar optreden een beetje aan de Muppet Show denken omdat haar muziek mij door het gebruik van de vele loops een beetje aan de bizarre kunstjes deed denken die wij ook daarvan kennen. Maar ik houd er ook niet zo van als ik tijdens een concert nooit weet of de muziek die ik hoor nu echt is of van een bandje komt. Iemand anders heeft er misschien minder problemen mee dan ik – mij best.

Toen kwam Tommy en zijn gitaarspel was inderdaad sprankelend. Vooral zijn snelle gitaarloopjes waren indrukwekkend. Als iemand op het idee komt, de beste fingerstyle-gitarist van de hele wereld te kiezen, is de kans groot dat Tommy het wordt. Ook van bewerkingen van bekende liedjes maakte hij uitbundig gebruik, wij hoorden onder andere een lange Beatles-medley en, net zoals van Jacques Stotzem, een bewerking van Purple Haze. Verder hoorden wij een stuk waarin hij zijn gitaar als percussie-instrument gebruikt, wat een specialiteit van Tommy is, en zong hij ook een paar nummers. Dat kan hij dus ook en dat is voor fingerstyle-gitaristen beslist niet vanzelfsprekend.

De rustigere nummers vond ik persoonlijk wat minder. Een was een bewerking van Close to You van Burt Bacharach. Tommy vertelde dat hij een Tribute to Burt Bacharach-cd aan het opnemen was en dat is eigenlijk niet zo mijn ding.

Op zijn website staat een ander rustig nummer, een stuk dat kort voor de laatste kerst is verschenen en dat hij samen de winnaar van het Australische Idols heeft opgenomen: When a Child is Born. Alles is kitsch aan dat lied, alleen al de waxinelichtjes op de video, nou nou. Het ergste is dat de melodie precies hetzelfde is als van de Duitse Schlager “Tränen lügen nicht” van Michael Holm, ook weleens gekscherend “Dänen lügen nicht” van Michael Bornholm genoemd. Nou goed, de melodie is al wat ouder, van rond 1400 en komt uit Italië, toch is het echt heel erg. Hij zou zich daarvoor moeten schamen… Maar desondanks was het een goed concert.

foto flod

Reacties (4)

#1 Rob

Bedankt voor het artikel.

  • Volgende discussie
#2 L.Brusselman

Bijna aan me voobij laten gaan en ben blij dat ik het nog heb opgemerkt,had nog nooit van de man gehoord.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie
#2.1 Kyra - Reactie op #2

Hij trad vorige week ook op in ‘De Badcuyp’

#3 Jac van Paassen

Bedankt voor de recensie.
Zelf was ik ook bij dit concert en Tommy was erg goed op dreef en zijn anecdotes maakten het compleet.

  • Volgende discussie
  • Vorige discussie