Cruijff zegt gewoon wat de Spanjaarden willen horen en daar heeft ie gelijk in.
#3
Ultrabas
Het was het hele WK lang heerlijk om naar te kijken, op de laatste drie minuten na.
#4
Tyrone
Het was een draak van een wedstrijd. Ik hoor mijn buitenlandse vrienden nog zeggen: “Is dit het beroemde attractieve spel van Nederland?” Bummer, nu zijn wij het lelijke eendje van Europa.
#5
MaxM
Het was een schaamtevolle vertoning waar geen balansbandje tegen opgewassen bleek, de verskatholieke Cabauter van Kasbergen weet nu meteen dat God onmiddellijk straft.
#6
pr
Het was een over mijn lijk wedstrijd en dat is mooi
#7
Gezellig
Als het geen Nederland was geweest had ik na 20 mins weggezapt naar de KRO-detective. Zouteloosheid troef.
#8
JLaan
Zondagmiddag voor de finale heb ik een herhaling gezien van de Wk-finale van 1974.
Dit was de meest complete voetbalontgoocheling van mijn hele leven. Ik dacht altijd dat we beter waren en dat we 10-tallen kansen hadden en dat ‘we’ de Duitsers wegspeelden. Niets is minder waar. Alleen de eerste minuut tot aan de penalty was als een spaghetti western. De rest van de wedstrijd domineerden de Duitsers. Ze waren sneller, technischer, sportiever, efficiënter, noem maar op. Ze scoorden zelfs 3-1 maar dat doelpunt werd zwaar onterecht afgekeurd. Als NL niet voor de hoge bal koos (werden allemaal weggkopt), kreeg ze een paar kansjes, een schot voorlangs van Johnny Rep, een knal van dichtbij van Neeskens op Maier en een mislukte kopbal van van Hanegem.
JC was nergens te bekennen in de tweede helft, behalve te hard doorgaan op Maier. Wat een desillusie. De exponent van het Totaalvoetbal was in die wedstrijd 88 minuten lang een exponent van het Onzichtbare Voetbal!
Een week daarvoor heb ik ook de hele NL – Brazilië gezien van 1974. Een schoppartij (wel lachen!) waar wel 12 rode kaarten op hun plaats waren geweest. Waar JC bij mij al die jaren op een voetstuk stond, wil ik afsluiten met een Maradona variant: naar het museum met die vent!
#9
Bismarck
@8: Let op, binnen een jaar ligt deze finale op een zelfde manier in het geheugen als die van 1974.
Reacties (9)
Dus…?
Cruijff zegt gewoon wat de Spanjaarden willen horen en daar heeft ie gelijk in.
Het was het hele WK lang heerlijk om naar te kijken, op de laatste drie minuten na.
Het was een draak van een wedstrijd. Ik hoor mijn buitenlandse vrienden nog zeggen: “Is dit het beroemde attractieve spel van Nederland?” Bummer, nu zijn wij het lelijke eendje van Europa.
Het was een schaamtevolle vertoning waar geen balansbandje tegen opgewassen bleek, de verskatholieke Cabauter van Kasbergen weet nu meteen dat God onmiddellijk straft.
Het was een over mijn lijk wedstrijd en dat is mooi
Als het geen Nederland was geweest had ik na 20 mins weggezapt naar de KRO-detective. Zouteloosheid troef.
Zondagmiddag voor de finale heb ik een herhaling gezien van de Wk-finale van 1974.
Dit was de meest complete voetbalontgoocheling van mijn hele leven. Ik dacht altijd dat we beter waren en dat we 10-tallen kansen hadden en dat ‘we’ de Duitsers wegspeelden. Niets is minder waar. Alleen de eerste minuut tot aan de penalty was als een spaghetti western. De rest van de wedstrijd domineerden de Duitsers. Ze waren sneller, technischer, sportiever, efficiënter, noem maar op. Ze scoorden zelfs 3-1 maar dat doelpunt werd zwaar onterecht afgekeurd. Als NL niet voor de hoge bal koos (werden allemaal weggkopt), kreeg ze een paar kansjes, een schot voorlangs van Johnny Rep, een knal van dichtbij van Neeskens op Maier en een mislukte kopbal van van Hanegem.
JC was nergens te bekennen in de tweede helft, behalve te hard doorgaan op Maier. Wat een desillusie. De exponent van het Totaalvoetbal was in die wedstrijd 88 minuten lang een exponent van het Onzichtbare Voetbal!
Een week daarvoor heb ik ook de hele NL – Brazilië gezien van 1974. Een schoppartij (wel lachen!) waar wel 12 rode kaarten op hun plaats waren geweest. Waar JC bij mij al die jaren op een voetstuk stond, wil ik afsluiten met een Maradona variant: naar het museum met die vent!
@8: Let op, binnen een jaar ligt deze finale op een zelfde manier in het geheugen als die van 1974.