Blood, Sweat & Tears in het Kurpark in het Duitse Wilhelmsbad in 1974. Frontman is Jerry Fisher, die Al Kooper uiteindelijk verving omdat de band hem niet zo’n sterke zanger vond.
Hij werd eens gevraagd of hij gitaar wilde komen spelen bij de Rolling Stones. Shuggie Otis had echter net z’n eigen band en dat beviel ‘m best.
De Leuvense singer-songwriter Wim Janssens had nog wat materiaal op de plank liggen. Dat is nu uitgebracht op de Lost Tapes Pt I , bestaande uit een selectie van voorheen onuitgebrachte nummers en demos die helemaal teruggaan tot 1997.
Led Zeppelin behoeft uiteraard geen introductie. Maar wist u dat ze vooral ook een aardig partijtje blues konden spelen?
Bass Astral is een populaire Poolse producent van elektronische muziek. Hij trad veel op met Igor Walaszek alias Igo. Hier met orkest.
De Viagra Boys stonden op Glastonbury met een ode aan de geestverruimende werking van farmaceutica. De duidelijk beschonken zanger heeft wel wat weg van een reïncarnatie van Shane McGowan.
We’re in town cooking up some stuff
Psychedelic amphetamine yeah put it in your butt
It ain’t like other shit it’s twenty times as strong
You’ll know it’s working when everything feels wrongLooking forw a brand new way to fry my mind
I want the stuff that makes me retarded all the time
They got this website’s got the chemical for me
They recommend one called 8752B
De heren van Return to Dust hebben goed naar grungebands uit de jaren negentig geluisterd.
Omdat je soms trek hebt in een stukje genreoverschrijdend postapocalyptische pokkeherrie, is hier nog ’s een nummertje van Igorrr.
Deze Fransman is ook wel bekend onder de naam Gautier Serre, en heeft er een handje van allerlei stijlen met elkaar te mengen.
Origineel is het allemaal niet, maar deze Grieken ogen en klinken alsof ze een bikerbar flink op stelten kunnen zetten.
Hippietijden herleven met de Heavy Heavy. De Britse band wilde muziek maken die klonk als al hun favoriete platen, en dat resulteerde volgens eigen zeggen in een in elektrische nagalm gedompelde mengelmoes van psychedelia and blues, acid rock en sunshine pop.
Dreigende baslijnen en snerpende gitaren vormen het muzikale decor voor deze experimentele rockmuziek. De fraaie muziekvideo met haar buitenaardse thema’s doet in de verte denken aan Under the Skin van regisseur Jonathan Glazer.
Jonathan Wilson is een singer-songwriter die is opgegroeid in een muzikaal gezin in North-Carolina. Optreden zat in de familie.
Zijn vader was een lokale rock & roll-muzikant en zijn opa baptistenpredikant.