roy

152 Artikelen
552 Waanlinks
3.663 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De agent en de vinger van de journalist

Nadat de hele politieke arena in 2002 was wakkergeschud en bij zichzelf te rade was gegaan hoe het toch kon dat alle politieke partijen zo ver van het volk af stonden, begonnen ook de traditionele media zich te bezinnen op hun rol in de maatschappij. Misschien sloot het nieuwsaanbod van De Volkskrant, Trouw, NRC en het NOS-journaal wel niet meer aan bij de behoeften van de nieuwsconsument.

Philip Freriks had al bij zijn aantreden aangevoeld dat een beetje meer menselijk het journaal geen kwaad zou doen. Een grapje hier en daar, een geinig bruggetje en een klein goednieuwsitempje voorafgaande aan het weer maakte het Journaal losser. De nieuwsconsument zat al jaren naar lokale veenbrandjes en verzopen katjes te kijken op SBS en RTL-5, het meer traditionele NOS-journaal dacht dat trucje ook te kunnen. Marga van Praag werd letterlijk op straat gezet om aan mensen te vragen wat ze ?van dingen vonden? en Peer Ulijn gooide zijn nonchalance in de strijd voor de sympathy vote.

Maar de zucht naar aansluiting met het publiek is te ver doorgeschoten, beste journalisten! Mensen vinden het misschien prettig dat het nieuws niet mijlenver van ze af staat en wordt voorgelezen door een paspop, ze willen wel serieus genomen worden. Het zal toch niet de bedoeling zijn dat wij ons moeten voelen als kleuters, waar oom en tante nog steeds poepoepoe en tatata tegen zeggen. We zijn niet dom, we hebben wel door wanneer journalisten de taal niet begrijpen maar hem wel willen spreken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Plasterk en managers

“Minister Plasterk reageert vanuit zijn onderbuik als hij over onderwijs de uitspraak ?weg met de managers? doet. Je zou verwachten dat hij als wetenschapper meer vanuit feiten, en minder vanuit emotie zijn conclusies zou trekken. (…)

Het simplistisch generaliseren en onnodig zwartmaken van personen is exemplarisch voor de respectloze scheldcultuur waarin sommigen in het voortgezet onderwijs meningsverschillen menen te moeten oplossen. Deze cultuur stamt uit de tijd waarin leraren het nog voor het zeggen hadden en waarin in de grote lerarenvergadering over het beleid van de rector werd gestemd.”

Hartger Wassink, adviseur onderwijsontwikkeling, weigert nog langer aan te zien dat de manager de nieuwe paria van de samenleving aan het worden is.

Managers. Zijn ze ergens voor nodig, of moeten ze -net als sigaretten en porno– van het schoolplein worden geweerd?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Telefoonterreur

In de trein op weg naar het inmiddels veelbesproken mediadebat, was al bij mijn binnenkomst een jonge, roodharige vrouw aan het bellen. Er was blijkbaar nogal wat te bespreken, want gedurende de tijd die ik nodig had om de drie gratis bladen te lezen, bleef het meisje, met haar rechterbeen opgetrokken en haar telefoon aan het linkeroor, praten.

Het was niet eens zozeer het feit dat we in een stiltecoupé zaten wat me deed fronsen, maar meer de inhoud van het gesprek, dat door het volume in de hele coupé te horen was:

De HIV-sneltest moet ik nog laten doen. […] Nee, de andere SOA’s zijn bij de huisarts al getest, maar daar weet ik de uitslag nog niet van.

Zonder enige gêne over haar niet te vermijden openheid, ratelde het meisje door. Slechts één keer onderbrak ze het gesprek kort, om nijdig naar een paar kinderen te kijken die een hevig gevecht waren begonnen om een zak chips.

Natuurlijk had het gansje niet moeten bellen in een stiltecoupé. Die coupés zijn uitgevonden om medepassagiers die niet de hele tijd willen worden lastiggevallen met telefoonterreur ook te kunnen vervoeren. Daar ging het me echter niet om. Het is tenslotte normaal dat mensen zich in hun gedragingen niets aantrekken van anderen. Andere mensen zijn slechts het decor van het dagelijks leven, tegen welke achtergrond de hoofdrol van het eigen personage zich afspeelt. Wat maakt het uit wat mensen van je gedrag vinden als ze je niet kennen en als zij zich ook houden aan hun rol als decor. Zwijgend, bij voorkeur.

Vorige Volgende