Waa & Arianne

Op het Filmfestival Rotterdam zien Waa & Arianne films die nooit vertoond zijn en leveren daarbij zelfs een affiche.

Nadat het tijdschrift Vogue de film “The Devil wears Prada” kreeg, kon je er op wachten: dat het tijdschrift Viva ook een eigen film zou krijgen. Met de film Viva is dat inderdaad gebeurd. We volgen de ontwikkelingen van een frisse jonge meid vanaf het moment dat zij op de Viva-redactie binnenkomt. Trouw aan de Viva-formule zit de film vol huis-tuin-en-keuken intriges, goede raad en ontbreken ook de naakte hoofdeloze lichamen –in een bloederige variant op de rubriek ‘Anybody’- niet. Na een uitgebreide Viva-brainwash eindigt onze jonge heldin uiteindelijk breiend op de bank, klaar voor de Libelle. What next? Een coming-of-age film voor Yes-lezeressen?

Vertoning: Bioscoop het Scherm, zaal 22, 03:59u


Meer filmfestival? Zone5300.nl

Op het Filmfestival Rotterdam zien Waa & Arianne films die nooit vertoond zijn en leveren daarbij zelfs een affiche.

Na the Sound of Music (niet op het iffr) en naast the Sound of Silence (Iraanse film over de muziekindustrie in Iran, wel op het iffr), is er nu ook Sounds of Sand. Een film over geluid, zonder geluid. Als je een film kunt maken over geuren, zonder geuren te laten ruiken -a la The Perfume, de film naar het boek van Patrick Suskind- moet het ook mogelijk zijn om een film te maken over geluid zonder geluid te laten horen, zo moet de regisseur geredeneerd hebben. En dus zien we tijdens de drie uur durende film zandkorrels. Heel veel zandkorrels.

Zandkorrels die met z’n velen uit een vrachtwagen vallen, zandkorrels die met razend tempo over een, op een enkele boom na lege, zandvlakte razen, zandkorrels die worden weggespoeld door de zee. Afwisselend zien we de zandkorrels vanaf grote afstand en extreem close-up; soms zoomt de camera zo ver in dat we slechts een paar zandkorrels zien, andere keren zien we een volledige woestijn. Ook experimenteert de regisseur er lustig op los, door zandkorrels achterstevoren te laten vallen, ze te versnellen of juist te vertragen, het beeld in vieren te delen of twee minuten zandkorrels ‘by night’ te laten zien, wat neer komt op zwart beeld. En dat alles uiteraard zonder geluid.