Prediker

1.556 Artikelen
780 Waanlinks
9.716 Reacties
Achtergrond: Jay Huang (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

TED | Hoe ziet een wereld eruit waar antibiotica niet meer werken?

We stevenen in rap tempo af op een wereld waar antibiotica niet meer werken. Journaliste Maryn McKenna schetst in deze Ted Talk hoe zo’n wereld eruit ziet.

Nog niet eens zo lang geleden kwam het toch met enige regelmaat voor dat een onschuldig wondje uitgroeide tot een levensbedreigende infectie, en dat artsen dan weinig uit konden halen. Penicilline is pas sinds 1944 in grote hoeveelheden beschikbaar.

In de evolutionaire wapenwedloop tussen de antibiotica die wij ontwikkelen en de resistentie die bacteriën die wij ontwikkelen, trekken we echter aan het kortste eind. En ons kwistig gebruik van antibiotica, met name in de bio-industrie, maakt dat we op het punt staan ons laatste wapen tegen bacteriële infecties te verliezen.

We keren dus terug naar de wereld vóór de komst van antibiotica, waar we zo aan gewend zijn. It ain’t gonna be pretty.

Saoedische atheïst krijgt 2000 stokslagen, 10 jaar gevangenisstraf

…plus een boete van omgerekend zo’n £4.000,-. Dat meldt de Britse krant The Sun.

In het zwaar fundamentalistische koninkrijk wordt het uiting geven aan atheïsme als een terroristische daad beschouwd.

De man zelf vindt dat hij niets verkeerd heeft gedaan, schrijft de krant. Hij zou volgens hemzelf slechts op Twitter uiting hebben gegeven aan zijn ideeën over religie.

The hardline Islamic state’s religious police in charge of monitoring social networks found more than 600 tweets denying the existence of God, ridiculing Koranic verses, accusing all prophets of lies and saying their teaching fuelled hostilities.

Tjechische vicepremier gaat los op Roma-zigeneurs

En gooit ondertussen nog even wat holocaustontkenning in de mix. Wat nou, vernietigingskamp? Slachtoffercultuur! Concentratiekamp Lety was gewoon een werkkamp, en wie niet wilde werken werd gewoon weggestuurd!

Tijdens een bezoek aan Varnsdorf, vertelde Andrej Babiš, klampten bewoners hem aan dat ze geterroriseerd worden door Roma-zigeuners. Ook zouden Roma’s massaal de sociale voorzieningen misbruiken. Daarom zouden ze niet werken.

Volgens de webpagina’s van het Tjechische ministerie van Sociale Zaken is het idee dat Romafamilies enorme sommen geld krijgen overigens een mythe.

Closing Time | Big in Japan

Als we het dan toch over Alphaville-covers hebben, mag deze verstilde versie van ‘Big in Japan’ niet onvernoemd blijven. Was het origineel getoonzet als oppervlakkige, up-tempo meebruller, de Noorse singer-songwriter Ane Brun weet de tekst terug te brengen tot al haar breekbare troosteloosheid.

Want je kunt wel cynisch zeggen dat je dermate megagroot bent in Japan dat ze je geld toegeven om met je te mogen slapen, als je hart op een nare manier gebroken wordt, blijf je natuurlijk achter in een daas van mistroostige leegte.

https://youtu.be/Sdtq_314Nl4

Closing Time | Forever Young?

De eeuwige jeugd, wie droomt daar niet van? Maar zou het eeuwige leven echt wel zo’n zegen zijn? Meer dan één zanger vroeg zich dat af (ik denk natuurlijk aan Freddy Mercury en de soundtrack die hij met Queen schreef voor die B-film over een onsterfelijke buitenaardse ziel verstopt in het lichaam van een Schotse Highlander).

Hartwig Schierbaum, artiestennaam ‘Marian Gold’ – de zanger van Alphaville, dat hierboven wordt gecovered – is er in ieder geval niet jonger op geworden. Als pafferige zestiger, de grijze haren verscholen onder een dikke laag zwarte verf, hijst hij zich nog altijd op podia om zijn beste keelklanken ten gehore te brengen.

Closing Time | O Death

Youtube biedt allerlei artiesten de kans om buiten traditionele platenmaatschappijen en radiozenders om hun kunsten te vertonen en een publiek te verwerven.

Zoals singer-songwriter Lauren O’Connell, die weer regelmatig samenwerkt met Nataly Dawn van Pomplamoose; ook zo’n getalenteerd Youtubebandje.

