Sebastiaan van der Lubben, auteur op Sargasso

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Laatste loodjes

12 december 2011 , 10:00 , door Sebastiaan van der Lubben

Rick Perry steekt deze week de draak met zichzelf. Bachmann, Huntsman, Santorum zakken weg. En Ron Paul blijft overwinningen boeken die niemand opvalt omdat de beperkte aandacht die er is volledig opgaat aan een epische tweestrijd: Newt vs. Mitt. De voorverkiezing van de Republikeinse nominatie gaat haar laatste fase in. De partij lijkt, gezien de peilingen, langzaam een voorkeur te krijgen. Momenteel heeft Gingrich de leiding in de polls en moet Romney voor het eerst echt aan de bak om de achterstand niet uit de klauwen te laten lopen. Als Romney niets doet, gebeurt dat wel.

En hij moet wel, want ook de andere kandidaten ruiken bloed. Eerst was het Perry die zich weer in de top van het veld hoopte te knokken door een forse aanval op Romney te lanceren. Centrale thema: de flip-floppende mormoon Mitt. Niet veel later meldde ook het Witte Huis zich bij monde van David Axelrod met niet mis te verstane kritiek op Mr. Goodhair:

He seems to think that every day is a new day, that he can simply change all of his positions depending on who his audience is or what the political circumstances. And that is not what you want in the president of the United States. So is that an issue? Yes, that’s an issue.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

De technocratische coup van S & P’s

7 december 2011 , 12:00 , door Sebastiaan van der Lubben

Vijf redenen geeft Standard & Poor’s om 15 Europese staten op de creditwatch negative-lijst te zetten. En ze verraden een poging tot een technocratische coup.

1. Tightening credit conditions across the eurozone;

2. Markedly higher risk premiums on a growing number of eurozone sovereigns, including some that are currently rated ‘AAA’;

3. Continuing disagreements among European policy makers on how to tackle the immediate market confidence crisis and, longer term, how to ensure greater economic, financial, and fiscal convergence among eurozone members;

4. High levels of government and household indebtedness across a large area of the eurozone; and

5. The rising risk of economic recession in the eurozone as a whole in 2012. Currently, we expect output to decline next year in countries such as Spain, Portugal and Greece, but we now assign a 40% probability of a fall in output for the eurozone as a whole.

De vraag luidt: is dit een politiek signaal voor de top aanstaande donderdag en vrijdag of oordeelt S&P’s hier over een structurele, economische problemen in de eurozone? Als S&P’s een oordeel velt over de economische condities binnen de eurozone, waarom krijgen de vijftien landen dan nog negentig dagen de tijd om weer van de creditwatch negative af te komen? Met andere woorden: waarom stelt de rating agncy de status dan niet direct bij van AAA naar AA+?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Exit en lastige keuzes

5 december 2011 , 09:00 , door Sebastiaan van der Lubben

Het belangrijkste nieuws deze week zat in de staart. Zaterdag maakte Herman Cain bekend zijn campagne voor onbeperkte tijd op te schorten. Tijdens een goed geregisseerde bijeenkomst (met vrouw) kondigde Cain aan op internet verder te gaan: op CainSolutions.com wil hij de stem zijn voor ‘Wij, het volk’, de conservatieve beweging die de macht terug wil van Washington D.C.

Dag Cain – vijf vrouwen (naast Gloria, degene met wie hij is getrouwd) waren er vier te veel. Ook voor een kandidaat die, naar eigen zeggen, niet past binnen het sjabloon van een presidentskandidaat. De overige kandidaten strijden nu om Cains politieke en electorale nalatenschap.

Eén van die kandidaten is Mitt Romney. En die heeft het moeilijk. Als front runner in de strijd om de Republikeinse nominatie krijgt hij voortdurend kritiek van zijn directe concurrenten en Obama-aanhangers. Eén van de origineelste: Mitt vs. Mitt – een scherpe politieke ad, komt van de Nationale Democratische Conventie. Hij gaat over Romneys ge-flip-flop of, in beter Nederlands, over windvaan Mr. Goodhair. En dat thema wordt sinds deze week ook door de Republikeinen dankbaar ingezet. Romney weet even niet wie hij als eerste terug moet pakken.

