Martijn

Onlangs lanceerde het wetenschappelijk bureau van de VVD, de Teldersstichting, het plan om ook in Nederland zogenaamde drieslagwetgeving in te voeren: na drie veroordelingen zou een misdadiger automatisch een veel hogere straf moeten krijgen. Het voorstel kreeg meteen flinke kritiek te verduren, onder andere omdat het buitengewoon slordig geformuleerd was. Maar de hamvraag – “Werkt het?” – bleef openstaan.

Laat dat in Californië, waar ze zulk soort wetgeving hebben, nou net onderzocht zijn. Het online magazine Slate analyseerde het rapport. De conclusie? Ja, het werkt, maar…

De wet, die een straf van 25 jaar verplicht stelt bij een derde veroordeling, verlaagde de recidieve na één misdaad met 14% en na twee met 28%. Indrukwekkende cijfers, waarbij wel moet worden opgemerkt dat het bekende waterbedeffect optrad: misdadigers met twee veroordelingen gingen deels naar een andere staat om hun criminele carrière voor te zetten.

Het grootste onverwachte effect blijkt echter te zijn dat de misdadigers met twee veroordelingen die besluiten door te gaan, veel gewelddadiger worden. Als je toch 25 jaar de bak in gaat, dan maar voor iets wat het waard is. En je bent ook bereid meer geweld te gebruiken als je gepakt dreigt te worden als je het risico loopt een dergelijk lange straf. Misdadigers die op twee slag staan blijken dan ook 20% gewelddadiger dan andere misdadigers.