Hier geeft ze een meeslepende en bij vlagen huiveringwekkende weergave van de traditional ‘O Death’, die bekend werd in de uitvoering van de onlangs overleden Ralph Stanley, door de film ‘O Brother where art thou?’ van de gebroeders Coen. Die Stanley is in ieder geval stokoud geworden.

Foto: Evgeni Zotov (cc)

Striptease op de Olympische Spelen

COLUMN - Geen idee wat ik voor zinnigs over Zomergast Andrea Maier zou moeten zeggen. Ze schijnt een wetenschappelijke superster te zijn, die baanbrekend onderzoek doet naar celveroudering. Ze gaat aldus helpen de eeuwige jeugd onder handbereik te brengen. Een slecht idee als u het mij vraagt, maar ik ben dan ook misantropisch aangelegd. Het wordt ongetwijfeld een boeiende uitzending.

Laten we het over wat anders hebben.

Of er nog wat gebeurd was op de laatste dag van de Olympische Spelen?, wilde Molovich weten. Hij had zich verloren in de donkere ogen, de van levensvreugde zingende glimlach en de blijde boodschap van Griet op de Beeck, en de collectieve galbak die Twitter heet blijkbaar gelaten voor wat ‘ie was.

Nou Max, wel eens twee worstelcoaches een striptease zien geven op een Olympische mat? Een tragikomisch moment van epische proporties, dat heb je gemist. Hier zal nog jaren na dato over gegniffeld worden.

Dat duo kwam zich natuurlijk niet zomaar uitkleden: daar ging het een en ’t ander aan vooraf, dat zult u begrijpen.

Mongolië en Oezbekistan worstelden om brons. Steppenvolken en worstelen, dat is zoiets als Nederlanders en schaatsen: een nationale folkore én iets om internationaal in uit te blinken. De laatste ronde was aangebroken, en daarmee het uur van de waarheid.

Closing Time | Civilian

Wye Oak is een indie-rockduo dat doorbrak naar een breder publiek toen de populaire televisieserie The Walking Dead een versie van bovenstaand nummer verwerkte in een van haar afleveringen.

Closing Time | In the beginning

Wanneer je hedendaagse Indie folkbandjes als Weyes Blood hoort, is het net alsof je in een tijdmachine stapt en de klok zes decennia terugdraait.

Maar goed, de naam is een verwijzing naar een roman uit 1952, Wise Blood.

Let’s go living in the past…

Foto: Gerard Stolk (cc)

Zomergasten | Over beschadigde klungels en botsende relaties

VOORBESCHOUWING – Zomergasten zou natuurlijk niet compleet zijn zonder een romanschrijver. Schrijvers nemen een bijzondere plaats in onze cultuur in (en niet alleen de onze). Ze brengen een aura van diepzinnigheid met zich mee. De schrijver is de intellectueel onder de kunstenaars, en kunstenaars, zo leerden we vorige week van Hedy d’Ancona, leren je opnieuw naar de wereld te kijken.

Griet op de Beeck (morgen wordt ze 43), Vlaams dramaturge, journaliste en inmiddels romanschrijfster, brak in 2013 door met Vele hemels boven de zevende, waarin ze aan de hand van vijf romanpersonages de menselijke worsteling in de zoektocht naar geluk blootlegde. De recensenten waren lovend: middels vertellingen in ik-perspectief wist Op de Beeck schijnbaar moeiteloos een inkijkje te bieden in hoe doodgewone mensen door het bestaan klungelen, laverend op een zee van verwachtingen, behoeften en zelfopvattingen die botsen met elkaar en die van familieleden en beminden.

In Kom hier dat ik u kus (2014) deed ze dat kunststukje nog eens over, waarbij ze aan de hand van drie perioden uit het leven van haar protagonist ook de biografische ontwikkeling die mensen maakt tot de relationele klungels die ze zijn, beschadigd en opgescheept als ze zijn met elkaar, en in de verhalenbundel Gij Nu (2016) kookt ze die thematiek samen in een aantal korte vignettes.

Quote du Jour | De vroege doodsstuipen van de neoliberale orde

In other words, the neoliberal era has delivered the west back into the kind of crisis-ridden world that we last experienced in the 1930s. With this background, it is hardly surprising that a majority in the west now believe their children will be worse off than they were. Second, those who have lost out in the neoliberal era are no longer prepared to acquiesce in their fate – they are increasingly in open revolt. We are witnessing the end of the neoliberal era. It is not dead, but it is in its early death throes, just as the social-democratic era was during the 1970s.

Vorige Volgende