Zijn campagneteam zit met een lastige keus: moet Big Mitt zich eerst nog ontdoen van andere, Republikeinse tegenstanders of is het verstandiger zijn pijlen al op Barack Obama te richten? In het eerste geval is Newt Gingrich de eerst aangewezen tegenstander. Hij scoorde deze week voor het eerst beter in de peilingen dan Mitt Romney. Ron Paul, momenteel derde in het veld, heeft het Romney al voorgedaan. Hij noemde Gingrich deze week in een ongekend felle video een ‘seriehypocriet‘.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kanttekeningen bij de internetutopie

30 november 2011 , 19:00 , door Sebastiaan van der Lubben

‘Internet kan onze democratie verdiepen en versterken’ schrijft Davied van Berlo vandaag in de Volkskrant. Onzin: hoe transparanter de overheid door internet wordt, hoe groter de kans dat er internetbeperkende maatregelen worden opgelegd. Het gaat bureaucraten namelijk niet om de vrijheid van burgers, maar om het functioneren van de staat.

Van Berlo begint zijn artikel al direct ongelukkig. Hij gaat aan de haal met twee ‘bewegingen’ die hun ontstaan volgens hem aan internet te danken hebben, maar waarvan het effect nog altijd moet blijken: de Arabische Lente en de Occupy-beweging. Na de successen in Tunesië en Egypte blijkt de revolutietheorie weerbarstiger dan Twitterende en Facebookende jongeren. Hun strijd is nog lang niet gestreden. Net als die van de tentenkampen all over the world die en masse uit de stadsparken worden geveegd. Van Berlo steekt zijn enthousiasme voor de overheid 2.0 desondanks niet onder stoelen of banken. De essentie van zijn stuk, die blijft ondanks de wankele inleiding, overeind.

Web 2.0, het sociale web, heeft de opinievorming en het maatschappelijke debat enorm versneld. Het is gemakkelijker geworden voor elke burger om zijn ideeën te verspreiden of te reageren op anderen.

Ik noem dit een ‘mantra 2.0′. Probleem is namelijk niet de toegang tot (en u mag invullen wat u wilt), maar de vraag wie er vervolgens luistert en wat er met al die meningen en opinies geneurt? Het gaat niet om access maar om follow through.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zwarte Pieten in de USA

28 november 2011 , 10:00 , door Sebastiaan van der Lubben

Polderen is niet alleen aan Nederlandse politici voorbehouden. De Amerikanen kunnen er ook wat van. Hoewel: ze kunnen het niet, bleek deze week. Een Supercommissie van zes Republikeinen en zes Democraten zaten maanden lang bijeen om 1,2 triljoen bezuinigingen voor de komende tien jaar te vinden. Dat hadden ze beloofd nadat beide partijen akkoord gingen met het verhogen van het Amerikaanse uitgave-plafond. Maar helaas, het is hen niet gelukt.

En toen begon, hoe toepasselijk deze week, het Zwarte Pieten. Wie was verantwoordelijk voor het mislukken van dit samenzijn? En wie is dus verantwoordelijk voor het feit dat Amerika’s economie maar niet vlot getrokken wordt? De zes Republikeinse commissieleden waren zo bang verantwoordelijk te worden gehouden, dat ze gisteren een ingezonden brief naar de Washington Post stuurden. Daarin schreven ze het Zwarte Pieten niet onnodig te willen rekken, maar toch. Zíj waren niet verantwoordelijk voor de epische mislukking van hun samenzijn – dat waren toch echt de Democraten.

Daar is een meerderheid van belastingbetalers het overigens niet mee eens. Iets meer dan de helft van de Amerikanen vindt dat beide partijen er een potje van hebben gemaakt. Als Gallup hen het vuur aan de schenen legt, houdt een meerderheid de Republikeinen toch verantwoordelijker dan de Democraten. En dat is een belangrijke opsteker voor de presidentiële campagne. Want die kreeg deze week weer flink de wind van voren. Obama, framen de Republikeinen hun kritiek, is niet alleen verantwoordelijk voor de economische malaise. Nee, hij toont vervolgens ook gebrek aan leiderschap om er iets aan te doen. Met die lezing is het electoraat het toch niet eens.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Geheimenissen van Maxime Verhagen

24 november 2011 , 18:30 , door Sebastiaan van der Lubben

De Anti-Counterfeiting Trade Agreement (ACTA) is een overeenkomst waar ook de Nederlandse regering haar handtekening onder wil zetten. Op zichzelf niets mis mee. Het verdrag moet piraterij en inbreuken op auteursrechten van bijvoorbeeld software tegengaan. Eerlijk is eerlijk: ook op internet moet het intellectuele eigendom worden beschermd.

