D66 gaat misschien weer een kabinet semi-(niet)opblazen, zeg maar

Er is geen partij in dit land zo belangrijk als D66. Het CDA en de VVD doen gewoon hun dingen; het scheppingsverhaal verplicht stellen bij biologieles en kruisraketten kopen. Business as usual dus. Het janhagel (vandaag geleerd hoe te schrijven) stemt nu eenmaal in grote getale op dit soort partijen en dus kunnen ze het krijgen. Maar hoe zit dat nu met de belangrijkste partij van Nederland, D66 ? Geen hond stemt erop maar toch kunnen ze het ene na het andere wapenfeit bijschrijven op hun lijst van overwinningen. Ik noem er een paar:
– Dit kabinet bestaat. Dat is al een wapenfeit op zich. Zonder D66 was het nooit gelukt.
– De enige integere minister in dit kabinet. Ok, hij zit er niet meer in maar hij zat er ooit in. Hij had natuurlijk een portefeuille van niks maar toen het een portefeuille van niks-min-één dreigde te worden gaf hij de pijp aan maarten. Andere ministers doen gewoon maar wat. Slordigheidjes, administratieve foutjes, leugens, niets is hun te dol.
– Het kabinet bestaat nog. Opnieuw een wapenfeit. In april dit jaar besloten enkele honderden D66-ers nog voor het gehele Nederlandse volk dat dit kabinet maar moest blijven bestaan op hun congres (vanzelfsprekend live op national TV), nadat politiek gekonkel D66’s “kroonjuwelen” vakkundig om zeep had geholpen. Er werd een boventallig aardgasbaatje extra in het onderwijs geinvesteerd en het congres draaide weer bij. Sargasso’s bionische geheim agent 666 was erbij.

Het is teveel om op te noemen wat D66 allemaal presteert. Denk o.a. aan de belangrijke issues waarbij ze er meningen op na durven te houden die afwijken van die van het kabinet. Denk aan Pechtold, Brinkhorst. Pechtold, de eerste minister met een thuiswerkplek wegens zilch verantwoordelijkheden en nada te besturen. Hij is wel erg vaak op het journaal is het niet ? Maar wat doet zo’n man nou eigenlijk de hele dag behalve zijn mooie ogen laten zien op TV ? Zo noem ik nog Medy, Lousewies, Ursie en niet te vergeten Bert.

Bert is tegen de laatste missie naar Afghanistan. Want ja dat is helemaal geen vredesmissie; dat is alleen maar Al Qaeda bevechten en de Taliban. En daar heeft Bert helemaal geen zin an. Want vechten in “onze” oorlog laten we natuurlijk liever aan anderen over. “We” zijn wel voor de oorlog maar als er gevochten moet worden dan krijgen onze militairen plots collectief S5 , lang haar, en schaffen we de groetplicht nog een keer af. Meestal hebben we echter geen andere keus en trekken we onze korte broek aan en nemen we relatiegeschenkjes aan (schemerlampen meestal) van de oorlogsmisdadigers die we eigenlijk tegen moesten houden (“Is this for my wife? Is this for my wife?”) Dus wat doen we ? We zeggen gewoon dat we tegen zijn. Komen we weer op TV. Dus geachte lezer(in), het is vandaag 19 december 2005 en D66 is faliekant tegen een nieuwe missie naar Afghanistan. Keihard, dit keer echt, promise.

Was er vorige week ook niet iets met D66 ? Oh ja, de Congo kwestie. Verdonk liet 100 mensen met een asielzoekerstigma terugknuppelen naar een fascistisch land, loog daar een jaar lang over, en noemde dat een administratief slordigheidje. Ursie greep naar het verschrikkelijke wapen van het “iets meer oprechte mea culpa”. Verdonk, met de rug tegen de muur, gaf toe.

En weer had D66 het land gered. En zo werd 2005 het D66 jaar, en Balkenende II het D66 kabinet, en werd een partijtje waar geen hond op stemt de belangrijkste partij van Nederland. Als het ware. Zeg maar.