OPINIE - Voor de giro 555-actie voor de Filipijnen werd een foto van een jongetje gebruikt. De vraag die erbij gesteld werd: wie is die jongen? André van der Stouwe zet vraagtekens bij het gebruik van de foto.
Joshua is gevonden! De Samenwerkende Hulporganisaties (SHO) en volgers kunnen hun geluk niet op. Goed nieuws voor… ja, voor wie eigenlijk? En nu discussie over framing en beeldvorming toch actueel is: overschrijden de Samenwerkende Hulporganisaties hiermee geen grens? Want moet ook Joshua niet zijn instemming geven voor het gebruik van zijn foto in een grote inzamelingsactie?
Wat is het nut van zo’n zoekactie? Natuurlijk is het interessant om antwoord te vinden op de vraag wat er is gebeurd met het jongetje dat – zonder dat hij het wist – prominent heeft meegeholpen om meer dan 30 miljoen los te weken bij het Nederlandse publiek (afgezien nog van het feit dat de zoektocht op zichzelf al een interessant experiment is). Maar dan?
In een persbericht van de SHO lees ik:
Actievoorzitter Henri van Eeghen verwoordt de emoties bij het actieteam, na het horen dat de jongen is gevonden. ‘Het is heel fijn dat we hem nu een naam kunnen geven en dat we weten hoe het met hem is. Het verhaal van Joshua is voor ons belangrijk. Zijn foto is het symbool geworden voor de vele, vele slachtoffers van de allesverwoestende tyfoon.’
Campagnebeeld
En zo wordt Joshua voor de tweede keer – ongevraagd – ingezet voor de Giro 555-campagne. Misschien ben ik te cynisch en heiligt het doel de middelen, maar heeft iemand bij de SHO ooit – zowel bij de start van de campagne als de zoektocht – stilgestaan bij de belangen van Joshua? Ik ben zeer benieuwd welke belangen er worden afgewogen bij het kiezen van zo’n campagnebeeld. Ook ben ik benieuwd of en hoe dit verhaal een vervolg gaat krijgen. Of eindigt het hiermee? Dan lijkt het me niets meer dan een gevalletje ‘disaster porn’. Geeft de ID-Leaks mediacode daar trouwens richtlijnen voor? Of gelden die alleen in niet-noodhulpsituaties?
Want stel je eens voor: Het ene moment sta je gehavend op de puinhopen. Huis weg, familie uit elkaar gescheurd. En twee weken later komt een blanke journalist je vertellen dat je dankzij dat moment wereldberoemd bent geworden in Nederland. Wat zou dat met je doen?
Portretrecht
Ook uit het SHO-persbericht:
Henri van Eeghen is volgende week zelf in Tacloban en zal ook op andere plaatsen in het rampgebied noodhulpprojecten bezoeken.
Wanneer Van Eeghen volgende week Joshua over de bol komt aaien, zou ik – als ik Joshua was – van de gelegenheid gebruik maken om aanspraak te maken op mijn portretrecht. Want Joshua werd het gezicht van de 555-actie en dat wilden we hem graag komen vertellen. Maar wat heeft hij daar aan? Met andere woorden: inderdaad, what about the boy?
Via Vice Versa.