Het is de Amerikanen ernst met die wereldwijde, ongebreidelde kopieerdriften. Ze hebben daarom een verdragstekst opgesteld en willen daar ook een Nederlandse krabbel onder. Maar, het verdrag heeft volgens Bits of Freedom (BOF) verstrekkende gevolgen voor de individuele vrijheid vanNederlandse burgers. Het tast de privacy van internetgebruikers aan, omarmt de Amerikaanse three strikes out-regime – het afsluiten van gebruikers die bij herhaling inbreuk maken op auteursrechten. Dat, merkt BOF op, is tegen staand beleid. Staatssecretaris Teeven (Justitie) heeft aangegeven dat hij tegen three-strikes-out is. Erger dan dit alles: de onderliggende stukken zijn geheim. Ook voor Kamerleden die er binnenkort iets van moeten vinden.

Veel publieker domein dan internet is er niet en ACTA probeert dat tegen beter weten in te reguleren. Terwijl individuen zich op internet moeiteloos kunnen losmaken van grenzen, proberen staten hen nog wel op klassieke wijze te disciplineren: nationaal recht en waar dat niet toereikend is, internationale verdragen. Inclusief 19de eeuws-aandoende geheime clausules. Ook voor Kamerleden. Het is in deze zaak niet vreemd dat BOF als equivalent van de ‘nieuwe tijd’ zo ageert tegen Maxime Verhagen – equivalent van de ‘oude wereld’.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De sjoemelende Newt Kid on the Block

21 november 2011 , 16:00 , door Sebastiaan van der Lubben

Amerika maakt zich op voor de presidentsverkiezingen in 2012. ElectionDeskUSA bericht, in de aanloop naar ‘s lands keuze, dagelijks over de campagne en maakt daarvan wekelijks een overzicht. Deze week: over Newt en gesjoemel.

Het ‘Presidentiële’ debat over het buitenlandbeleid van de deelnemers, vorige week zondag, sijpelde nog wat na, begin deze week. Voor het eerst traden de kandidaat-genomineerden in het strijdperk om in debat te gaan over de vraag wat zij als president met de rest van de wereld wilden. De agenda was volgens commentatoren eenvoudig uit te tekenen. Veel kritiek op Obama die de dominante positie van Amerika op het wereldtoneel ten grabbel gooit, weinig nuance en gevoel voor de complexe verhoudingen tussen staten. De kandidaten zouden Iran wel op de knieën krijgen (Romney en Gingrich zijn voor militaire interventie), de GOP’ers zouden breken met de Taliban in Afghanistan, een regime-change forceren in Syrië en China dwingen de munt te devalueren en desnoods een handelsoorlog riskeren.

De enige diplomaat met kennis en kunde van zaken, Jon Huntsman, had al een tijdje naar dit debat uitgekeken. Maar hij kwam er volgens de analyses van diverse redacties politiek niet uit. Hij probeerde het nog wel – met een kritische ad tegen de havik Romney en impliciet ook Gingrich – beide pleitten voor een handelsoorlog tegen China. Dom, dom, dom, waarschuwt Huntsman: dat kost Amerika heel veel banen. Maar Huntsman campagne, op de valreep ondersteunt door een PAC, lijkt toch op een dood spoor terecht te zijn gekomen. Zijn concurrenten wonnen deze week momentum juist of bleken in staat om de vrije val die zij vorige week inzetten, te counteren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gaffes, blunders en andere uitglijders

14 november 2011 , 10:00 , door Sebastiaan van der Lubben

Amerika maakt zich op voor de presidentsverkiezingen in 2012. ElectionDeskUSA bericht, in de aanloop naar 6 november 2012, over de campagne en maakt daarvan wekelijks een overzicht. Deze week: Gaffes, blunders en andere ongelukken.

Als de politiek theater is, dan was deze week Amerika’s strijd om de Republikeinse nominatie pure variété. Het zou u niet zijn ontgaan dat nominatie-kandidaat Rick Perry desgevraagd op slechts twee van de drie ministeries kon komen die hij wilde afschaffen. Extra pijnlijk: het ministerie dat hij vergat is ‘Energie’ en dat vormt de kern van Perry’s banenplan.

