Auteursrecht: simpel, elegant en nuttig
En zo kwamen heel voorspelbaar weer al dezelfde argumenten voorbij over waarom BREIN een ‘foute club’ zou zijn, die in het verleden is blijven hangen.
Zo zou de Auteurswet niet meer passen bij deze tijd van het internet. Persoonlijk ken ik weinig wetten die de simpele elegantie hebben van deze wet uit 1912: als je iets creëert, dan is het van jou. Alleen jij mag het exploiteren, openbaar maken en veranderen, tenzij je andere mensen daar expliciet toestemming voor geeft. Wat zou het wereldwijde web aan dit rechtvaardige gegeven moeten veranderen?
Het enige dat het internet is, is een nieuw distributiekanaal waarmee voor zeer geringe kosten een enorm publiek bereikt kan worden. Dat verandert wat aan de verkoopmethoden. In combinatie met door moderne technieken enorm gedaalde opnamekosten kan het voor een rockband lonen muziek gratis weg te geven via het internet als reclamemateriaal voor de liveconcerten. Maar dat is een keuze die aan die rockband is. Ze kunnen ook besluiten hun muziek alleen op cassette uit te brengen omdat ze niet zitten te wachten op roem. Het is hoe dan ook niet toegestaan de muziek te verspreiden zonder dat de band of degene aan wie ze de exploitatie van de auteursrechten hebben overgedaan toestemming te vragen.
Het is ook onzin om te stellen dat de muziekindustrie niet met de tijd meegaat. Dat was in het begin misschien even zo. Tegenwoordig wordt echter uitgebreid gebruik gemaakt van al de mogelijkheden van internet. Als een nieuwe plaat uitkomt, is die vaak gratis te beluisteren op MySpace of de VPRO Luisterpaal. En via iTunes, eMusic en soortgelijke internetwinkels valt vrijwel alle muziek legaal te downloaden en wie liever voor minder geld wil streamen door dat via Last.fm of Spotify. Ook zo ongeveer het hele videocliparchief is legaal te zien op YouTube.