Paul

Door professionalisering raken sommige mensen/instellingen gekwalificeerd en anderen gediskwalificeerd met soms rare gevolgen.
Het is een verstandige strategie om externe deskundigen in te schakelen als men vervelende of verstrekkende maatregelen wil nemen.
Als een CEO een bedrijf ingrijpend wil reorganiseren schakelt hij daartoe een interim manager in, de vervelende boodschap (veel ontslagen) komt dan van een specialist & buitenstaander, die na het voorstellen/nemen van maatregelen weer uit het bedrijf verdwijnt.
Een land dat zich op wil werken in de vaart der volkeren bedenkt de kenniseconomie te willen bevorderen en benoemt daartoe een commissie van deskundigen, wat onder voorzitterschap van een professor in de hogere burgemeesterskunde niet mis kan gaan.
Langdurig kansloos werklozen kregen vroeger nepbanen (Melkertbanen), maar de onverkwikkelijke situatie dat zij in instellingen als crèches en scholen eenvoudige klusjes betaald verrichtten was een misstand die uit de wereld is geholpen. Tegenwoordig bestaan er instellingen van professionele werklozencoaches, reïntegratiebureaus die werklozen de weg wijzen van kast naar muur, een veel betere, want professionele besteding van geld.

Bovenstaande voorbeelden zijn niet ernstig, de trend waait wel weer over, misschien is een eerste teken hiervan dat professionalisering ook op een basaal niveau in de samenleving doordringt.
Kennissen van mij nemen inmiddels hun 4e hond, de drie vorige stierven na een leven van veel spelen, rennen, kwijlen, poepen en snuffelen van ouderdom, maar voor de nieuwe hond schakelden de eigenaars professionals in: zij gaan met het beest op puppytraining.
Met volle overtuiging heb ik een jonge vader horen zeggen dat zijn kind geen hoogvlieger kon zijn, dat had de eerste test in groep 1 van de basisschool namelijk uitgewezen…