Dat banenplan is dan weer de kern van de de Republikeinse kritiek op Obama. Want Obama beloofde veel, maar bakt er helemaal niets van. Aldus de Good Ol’ Party – de GOP dus. Vreemd, om zo over de essentie van een campagne te blunderen. En Perry was eerder die week al in opspraak geraakt. Tijdens een speech in New Hampshire was hij volgens zijn vrouw Anita gewoon enthousiast. Volgens de rest van de wereld stond hij dronken of onder invloed van medicijnen te oreren. Iedereen houdt rekening met een exit Perry.

Nu zijn gaffes niet altijd killing, bewijst de geschiedenis. En er zijn hele mooie. Monumentaal is de belediging van Lloyd Bentsen aan het adres van Dan Quayle. Quayle, de latere vice-president onder vader Bush, vergeleek zichzelf tijdens het debat met Jack Kennedy toen hij een gooi jaar het presidentschap deed. Bentsen sloeg genadeloos toe: “Senator, I served with Jack Kennedy, I knew Jack Kennedy, Jack Kennedy was a friend of mine. Senator, you’re no Jack Kennedy.” Oeps.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Seksuele intimidatie

7 november 2011 , 10:00 , door Sebastiaan van der Lubben

Amerika maakt zich op voor de presidentsverkiezingen in 2012. ElectionDeskUSA bericht, in de aanloop naar 6 november 2012, dagelijks over de campagne en maakt daarvan wekelijks een overzicht. Deze week: Seksuele intimidatie, een tweede Lehman Brothers-situatie en problemen voor Obama.

Vorige week zoomden we in op de imploderende campagnes van Bachmann, Huntsman en Perry. Deze week kunnen we daar die van koploper Herman Cain bijvoegen. Maandag maakte Politico bekend dat twee vrouwen Cain al in de jaren negentig hadden aangeklaagd vanwege seksuele intimidatie. Daar kwam niet veel later een derde vrouw bij. Koploper Cain had het druk met damage control maar bleek daar nauwelijks in te slagen.

De angel ging er maar niet uit. Dat was deels te wijten aan Cains eigen, weinig overtuigende optreden in diverse media. Hij verslikte zich voortdurend in de feiten: was er nu wel of geen overeenkomst met één van de vrouwen gesloten (toch een impliciete schuldbekentenis)? Hoeveel ‘zwijggeld’ was nu aan die andere vrouw betaald? Ook campagnestrateeg Mark Block, die vorige week nog zo gelukzalig aan zijn sigaretje zoog, gooide olie op het vuur.

Hij beschuldigde Curt Anderson, adviseur in de campagne van Rick Perry, het verhaal de wereld in te hebben gebracht. Anderson probeerde in 2004 Cain aan een Senaatszetel te helpen (wat niet lukte). In die campagne zou Cain tegen Anderson hebben verteld over één van de aanklachten. Nu, zeven jaar later en in dienst van Perry, zou Anderson die kennis hebben ingezet om Cains campagne te saboteren en daarmee die van Perry weer leven in te blazen. Anderson ontkent en ook Cain geeft deze week toe dat die verklaring te ver gezocht is – hij richt nu zijn pijlen op Politico, het blog dat zijn ontoelaatbare gedrag onthulde.

Tofik Dibi moet opstappen

3 november 2011 , 14:00 , door Sebastiaan van der Lubben

Negen kinderen waren het in 1954 die na een uitspraak van het Hooggerechtshof (Brown vs, The Board of Education) in Little Rock toch naar een blanke school gingen. Bespuugd, uitgescholden, bedreigd. Ze liepen door de een menigte rednecks die elk moment tot lynchen zou kunnen overgaan.

De foto’s van de kinderen die stuitten op bewapende reservisten, geflankeerd door gouverneur Faubus van Arkansas gingen de hele wereld over. Met het juridische gelijk in hun rugzak waren ze daar zo verschrikkelijk ongewenst. Heel verstandige mensen spraken er schande van. Hannah Arendt, politiek theoretoca, vroeg zich af waar de ouders van de Little Rock Nine precies waren. Als er een politieke strijd moest worden gestreden, waarom, wilde Hannah Arendt weten, moet dat dan door deze kinderen worden gedaan? Wat is hartelozer: de blanke haat die uit de ogen van de racisten spoot of kinderen daar, uit principe, in alle eenzaamheid aan blootstellen?

