Venetian Snares is de Canadees Aaron Funk. Berucht vanwege z’n snoeiharde breakbeats die je maniakaal om de oren vliegen. Bij Funk is dat dan ook nog eens in 7/8 of andere maatsoorten gebaseerd op eneven getallen, want zich iets aantrekken van toegankelijkheid heeft Funk nog nooit gedaan. Z’n productie is de laatste jaren iets teruggelopen, maar in z’n hoogtijdagen (een jaar of zes, zeven geleden) bracht hij doodleuk zeven of acht nieuwe platen per jaar uit.
Venetian Snares kent ook z’n wat meer ingetogen momenten, zoals op z’n opus magnum Rossz Csillag Alatt Született: breakbeats met orkest, invloeden van Bartok en Strawinsky en een zwaar melancholische inslag. Luister naar Hajnal.
https://www.youtube.com/watch?v=ccV54B9V5HM
Reacties (10)
Jaaaa!!!!
Wat goed. Wat heerlijk en fijn!
Wat een meesterwerk. Deze staat sowieso in mijn top vijf beste albums ooit. Live ook echt een waanzinnig wazig spektakel.
Ik ben extase dat ik het hier mag zien.
Dank!
(Nieuwe album My Love Is A Bulldozer ook aller aardigst!)
Ik had er nog nooit van gehoord en het kostte wat tijd om het rustig te beluisteren. Smaakt naar meer. Apart toch echt wel. Uiteindelijk wordt je er toch ook wel bijzonder zenuwachtig van ;)
Hoe doet ie dat? Alles uit een (1) machine neem ik aan.
Live -instrumenten bedoel ik – zie ik dit niet zo gauw gebeuren.
Mooi stuk muziek!
Het zal wel door vogels de op “hoes” komen, maar ik moest even aan de enorme zwerm spreeuwen denken die ik gisteren zag:
“chaotische regelmaat” of zoiets :-)
@2: Venetian Snares doet alles heel copypaste-erig. Mijn ex-huisgenoot was groot liefhebber en zodoende heb ik heel veel van de man gehoord, maar het viel me erg snel op dat dezelfde riedeltjes en ritmes -hoe chaotisch ook- erg veel terugkwamen. Tot het moment dat m’n huisgenoot en ik nummers tegelijk begonnen te draaien (als een soort test) en veel gewoon letterlijk hetzelfde was. Dan is het natuurlijk ook niet zo moeilijk om veel werk per jaar uit te brengen. Erg gemakzuchtig gemaakte muziek. Dan liever een band/artiest die een album per vijf jaar aflevert zonder zichzelf steeds te recyclen.
@4: ik ben het met je eens dat veel van zijn werk een nogal hoge utiwisselbaarheid heeft. Daarom heb ik ook deze uitgekozen: dit album en dit nummer is binnen zijn werk wel uniek. Je kritiek vind ik dus terecht, maar niet van toepassing hier.
@4,@5: dat is iets wat niet specifiek is voor VS; je ziet het ook wel bij andere artiesten die dezelfde ideeen/ geluidseffecten hergebruiken bij andere nummers. Altijd een beetje gemengde gevoelens bij; aan de ene kant is een ‘sound’ van een artiest wel prettig, maar het kan ook gaan vervelen.
Hij heeft een enorm aantal cd’s uitgebracht. Maar het meeste is gewoon knetterharde chaos. Bovenstaande is echter een pareltje. Hij gebruikt oude klassieke werken (ik heb toevallig wat van de samples die hij gebruikt live mogen horen in het concertgebouw van amsterdam).
En het commentaar van mijn vrienden is inderdaad dat ze er zenuwachtig van worden. Ik kom echter heerlijk tot rust met dit album :)
Het zal aan mij liggen, maar ik kan hier echt niet naar luisteren. Ik heb een poging gedaan maar na ca. vijf minuten wordt het me gewoon te veel.
Dit album is inderdaad verre van representatief, maar wel de enige die ik af en toe met veel plezier luister.
@8: Je moet er tegen kunnen. Je ziet wel vaker nogal tegenstrijdige reacties op zulk soort extreme muziek.
Ik was een tijd terug op een festival waar Squarepusher speelde met groot orkest. Vergelijkbaar dus. Een aanzienlijk deel van het publiek liep de zaal uit. Het aanzienlijke deel wat over was was laaiend enthousiast.