Sus Antigoon

@ de Knulletjes.
Want dat zijn jullie, knulletjes. Knulletjes en Egoqueens. Compliment daarvoor, een vak apart. Vraag is hoeveel het over jullie zelf zegt om een nieuwe ?collega? openlijk af te zeiken? Kwam het te dichtbij, mannetjes? Was het zo eng? Het is ook heel wat je te laten gelden als litterair zwaargewicht. Tenminste dat lijkt me zo. Toch knap gedaan. Zelfs wanneer iemand aangeeft nog veel te willen leren. Hoe knap! Ik wens beide dames dan ook veel succes tijdens hun zwaarwichtige schrijversschap, maar eens te meer beterschap als mens. Toi-toi-toi.

Mijn naam is Mortimer, ik ben necroloog. Mijn naam is Mortimer, ik handel met voorkennis. Kabinetten schreef ik vol over bij leven en vaak ook welzijn. Limitatieve lijsten zijn als welkome boodschappenbriefjes: Doorstreept is voldaan. Mijn naam is Mortimer, ik schrijf over wieg en over graf, over winst en verlies, over voorspoed en echec. Ik maak bij voorbaat de balans op van het leven. Ik schrijf meer dan over opinie alleen. Mijn naam is Mortimer en schrijf over goederen, inkomsten en winstbejag. Met een ganzenveer houd ik statistieken bij over oud-, wit-, en zwart geld. Mijn naam is Mortimer, ik ben necroloog. Ik zoek naar de invulling van het bestaan. Wanneer mijn klus is geklaard, wordt een levenswerk voltooid, en is historie een feit. Mijn naam is Mortimer, ik schrijf geschiedenis?

Wanneer dieren bestemd voor de slacht oud genoeg zijn om te worden afgemaakt, wordt vaak klassieke muziek gedraaid vlak voor ze de dood begroeten. Dit heeft als reden de beesten vlak voor hun einde tijdens hun green mile kalm te houden zodat adrenaline zich geen meester maakt in hun spieren. Adrenaline maakt het vlees zuur wordt daardoor minder goed van kwaliteit. Klassieke muziek als ingeleide van de dood. Hoe mooi, en hoe tragisch tevens.

In de basistraining van legionairs wordt hen geleerd, wanneer ze een konijn hebben gevangen dat als avondmaal gaat dienen, deze eerst een poos te aaien. De angst met de daarbijbehorende adrenaline maakt plaats voor meer rust, zodat de zuurgraad daalt, vlak voor dat het keeltje wordt doorgesneden.

Anthony Hopkins in de rol van Hannibal Lecter draait de mooiste klassieke muziek wanneer de camera voorbij het blad ?Bon Appetite? gaat, alvorens hij de twee dienders bruut afslacht. Een pianoconcert voor een decrescendo adrenalinegehalte voordat de dood haast uit beleefdheid zegt: ?Ready when you are sergeant Pemrey..?

Neem Beethoven. De negende, mijn favoriet. Klassieke muziek geeft rust. Het is als stilte voor de storm. Het is als stilte en het is als de storm. Het geeft rust en laat de adrenaline door je lijf gieren. Freude schöner Götterfunken, Tochter aus Elysium, Wir betreten Feuertrunken, Himmlische, dein Heiligtum! Deine Zauber binden wieder, Was die Mode streng geteilt. Alle Menschen werden Brüder, Wo dein sanfter Flügel weilt.