roy

Denkt u zich eens in: u bent in gesprek met uw psychiater over de sombere gedachten die u de laatste tijd hebt. Op enig moment zegt hij dat het zo echt niet langer kan. Hij drukt op een knop onder zijn bureau die twee potige verpleegkundigen naar binnen doet snellen. Zij sjorren u met veel kracht in een dwangbuis, leggen u op een brancard en rijden die naar een ruimte met apparatuur die u niet kent. De witte vloeistof verlaat de injectiespuit om zich brandend een weg te zoeken naar uw hersenstam. Het laatste wat u meemaakt is dat de arts twee strijkijzers op uw slapen zet, waarna uw ledematen zich alle kanten op werpen en u uw hersenen gekookt voelt worden. U wordt wakker in een vierkante witte ruimte, zittend op de zacht meeverende grond. Mensen die u niet kent, kijken met betraand gezicht door het vierkante raampje in de deur naar binnen.

U meent dat dit een nogal overdreven weergave van de psychiatrische praxis is? Daar heeft u dan volstrekt gelijk in. En daarin verschilt het weinig van het beeld dat EenVandaag en PvdA-kamerlid Hans Spekman drie weken geleden gaven van elektronconvulsieve therapie (ECT).

Om het geheugen over psychiatrische patiënten en hun behandelingen op te frissen, meende EenVandaag het item te moeten beginnen met fragmenten uit de jaren ‘lang geleden’ waarin we zien hoe een konijn geëlektrocuteerd wordt en een man in foetushouding verstijft. Dit alles wordt smaakvol begeleid door een ware symphonie van ‘elektriciteitsgeluiden’ zoals we die ook wel uit de film kennen. En alsof de duivel ermee speelt, wordt ook een stuk uit “one flew over the cuckoo’s nest” vertoond.