COLUMN - Mogen bijzondere prestaties beloond worden? Tuurlijk wel! De beloning moet echter daar terecht komen, waar dat hoort.
Een aardig salaris is al een heel redelijke beloning voor mannetjes die een bedrijf opstuwen in de vaart der economie. Het lijkt me ook niet meer dan redelijk dat zo’n mannetje vriendelijk bedankt wordt, als hij daar ruimschoots in slaagt. Een bloemetje, een cadeaubon en een benoeming tot ere-lid van het bestuur zijn leuke extraatjes. Tenslotte kunnen die mannetjes van het opgestreken salaris, de rest van hun leven in een tropisch paradijs doorbrengen. Dat is op zichzelf al een beloning. Als het bedrijfsleven meent dat er verder nog iemand moet worden beloond, is dat niemand meer en minder dan….. de klant.
Ja hoor, denken vele lezers hier. Daar heb je hem weer. Wat heeft die klant dan helemaal gepresteerd? Nou, laat ik dat even op een rijtje zetten.
Zonder klanten: geen bedrijven, geen werkgelegenheid, laat staan winsten en bonussen. ‘De klant centraal’ bestaat dus al lang.
Verder moeten we er van uit gaan dat een vrije markt absoluut niets voorstelt zonder klanten. In ons economisch systeem wordt het dogma hoog gehouden dat klanten vrij zijn om te kiezen welk product of bedrijf ze vertrouwen, vrij om te kiezen bij wie ze willen kopen en vrij om te besteden aan wat men maar wil. De prestaties van de klanten zijn dus: vertrouwen schenken, de moeite nemen om naar de winkel te gaan en een substantieel deel van hun inkomen te investeren in de economie door ook daadwerkelijk een aantal producten te kopen.
Voor de niet uit te vlakken betekenis van de klant en zijn/haar prestaties incasseren bedrijvenbestuurders aardige bonussen. Dat is niet terecht. Die moeten naar de klant. Hoe? Simpel: voer de bonuszegeltjes in. Met een kleine aanpassing van het systeem dat u wel kent van uw groenteboer of supermarkt, kunnen de bonussen terecht komen waar ze horen: bij de klant. Het is en blijft tenslotte de klant die, in al zijn vrijheid, de moeite neemt producten en diensten in te kopen.
Hoe werkt het? Wat hetzelfde blijft, is dat elke klant één of meerdere zegeltjes krijgt bij de aankoop. Als aan het einde van het boekjaar blijkt dat een bedrijf flinke winst heeft gemaakt, kunnen de bonuszegeltjes ingeruild worden voor aandelen of obligaties. De voordelen zijn: de klant krijgt wat terug voor zijn investeringen en kan met die aandelen meer zeggenschap krijgen over het bedrijfsleven.
Ik vrees dat het bedrijfsleven met name dat laatste niet zo wenselijk vindt. Maar laat dat bedrijfsleven me eerst eens uitleggen waarom die bonussen alleen naar de topbestuurders gaan en niet naar alle andere voor een bedrijf belangrijke mensen.
Reacties (8)
Wereldvreemd.
Vanuit kapitalisch oogpunt is een bonus enkel voor de top niet te verdedigen. Want dan zou een winstuitkering zou verdeeld moeten worden naar mate van bijdrage. En tot de mogelijkheden behoren inderdaad alle stakeholders, inclusief klanten.
Vanuit dat oogpunt klopt @0 wel. Maar waarom worden de werknemers overgeslagen?
Sociale en economische verschillen moeten best kunnen, maar een stuk ethisicher is ’t als de minst bevoordeelde groep prioriteit krijgt. Ik zou minder moeite hebben wanneer de onderste lagen óók flinke bonussen krijgen.
@1:
Waarom wereldvreemd?
Een coöperatie hoort/hoorde ook zo te werken en ik heb toch het idee, dat dat de “klant/koper” weinig baat heeft bij “bonus-scoorders”
@2:
Dat overslaan lijkt me minder erg, dan het in principe zo weinig mogelijk betalen, wat het motto van de huidige “baasjes” is.
Die maakbare markt is voor supermarkten sowieso een farce. Kijk eens naar hoeveel AH’s er bij jou in de buurt zitten in een stad. Dat zijn er doorgaans twee keer zoveel dan andere supermarkten bij elkaar. AH heeft een agressieve franchise campagne gehouden waardoor ze eigenlijk altijd wel afzet houden, er is simpelweg bijna geen andere keus meer als je niet winkel naar winkel wil afstruinen.
@3 De ‘bonus’ van een coöperatie zit hem in de prijs die je voor je producten betaalt. Alls je achteraf nog een bonus verdient als klant betaal je gewoonweg te veel voor je aankoop. Degenen die het meest moeten inleveren voor de bonussen aan de top zijn de makers van de producten, zij dat de boeren of de lage-loonarbeider die uitgeknepen wordt. Dat is waar de bonussen naar toe zouden moeten gaan.
@5:
Dat is/was wel de bedoeling!
Maar neem de Rabobank:
Daar gaat de “bonus” tegenwoordig vooral naar het overbetaalde management en komt echt niet ten goede van de klanten/leden
@5
Die boeren of de lage-loonarbeider zijn uiteindelijk natuurlijk ook weer de klanten. De conclusie wordt dus wederom dat er meer geld naar arbeid en minder naar kapitaal en management moet.
Dat deed AH heel lang geleden, zegels inruilen voor deelname in een soort beleggingsfonds. Totdat de crisis uitbrak, de waarde daalde en vervolgens iedereen ach en wee riep. Zelfs beleggen met zegeltjes is voor de gemiddelde consument echt een brug te ver. Niet iedereen kan alles, ook al doet met name de politiek voorkomen alsof dat wel zo is. Alle mensen zijn anders en wat de een kan (en wil), kan (en wil) de ander nog niet. Daarom zijn discussies over geld, bonussen, doorgaans weinig intelligent. Een andere (en m.i. betere) vraag is hoe je mensen de waarde van geld kunt leren. Dan, en alleen dan, hebben ze zelf iets te kiezen.