Christa Päffgen (1938–1988) had alles in zich om een wereldberoemd fotomodel en filmster te worden. Ze was lang, blond, gracieus, een klassieke schoonheid; mannen vielen voor haar als een blok. Ze deed fotoshoots voor modebladen als Vogue en Elle, een rolletje in Fellini’s La Dolce Vita (1959) kreeg een kind met de Franse acteur Alain Delon: kortom, ze was goed op weg om haar dromen waar te maken.
In het New York van 1965 koos ze voor een andere carrière, die van alternatieve rockzangeres. Ze leerde Andy Warhol kennen, zong als Nico een aantal nummers op de eerste plaat in van de Velvet Underground, verfde haar haar bruin, raakte verslaafd aan heroïne, begon een solocarrière en maakte een aantal experimentele avant-garde platen.
Laten we het er maar op houden dat je het moet horen om hetzij betoverd, hetzij voor altijd afgeschrokken te worden.
Op haar negenenveertigste brak haar excessieve drugsgebruik en bohemienne levensstijl haar op. Päffgen kreeg een hartaanval tijdens het fietsen, viel op haar hoofd, hield er een hersenbloeding aan over, werd verkeerd gediagnosticeerd met een zonnesteek, en overleed.
In 1995 verscheen de iets meer dan een uur durende documentaire Nico/Icon van Simone Ofteringer. Die is nog altijd de moeite waard:
Reacties (11)
Mooie vondst: roem is vergankelijk, dat heeft ze iig aangetoond.
Ik heb haar zien optreden in Groningen,
in Vera, een huiveringwekkende ervaring.
Ook heerlijk: Drama Of Exile
‘Dat ritje op de fiets op Ibiza werd deze femme fataal’ zoiets zei destijds dj Fons Dellen over haar verscheiden.
Ik was haar eerlijk gezegd zo goed als gegeten; schande!
N.B. Zo maar een dwaze inval:
Misschien moeten we die musical-schrijvers eens vragen wat over haar te “produceren”.
Lijkt me meer de moeite waard Ha6 ;-)
@5:
Edit,
laatste zin moe(s)t zijn:
Lijkt me meer de moeite waard dan Ha6 ;-)
@5: NEEEEEEE! Geen musical alsjeblieft! Gadverdamme!
@7:
Zie de :-)
Mijn voorkeur hebben deze vertoningen ook niet.
Ik heb alleen Hair en Jesus Christ Superstar gezien.
Maar omdat we toch te pas en (meestal) te onpas te worden doodgegooid met reclame voor musicals, kunnen die toch beter over Nico gaan dan over Hazes?
@5 Na Jersey Boys nu Chelsea Girl?
@9:
Voor mijn part en daarna nog even aan Clint vragen om een film:
http://en.wikipedia.org/wiki/Jersey_Boys_%28film%29
:-)
Muziek is een regenboog. De musical is een zwart gat.