The Simpsons Movie trailer (in 2-D)
The Matrix in het echt: Mensen smaken naar Bacon
Tussen al het verkiezingsgeweld even wat lichter techy-nieuws.
De vraag die je als Kunstmatig Intelligenticus het meest krijgt voorgeschoteld is of robots de wereld overnemen en de mensheid zullen vernietigen. Ik zeg dan altijd dat mensen teveel The Matrix en Terminator kijken en dat het in de werkelijkheid erg meevalt. Ik wijs er dan op dat we nog altijd een stuk slimmer, sneller en flexibeler zijn dan de nieuwste hoedendoos-robots op de RoboCup. Een tweede geruststellend argument is dat robots niet zo heel veel te winnen hebben van het vernietigen van de mensheid: zo bedreigend zijn we niet, als batterij (Matrix) zijn we niet erg efficient en erg lekker smaken doen we ook niet. Althans dat dacht ik!
Want wat blijkt nu: Robots vinden mensen naar bacon of prosciutto smaken! Onderzoekers van NEC System Technologies construeerden een schattig robotje voor gastronomische doeleinden om verschillende soorten voedsel en wijnen te herkennen. Hij zou als sommelier kunnen dienen. Maar toen een sceptische journalist zijn hand in de mond van de robot stak werd het geproefde geidentificeerd als bacon. De cameraman bleek naar prosciutto te smaken.
Nu robots mensenvlees wel kunnen waarderen (with a nice chianti and some fava beans?) is het wachten tot ze zich organiseren en de boel overnemen. Ik zoek ondertussen een ander beroep, misschien iets met zwart leer en hippe zonnebrillen?
ZesWoordsRecensies
Twee weken geleden was ik op een korte vakantie naar New York, en op de heen- en terugweg in het vliegtuig kon ik me laven aan de nieuwste films. Ook in NYC bezochten we een tweetal films. Genoeg materiaal voor maanden aan reviews dus, maar dat wilde ik jullie niet aandoen. Maar ik ben me wel degelijk bewust van het feit dat ik o.a. aangetrokken ben om reviews te verzorgen. Daarom, om het helemaal goed te maken, hier alle acht de films in zes woorden gerecenseerd. Dan weet u over anderhalve minuut weer welke films u kunt overslaan en welke u dient te zien het komende half jaar. (max=*****)
‘The Lake House’ (Sandra Bullock en Keanu Reeves in Tijdreis-romkom):
Onwaarschijnlijk. Maar ja, Sandra en Keanu. ***
‘A Scanner Darkly’ (Rotoscope-verfilming van een Philip K. Dick-trip):
Drugs paranoia never looked so good. ***1/2
‘Cars’ (De nieuwe Pixar):
Pixar heerst over Disney, vroem vroem! ***1/2
‘The Wild’ (De nieuwe Disney):
Pixar heerst over Disney, slap verhaal. **
‘Poseidon’ (Remake van klassieke rampenfilm):
Boot zinkt, sommigen overleven, who cares? *
‘The Departed’ (Scorsese’s nieuwste misdaadfilm met ubercast):
Nicholson, DiCaprio, Damon, Wahlberg(s),… iedereen schittert! ****1/2
‘The Science of Sleep’ (Gondry’s thematisch vervolg op Eternal Sunshine of the Spotless Mind):
Visueel, visionair, virtuoos, vijf uit vijf! *****
Stemwijzer vs Peilingen
Een uurtje geleden nam ik toch maar eens de proef op de som en deed ik wat al meer dan 1 miljoen mensen voor mij gedaan hebben: ik liet mij door de stemwijzer vertellen wat ik zou moeten stemmen. Ondanks de onvolkomendheden was ik toch erg benieuwd naar de uislag, (niet Wilders, niet Wilders,…). Na 30 vragen kon ik opgelucht ademhalen. Mijn topdrie: 1.SP, 2.PvdDieren en 3.GroenLinks. Nu ben ik een redelijk trouwe GroenLinks stemmer dus voelde ik mij gesterkt in de overtuiging dat deze keer weer te doen. Wat ik me daaarna afvroeg was waarom ik niet op de SP stemde. Volgens de stemwijzer zou ik het immers het meest met deze partij eens zijn. Als het niet puur op standpunten zou zijn, is die beslissing dan voortgekomen uit een vreemd soort partijloyaliteit of ’tactisch stemmen’?
Om te kijken of meer mensen hier last van hebben heb ik eens de cijfers die stemwijzer.nl geeft over hun adviezen vergeleken met de resultaten van peilingen (in dit geval die van Nova’s politiekebarometer.nl) en uitslag van de vorige verkiezing. Het resultaat staat in bijgevoegde grafiek. Als we even aannemen dat beide peilingen representatief zijn is er een aantal interessante dingen te zien aan de grafiek:
Recensie: Opera: Waiting for the Barbarians
De Nederlandse premiere van Philip Glass’ opera ‘Waiting for the Barbarians’ had niet op een actueler moment kunnen komen dan deze week.
Allereerst iets over de opera zelf, die was tamelijk geweldig. Ik was al fan van de roman van Nobelprijswinnaar J.M. Coetzee uit 1999 en toen ik hoorde dat Philip Glass er een Opera van gecomponeerd had was het vijfderangskaartje dan ook snel gekocht (de zaal moet natuurlijk onbetaalbaar blijven, het moet niet te gek worden). Vanaf het tweede balkon keek ik naar een perfecte visualisatie van de indruk die het boek bij mij had achtergelaten: grote doeken met woestijnmotieven en suggesties van een voorstad in verval werden op- en neergelaten om de gevoelens van isolatie en ondergang weer te geven. Het orkest deed zijn best om de Glass’ muziek ook hoog bij ons hoorbaar te krijgen. De spelers waren ook bijzonder overtuigend en muzikaal alleen al was er tweeeneenhalf uur genoeg te genieten.
