mark

Zou Grigori Raspoetin’s prominente penis op sterk water zijn uitgezet, of is hiermee eindelijk een issue gevonden dat de Amerikaanse trots dwingt voor Kerry’s grootsheid te kiezen?

Na het afbraakvoetbal van de Italianen tegen Denemarken te hebben gezien, maakten zich herinneringen aan de verloren halve finale van het EK 2000 zich europameister van mij. Arrogant afbraakvoetbal en maar wachten op die kansjes die toch wel gaan komen. Zo kon ik mij met de Denen kwaad maken, met name op de verpersoonlijking van dit kwaad, signor Totti. De druppel was de brute charge aan het eind van de wedstrijd die Totti eigenlijk een driedubbele rode kaart hadden moeten opleveren. Nu de natie rijp lijkt om de Duitsers niet meer met WO II om de oren te slaan, stel ik voor om Italie als nieuwe aartsvijand te gaan beschouwen (voordeel voor nostalgici: u hoeft niet al uw oude WO II-grappen weg te gooien). Het is in elk geval duidelijk dat ik straks aan zijde van de Zweden en Bulgaren sta tegen de bevlechte vedette cum suis.

Maar goed, voor vanavond moeten we nog wel bloeddorstig aan de bak, ik stel voor dat we eben übnen:
– Het bier is nog warm.
– Geen buitenspel scheids, geef toch eens voordeel bij twijfel.
– Jahoor, dribbelt Davids weer de bal over de zijlijn.
– Pass nou eens in de voeten.
– Davids man, kijk uit voor die tweede gele!
– Het blijven toch 11 B.V.’tjes.
– Die Duitsers willen gewoon niet voetballen!
– Gaat ie d’r in, dan gaat ie de hele wereld over.
– Hou op met die close ups van de coaches.
– Zou Advocaat niet eens gaan wisselen?
– Neeeee, niet weer terug naar de keeper.
– Neeneenee, zeker geen pingel! (na herhaling), ja die kan eigenlijk wel je geven.
– Ja, zo neem je een bal aan.
– Tuurlijk!!!
– Alles ist vorbei (1 keer per biertje)….

Het Hooggerechtshof heeft geoordeeld in de geruchtmakende zaak waarin de grondwettelijkheid van de woorden ‘under god’ in de pledge of allegiance wordt betwist. De hoogste rechter heeft de claim van een atheistische vader afgewezen zonder zich over de inhoud uit te spreken. De man, die niet wilde dat zijn 10-jarige dochter elke morgen op school deze woorden hoort, kon haar niet in rechte vertegenwoordigen omdat hij als gescheiden vader geen volledige voogdij over haar heeft. De woorden ‘under god’ stonden niet in de oorspronkelijke pledge, maar zijn toegevoegd in 1954 om Amerika te onderscheiden van de “goddeloze communisten”.

Met deze uitspraak wordt een eerdere beslissing van een lagere rechter ongedaan gemaakt. In juni 2002 leidde die beslissing tot een storm van protesten. In dit stuk wordt aangegeven dat de media nogal eenzijdig hebben gerapporteerd door te doen alsof de grondwettigheid van de hele pledge betwijfeld werd, terwijl het enkel de woorden ‘under god’ waren. Tevens wordt afgevraagd of de protesterende volksvertegenwoordigers het principe van de machtenscheiding niet schenden. En ook geeft de auteur aan dat de boze meerderheid die zich achter de theistische pledge opstelde, zich wat bescheidener op had moeten stellen nu er een dermate principieel punt in het geding was. De zorg van de vader dat de pledge in strijd is met het principe dat de overheid zich godsdienstneutraal opstelt, verdient een inhoudelijke beoordeling. Nu het Supreme Court deze niet heeft gegeven, verwacht men dat de kwestie snel weer op het bordje van een andere rechter belandt.

Inhoud van de sympathieke site Sargasso.nl wordt gebruikt door de politieke partij Respect.nu. Uit intensief internetonderzoek is gebleken dat een integrale pots van de tot ver binnen de landsgrenzen gewaardeerde blogger Mark prominent onderaan de welkomstpagina van de politieke partij is gezet.

Heeft u uw stembiljet netjes gestreken en alvast in uw achterzak gestoken? Mooi, dan kunt u morgen helpen om het percentage stemmers boven de 30% te tillen. Politici verkondigen al blij te zijn met 35% opkomst. Als ik niet zo democratisch was opgevoed dan zou ik de Europese democratie al bij voorbaat failliet verklaard hebben. 35%! Dat is een dikke vette onvoldoende. Ik vond altijd dat mensen die hun stemrecht niet gebruiken “ook niet meer mogen zeuren”. Maar de Brusselse bureaucratische brij en de ondoorzichtige verbanden tussen politici en Europese partijen overziende, neig ik daarvan terug te komen. Terecht dat de niet-stemmers weigeren dat zooitje met hun brave opkomst te legitimeren, zo denk ik nu. Personen die lekker postmodern menen hun stem te moeten uitbrengen op de Partij voor de Dieren kan ik al helemaal niet serieus nemen. Kijk mij eens lekker cultig ijveren om de dierentransporten te maximeren op 4 in plaats van 6 uur, en ondertussen weten ze prima dat deze partij nooit iets zal bereiken. Maar ook een anti-Europese stem getuigt van behoorlijke stupiditeit. Ja, je lekker in je nationale onwetendheid wentelen terwijl de wereld zich steeds minder van grenzen aantrekt. En de landen die zich toch verschuilen achter hun grenzen zullen alleen een kansje hebben om te overleven als ze van zichzelf al een behoorlijk grote markt vormen of op riante natuurlijke bronnen zitten. Overigens zal dat deze landen op de lange termijn ook geen soelaas kunnen bieden. Mijn biljet gaapt mij stompzinnig aan. Zal ik voor het eerst mijn democratische plicht niet vervullen? Of toch nog een keertje meedoen en zwichten voor die mengeling van oogklepperig idealisme en fantasieloos pragmatisme?

