Martijn

Maar drie van de twaalf ministers in het eerste kabinet Rutte zijn vrouwen. Rutte zelf zegt niet gekeken te hebben naar man of vrouw, maar ‘gewoon’ de beste kandidaten te hebben gekozen en dat waren ’toevallig’ mannen. Hoe ’toevallig’ is dat? Dat is eenvoudig uit te rekenen. Zou Rutte hebben kunnen kiezen uit een gelijke hoeveelheid geschikte vrouwen als mannen, dan is de kans om op deze sekseverdeling uit te komen maar 7%.

Rutte voert expliciet niet als argument aan dat vrouwen inherent minder geschikt zijn voor het ministerschap. Zijn kabinet krijgt dan weliswaar gedoogsteun van de SGP, hij is niet van die partij. Hij is een liberaal van de VVD, een partij die zegt de gelijkheid van man en vrouw hoog in het vaandel te hebben staan en daar ook een stevig beleid op voert.

Er is dus een discrepantie tussen wat Rutte denkt – mannen en vrouwen zijn gelijk – en wat hij doet: kiezen voor het patriarchaat door een kabinet te formeren met een onwaarschijnlijk laag aantal vrouwen erin. Als argument hiervoor gebruikt hij dat er geen geschikte vrouwen te vinden waren. De wel geschikte mannen betreffen onder meer een burgemeester die onlangs moet aftreden vanwege een schandaal rond een vakantiehuisje en een zich voor falen dik laten belonende uitgeverijtopman. Een fraai staaltje system justification van onze toekomstige premier.