Maar het venijn zat hem toch in het verhaal: In een buitenpost van het anonieme ‘Rijk’ houdt de Magistraat al jaren lang de boel bijeen. Wel is er constant de aanwezigheid van ‘Barbaren’ die zich buiten de poort ophouden en af en toe contact hebben met de bewoners. Op een dag is het gedaan met deze rust en wordt de stad overgenomen door de uit de hoofdstad gezonden Kolonel Joll, die het probleem van de vijandige barbaren komt oplossen. Na een korte expeditie sterft een gevangengenomen oude man omdat hij ‘met zijn hoofd tegen de muur viel’. En na een tweede expeditie worden meer barbaren gevangen genomen, gemarteld en gedood. Allemaal om gegevens te verzamelen over de op handen zijnde invasie. De Magistraat keert zich tegen al dit geweld en doet boete door dagelijks een achtergebleven barbarenmeisje de voeten te wassen en te masseren. Uiteindelijk ondergaat hij een loodzware expeditie om haar terug te brengen naar haar volk. Eenmaal teruggekeerd wordt de Magistraat zelf beschuldigd van hoogverraad en in de cel gegooid. Maandenlang wordt de magistraat mishandeld en vernederd terwijl buiten meer en meer soldaten uit de hoofdstad arriveren. Uiteindelijk wordt de Magistraat zonder ooit een proces te hebben gehad in vrijheid gesteld. Hem wordt verteld dat de preventieve aanval tegen de barbaren op een dodelijk fiasco is uitgelopen en dat de troepen van het Rijk zich de komende tijd zullen terugtrekken in de Hoofdstad. De Magistraat roept de bewoners van de door de soldaten leeggeroofde bijeen en bereid ze voor op een lange, zware winter…
Observatie van de dag
Misschien moet Geert Wilders wat minder slechte ‘columns’ schrijven, dan kan hij die tijd mooi gebruiken om z’n subsidieaanvragen op orde te krijgen.
Aanslag Amerikaanse ambassade in Damascus
Aanslag Amerikaanse ambassade in Damascus
Veel onduidelijkheid over de ernst van de gevolgen tot nu toe.
74 nieuwe partijen: hup tamara!
Iedereen die zegt dat politiek weer aan het insukkelen is, moet naar de nieuwste cijfers kijken: dit jaar hebben zich in totaal 74 partijen geregistreerd bij de kiesraad. Dit tegenover de magere 48 van de vorige verkiezingen. Toen deden er overigens uiteindelijk slechts 18 partijen daadwerkelijk mee aan de verkiezingen.
Naast een hele hausse aan Nieuw Rechts / Fortuynistische / Peter-Rrerige partijtjes die het noemen niet waard zijn stemt een blik op de partijenlijst stemt mij bijzonder vrolijk. Hier een bloemlezing uit de lijst:
- Lijst Vrede Zij Met U!
- Partij voor de Mens en alle overige aardbewoners
- XyZyX 4U2 (blijkbaar uitgesproken als Ksi-Ziks-For-You-Too, maar waar dat voor staat weet niemand)
- PARTIJ TEGEN OVERBEVOLKING (P.T.O.)
- Stem Niet
- Hedy Parcherie (propageert het ‘Hedyisme’)
- Tamara’s Open Partij (“Waarom Tamara’s Open Partij? Een open partij had een ander ook kunnen oprichten. Maar ik heb het gedaan. Vandaar dus Tamara’s Open Partij.”)
Op een of andere manier voel ik me bevoorrecht in hetzelfde land te wonen als deze lieve mensen (overigens schijnt er in Oekraiene een partij van de olifantjes meegedaan te hebben).
Het Raadsel der raadsels is eindelijk opgelost
Het Raadsel der raadsels is eindelijk opgelost
hehe, we kunnen eindelijk weer verder met de orde van de dag.
Zomergasten (2)
Goed, gisteren was de derde Zomergast van dit jaar, Leon de Winter, aan de beurt om door Joris Luyendijk bevraagd te worden aan de hand van zelfgekozen TV-fragmenten.
Vorige week gaf ik de presentator een vijfeneenhalfje en sprak ik de hoop uit op een ontketende presentator bij de Winter.
Helaas bleef dit gisteren uit. Ik had graag mijn rapportcijfer voor de presentator naar boven of beneden bij willen stellen, maar weer zag ik een gesprek waarbij de twee deelnemers langs elkaar heen bleven praten.
Aan de Winter lag het niet. Hij had een goede set fragmenten uitgekozen die het een en ander over de schrijver/filmer/opiniemaker vertelden. Naast een aantal leuke maar weinig-prikkelende fragment-keuzes (The Soprano’s, Medium, Blof, etc.) gaf de Winter zelf de voorzet tot een goed gesprek aan Luyendijk door een aantal fragmenten over de problematiek in het Midden-Oosten te kiezen. Ondanks dat dit een belangrijk onderwerp is voor beide heren (voor Luyendijk als correspondent en voor de Winter als columnist) en ondanks dat de mening van de Winter over het gedrag van Israel nogal uigesproken controversieel is, kwam het toch niet tot een echte confrontatie die de kijker nieuwe inzichten leverde.
Luyendijks aanpak om zachtjes te blijven praten tegen het dramatische geschmier van de Winter (‘De Jungle! De Jungle!’) leek veelbelovend. Helaas trok deze zich daar niks van aan en bleef zijn bombastische retoriek het hele programma door onbeantwoord.