In bovenstaande serie krijgt u een spelletje geserveerd dat zich verhoudt tot Willem Ruis’ Spiraalspel als een essay tot een column:
http://kmb.com.hk/chi/wonder/finaleasy0110.swf

Zoals de voetballers van het Nederlands elftal na afloop van de Nederland-Ierland in de middencirkel moesten blijven wachten, leverde uitermate fascinerende televisie op. Een groepje multimiljonairs die een beetje besmuikt grassprietjes aan het tellen waren in afwachting van wat komen ging. Het deed nog het meest denken aan een groepje pubers die zich verzamelen voordat het schoolfeestje begint. Toen Frans Bauer, de jofele leraar gymnastiek, zingend de aula betrad was het beeld compleet. De jongens keken een beetje quasistoer voor zich uit (vd Sar) of gingen geintjes in elkaars oor fluisteren (vHooijdonk bij vNistelrooij). Ik ga echt niet dansen op deze muziek, joh.

Ook typisch voor pubers is dat zij niets willen aannemen van de eigen ouders, maar bij een vriendje op bezoek worden alle beleefdheidsvormen in acht genomen. Dat lijkt wel wat op het gedrag van Nistelrooy die in Engeland de ene na de andere bal er in kegelt en Seedorf die een heel team draagt in de Serie A, terwijl het beide heren in Oranje opvallend anders vergaat. Al sinds 1988 breekt iedereen zich het hoofd erover, waarom verbleken die indivuduele genieen in dienst van hun vaderland opeens?

Hebben de opvoeders het soms verkeerd gedaan? De media en toeschouwers verwachten elke keer het allerhoogste van hun oranjespruiten. Met aanvallend ingesteld combinatievoetbal, en uiteraard de bekende bezieling, moet elke keer het toernooi gewonnen worden. En als het even tegenzit dan zijn de reprimandes niet van de lucht. De miljonairs vinden dat zij veel kritiek niet meer hoeven pikken, ze zijn toch oud genoeg? Gisteren liep Seedorf ook weer weg toen een journalist hem vroeg hoe dat nou zat met het opeisen van die plek. Zulk gedrag vind ook ik ongepast (ik riep naar de TV “kom onmiddelijk terug en geef antwoord!”), maar in andere gevallen heb ik wel enigzins met de voetballers te doen. Bijvoorbeeld tijdens het WK in Frankrijk toen Jan Mulder in Villa BvD keer op keer briesend Jaap Stam als watje afserveerde. Stam had namelijk tegen een journalist gezegd dat als zijn vrouw zou bevallen, hij in een eventuele halve finale verstek zou laten gaan. Natuurlijk, een Mulder moet zoiets kunnen zeggen en een voetballer moet daar tegen kunnen. Maar de wijze waarop deze Mulder de show zat te stelen door de belangrijke verdediger af te zeiken deed mij afvragen of hij de rollen niet omdraaide. Het leek alsof hij in de veronderstelling verkeerde dat zijn aandeel in de kampioensrace belangrijker was dan die van de jongens op het veld. Nog bemoeizuchtiger was Henk Spaan’s canard over het feestje dat de voetballers bezochten na een verloren wedstrijd. Zich intellectueel voordoende voetbalkenners a la Mulder zijn er zoveel in Nederland en die zijn dermate toonaangevend, dat het contrast met de veelheid aan platte sportjournalistiek in het buitenland erg groot is. De puber op kamers pikt in zijn ouderlijk huis niet meer dezelfde betutteling die hem in zijn middelbare schooltijd ten deel viel.

RESPECT.NU is een nieuwe politieke partij die zich grote zorgen maakt over het toenemende gebrek aan respect in de samenleving.

Lijstduwer C. Seedorf: “Want ‘RESPECT.LATER’ kan ons het EK kosten.”

Fotball smadret bil
Updeet: De dader is alreeds opgespoord door l’Hippopotame

Nu u toch zo behelpelijk tussen de artikelen aan het navigeren bent, verdient u als bonus wel een link die de voorgaande pots over openlucht-naakt en deze pots over schade door (voet)bal(len) verbindt [NSFW?]

Een grote muurschildering in Amsterdam van een naakte vrouw wordt niet door iedereen gewaardeerd. Met name bewoners tegenover de muur hebben geklaagd dat zij niet de hele dag tegen zoveel pontificaal naakt willen aankijken. Het stadsdeel heeft hen inmiddels matglas, vitrages of “op het raam geschilderde vijgebladeren” aangeboden als tegemoetkoming aan de bezwaren. Het gaat volgens een vertegenwoordiger van de stadsdeelraad om functioneel naakt omdat de afbeelding is gebaseerd op een gedicht van Jacob van Lennep sr. dat ene Roosje in al haar nakendheid beschrijft.

Linux topman Alan Cox hoopt dat de Britten gaan stemmen voor de Europese verkiezingen op 10 juni. Hij wijst op de belangrijke beslissingen die op Europees niveau worden genomen ten aanzien van DRM (dat bv. het recht om je CD af te spelen hoe je dat zelf wilt kan aantasten) en regelgeving rondom octrooien op software. Bij de vorige verkiezingen zou slechts 18% van de Engelsen zijn gaan stemmen (“This letter is aimed at the other 82% of hackers, open source enthusiasts, or just people who want the rights to use CD’s they paid for fairly and honestly”). Nederlanders die zich om deze punten bekommeren, kunnen zich verlaten op de stemanalyse die de digitale burgerrechtenbeweging Bits of Freedom onlangs maakte.