… dan mij aanvankelijk werd beloofd

Tiziana Nespoli fantaseert over de toekomst van de gezondheidszorg. Zij is de zesde en laatste winnaar van de blogwedstrijd Intieme technologie.

Al jaren trek ik mij niets meer aan van wat ik voel. Wat ik voel doet niet ter zake. Nauwkeurig gedoseerde supplementen en preventieve diagnoses zorgen ervoor dat het met mij behoorlijk goed gaat. Tegen de herfst slik ik een pil om de scherpe kantjes van het leven even wat af te toppen. Tegen de lente schaf ik hem weer af. Ik heb een aardig leven en functioneer in allerlei aspecten naar behoren. Ik heb dito vrienden met dito levens en binnenkort zal ik dito kinderen baren.

Volgens de voorspellingen zullen mijn vriend en ik binnen een aantal jaar piekmomenten hebben in ons vruchtbaar leven. Daar kijken wij enorm naar uit. Omdat blijkt dat het moment aanstaande is, hebben wij maatregelen getroffen. Op basis van onze gematchte persoonlijkheidstests hebben wij een aardige crèche gevonden die aanhaakt bij de persoonlijke ontwikkeling van ons toekomstig kind.

Het vreugdevol verloop van mijn leven is opgeslagen in een database. Eens in de maand doe ik een life check up waarin mijn levensfuncties nauwkeurig worden gemonitord en ik handige adviezen krijg met betrekking tot mijn levensstijl. Het is een prachtig systeem dat uitgaat van het recht op geluk en gezondheid.

Al in de eerste jaren van de eeuw werden de contouren van een dergelijk goed doordacht systeem zichtbaar in zelfhulpgidsen op het internet, in antirookcampagnes of preventieve tests voor baarmoederhalskanker. Helaas was men toen nog niet echt toe aan een ommezwaai in het denken, sommigen sloegen zelfs alle goede adviezen in de wind. Toch kun je achteraf stellen dat patiënten toen al mondiger en alerter werden dankzij de bijdrage van de farmaceutische industrie op het internet. Steeds vaker werden artsen geconfronteerd met autodiagnoses, eisen op scans van hart en ledematen of met verzoeken voor pillen voor geluk.

Gelukkig kwam men er telkens meer achter dat de maatschappij nou eenmaal hogere eisen aan het eigen functioneren stelde. Voor wie niet aan de standaarden kon voldoen, werden onmogelijkheden gerubriceerd in naslagwerken. Het gevolg was dat onaangepast gedrag onmiddellijk gecorrigeerd kon worden met een behandelplan. Dat was voor iedereen beter. In de beginjaren gebeurde dit nog op vrijwillige basis. Ook medicijnen of behandelingen bevonden zich toen nog in een experimentele fase. Dat leverde soms wel vreemde en onverwachte bijverschijnselen op. Maar goed, alle begin is moeilijk.

De ommekeer kwam, toen bleek dat een groot deel van de Westerse bevolking zieker was dan men dacht. Er werden pieken waargenomen in het aantal depressies, pieken in het aantal allergieën, hart- en vaatziekten en de wereld bezweek bijkans onder druk van obesitas. Het waren vreselijke tijden. Gezien het feit dat overheden nagenoeg niet ingrepen, omdat zij ontwikkelingen in wetenschap en technologie niet konden integreren in hun beleid, leek het er bijna op dat we verloren waren.

Gelukkig bleef de wetenschap onvermoeibaar doorbraken forceren, nu grotendeels gefinancierd door de industrie. Er werden home care systems ontwikkeld waarmee urine geanalyseerd kon worden in de toiletpot, kleding met sensoren en alarmbellen bij te geringe lichamelijke activiteit, maar ook nauwkeuriger medicijnen tegen geestelijk lijden, ter verhoging van de vruchtbaarheid en ter preventie van erger zaken. Belangrijk bleek ook de prenatale screening op deviaties, zodat medicatie of een eventuele abortus al vroegtijdig kon worden ingezet.

Van doorslaggevende betekenis was echter de gelijktijdige marketing van de moraal van het recht op geluk en gezondheid. Belanghebbende industrieën sloegen de handen ineen om voorlichtingscampagnes te ontwikkelen, waarin gefocust werd op goed en gezond burgerschap. Uiteraard gingen mensen daarom ook beter op elkaar letten en spoedig werd buitensporig gedrag niet meer getolereerd.

Het aantal patiënten nam in eerste instantie wonderbaarlijk genoeg toe, maar al snel werd ziek zijn geherdefinieerd. Nu is iedereen ziek maar steevast onderweg beter te worden.

Ik heb inmiddels mijn handen vol aan het rapporteren, analyseren en bijstellen van mijn gezondheid. Mijn vriend en ik hebben volgens de voorspellingen een gezonde zoon. Naast het uurtje cardiofitness en het dagelijks meditatiemoment, blijkt de administratie van het kindsysteem nogal wat tijd op te slokken, vooral nadat de lipase test in de luier onverwacht een licht verontrustende uitslag gaf. Vernieuwde vetarme babymelk zal daar verbetering in brengen, want dit leidt te vaak tot onderbroken nachten. Persoonlijk heb ik daarom mijn dosis melatonine verhoogd om mijn bioritme op peil te houden. Maar voor mijn vriend is het pas écht zwaar, hij moet plots zelfs vaker en langer werken, ook ‘s nachts.

En heel af en toe mis ik ons intiem samenzijn. ASIMO is toch wat killer in de omgang dan mij aanvankelijk werd beloofd.

Tiziana Nespoli is freelance tentoonstellingmaker, wetenschapsfilosoof & redacteur. Ze werkte voorheen als hoofd tentoonstellingen op de Universiteit van Amsterdam. Ze is nu bezig met de oprichting van het Platform Art Science, voor kritische projecten en speculatief onderzoek op de rafelranden van kunst, technologie en wetenschap.

Foto: Still uit Gattaca