De parallellen gaan natuurlijk mank, maar de scene van de Little Rock Nine schoot mij te binnen toen ik Tofik Dibi’s samenvatting van het dossier-Mauro las: ‘Het was onze strategie om te komen tot een verblijfsvergunning voor Mauro. Dat is niet gelukt. We hebben gegokt maar helaas verloren.’ En in gedachten zag ik de kinderen lopen, met hun grote gelijk en het principiële standpunt van hun ouders op hun smalle schouders, door een haag van minachtende blanken die hen graag een lesje hadden geleerd. Liefst een definitieve les.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Imploderende campagnes

31 oktober 2011 , 10:00 , door Sebastiaan van der Lubben

Amerika maakt zich op voor de presidentsverkiezingen in 2012. ElectionDeskUSA bericht, in de aanloop naar ’s lands keuze, dagelijks over de campagne en maakt daarvan wekelijks een overzicht. Deze week: Imploderende campagnes en een opvallende politieke advertentie.

Verkiezingen in Amerika? Nou, dat duurt nog wel even – op dinsdag 6 november is de planning. Toch is Amerika nu al in rep en roer. De kandidaat voor de Democratische Partij staat vast: Barack Obama. De kandidaat voor de Republikeinse Partij allerminst. Zeven mannen en één vrouw dingen daar naar de nominatie om de handschoenen tegen de huidige president op te nemen: Michele Bachmann, Herman Cain, Newt Gingrich, Jon Huntsman, Ron Paul, Rick Perry en Mitt Romney. En de campagne van drie kandidaten staat op imploderen:

De kop van deze post is misleidend. De strijd om de eerste plaats in het GOP-veld gaat tussen Herman Cain: Wie is eerste: Bachmann, Huntsman of toch Perry?.

Daar kon het langverwachte banenplan van Perry niet veel aan veranderen. Zijn electorale achterstand, na zijn komeetachtige begin, begint alle vormen van een vrije val aan te nemen.

Energizing American Jobs Security

En terwijl Bachmann, Huntsman en Perry strijden om hun campagne levend te houden, voeren Romney en Cain de strijd om de eerste plaats. Herman Cain, oud-CEO van pizzaketen Godfather’s Pizza, versloeg deze week Mitt Romney voor het eerst in de peilingen: Herman Cain Tops New Polls, Causes Stir With Campaign Ad.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

VVD moet aan integriteit werken

24 oktober 2011 , 14:00 , door Sebastiaan van der Lubben

‘Te veel affaires rond VVD’ers’. Je kan het wegzetten als azijnzure kinnesinne van de Volkskrant – probleem is dat de kritiek op de VVD-bestuurders-in-opspraak geen knip-en-plakwerk van de redactie is, maar uit de partij zelf komt. Jan Hoedeman tekende uit de monden van Johan Remkes (Commissaris van de Koningin in Noord-Holland en oud-minister van Binnenlandse Zaken) en Kamercentralevoorzitters, Ewout Klok (Drenthe) en Eric Wetzels (Brabant) de kritiek op partijleden die negatief in het nieuws kwamen.

Hoedeman rijgt de bestuurders-in-opspraak als paarlen aan de spreekwoordelijke ketting. Zo zou Loek Hermans (fractievoorzitter Senaat) vanwege zij dertien nevenfuncties onder vuur liggen. Onder die dertien ook een bestuursfunctie bij het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) waar Nurten Albayrak, lid van de partij, vanwege haar stijl van regeren (dictatoriaal) haar baan verloor. Ook Anne Wil Duthler was er lid van de Raad van Toezicht – nu geschorst.

Hermans houdt ook toezicht op Luzac waar de Onderwijsinspectie berekende dat leerlingen er lager scoorden bij het centrale examen dan bij de schoolonderzoeken. Gevolg: het gemiddelde van Luzac-leerlingen ligt een half punt hoger dan hun schoolgenoten elders. Dan, concludeert de inspectie, klopt er iets niet.

Ook Korthals Altes (KNVB) ligt onder vuur vanwege de kwaliteit van zijn werk – zijn bijdragen aan de voetbalbond zouden minimaal zijn. Eind dit jaar schuiven de clubs een nieuwe bestuurder naar voren.