Obama wil gevangenen voor onbeperkte tijd vast kunnen houden
, door
Was tot 2012 docent in het HBO.
Schrijft over Europa en over het vrije verkeer van informatie.
Publiceerde in 2007 "Dit kan niet en dit mag niet; een kroniek van belemmering van de uitingsvrijheid in Nederland." Voortgezet op de website: http://freeflowofinformation.blogspot.com/
Publiceerde in 2016 "Ondanks hun dappere rol in het verzet. Het isolement van Nederlandse communisten in de Koude Oorlog" voortgezet op de website http://nederlandsecommunisten.nl/#site-header
Schrijft over Europa en over het vrije verkeer van informatie.
Publiceerde in 2007 "Dit kan niet en dit mag niet; een kroniek van belemmering van de uitingsvrijheid in Nederland." Voortgezet op de website: http://freeflowofinformation.blogspot.com/
Publiceerde in 2016 "Ondanks hun dappere rol in het verzet. Het isolement van Nederlandse communisten in de Koude Oorlog" voortgezet op de website http://nederlandsecommunisten.nl/#site-header
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Hoe verder met links?
, door
ANALYSE - Pleidooi voor een nieuwe linkse samenwerking.
De winst van de PvdA is nog geen zegen voor links Nederland. Per saldo blijft de linkerkant van het politieke spectrum al jaren stabiel in de minderheid. Partijen met een prioriteit voor solidariteit, gelijke kansen, een betere verdeling van de welvaart en een duurzame economie, halen in Nederland tot nu toe geen meerderheid omdat ze werken als communicerende vaten. Winst voor de PvdA is meestal verlies voor min of meer verwante partijen en andersom. Anders dan in ons omringende landen slaagt links (zelfs met D66) er nog steeds niet in een meerderheid te krijgen. Nederland is door de bank genomen meer rechts dan links. En links is dus altijd gedoemd met rechts samen te werken of oppositie te voeren. In beide gevallen leidt dat tot frustraties van mensen die zich in hun stemgedrag hebben laten leiden door de hoop op verandering richting een meer solidair Nederland.
Om deze trend te doorbreken is al vaak het idee geopperd om één grote linkse partij te vormen die sterker zou staan in de strijd met de centrum-rechtse meerderheid. In de PvdA en ook in GroenLinks is er bij zo’n nieuwe formatie een sterke voorkeur voor D66. Het is echter de vraag of D66 haar comfortabele middenpositie wil prijsgeven voor het opheffen van de verdeeldheid op links, zeker als de PvdA ook de SP er bij wil hebben om te voorkomen dat een nieuw communicerend vat aan de linkerkant ontstaat. Ook als de SP wel meedoet is de kans groot dat een nieuw links samenwerkingsverband leidt tot nieuwe splinterpartijen van leden die vinden dat de eenheidspartij onvoldoende recht doet aan hun oorspronkelijke principes. De optelsom van onafhankelijke partijen kon op den duur wel eens groter blijken dan het hoogst haalbare resultaat van een nieuwe formatie, als die er ooit zou kunnen komen.
Bloggers en twitteraars aller landen….
, door
Verkiezingen zijn hoogtepunten in een democratie. Daarom is het in verkiezingstijd extra belangrijk om de vrijheid van meningsuiting alle ruimte te geven. Ondemocratische regimes herken je bij uitstek aan de inperking van de uitingsvrijheid in de periode voorafgaande aan de verkiezingen. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat in Wit-Rusland een paar weken voor de verkiezingen de persvrijheid en de internetvrijheid heviger dan ooit onder druk staan. Websites van de oppositie zijn geblokkeerd door providers. De centrale kiescommissie censureert toespraken van kandidaten in tv-uitzendingen. Vertegenwoordigers van oppositiegroepen worden gearresteerd en gevangen gezet op beschuldiging van opruiing.
Maar het is vechten tegen de bierkaai. Loekasjenko kan de oude media, kranten, radio en televisie controleren. Hij kan proberen vat te krijgen op het internet. Maar net als in andere dictatoriaal geregeerde landen (China, Arabische wereld) gaat de mediarevolutie door en vechten bloggers en twitteraars zich vrij.
De ludieke actie van een Zweeds bedrijf dat in Wit-Rusland teddybeertjes dropte met een anti-regeringsgezinde boodschap kon door de autoriteiten niet meer verzwegen worden toen blogger Anton Surapin foto’s van de actie op zijn blog had gezet. Hij werd gearresteerd en meer dan een maand zonder proces vastgehouden. Maar iedereen is op de hoogte en Surapin krijgt voor zijn zaak steun van Reporters sans Frontières.
Kosovo zwaait toezichthouders uit
, door
Op 17 februari 2008 riep Kosovo eenzijdig de onafhankelijkheid uit. Het land is door een flink aantal staten erkend, maar het grootste deel van de internationale gemeenschap beschouwt Kosovo echter nog steeds formeel als een deel van Servië. Van alle VN-leden tekenden er 91. Van de EU landen ontbreken Griekenland, Cyprus, Spanje, Slowakije en Roemenië. Een groep van 25 bevriende landen heeft in het International Civilian Office onder leiding van de Nederlandse diplomaat Pieter Feith vijf jaar toezicht gehouden op het onafhankelijkheidsproces. Het ICO stopt nu. Komende maandag is de laatste bestuursvergadering en dinsdag wordt de missie afgesloten met een conferentie onder de titel Chapter closed in the Balkans.
In het laatste nummer van Wordt vervolgd, het maandblad van Amnesty International, geeft Pieter Feith een weinig optimistisch beeld van de situatie onder de titel: “Kosovo wacht nog een lange barre tocht.” Hij geeft tal van voorbeelden waaruit blijkt dat de internationale gemeenschap in de afgelopen jaren weinig heeft kunnen betekenen. Kosovo heeft nog steeds een slechte internationale reputatie. Er is een grote criminele sector en veel corruptie. De helft van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Investeerders blijven weg, ook omdat Servië een stel van sancties heeft opgelegd. De Servische inwoners weigeren te integreren in de nieuwe staat. Zo’n 200.000 Serviërs zijn gevlucht en komen niet terug omdat ze de situatie nog steeds niet veilig achten. Van een multiculturele samenleving is geen sprake. Bestuurlijk zijn er ook nog steeds grote problemen en de erkenning van de zelfstandigheid van Kosovo is gestopt.
Niet over de grens kijken
, door
Paniek bij de buren. Onthullingen over lekken en scheurtjes in twee kerncentrales in Tihange (bij Luik) en Doel (bij Antwerpen) zorgden deze zomer voor de nodige opwinding in België. De twee centrales zijn inmiddels stilgelegd om de schade te onderzoeken. Als ze later dit jaar niet weer opgestart kunnen worden vrezen sommige voor een koude winter bij de zuiderburen. En prijsverhogingen. En politieke conflicten. Volgens de regering is er geen reden tot paniek . Daar sluit de Nederlandse regering zich bij aan. Volgens De Morgen waren de onvolkomenheden in de reactorvaten van de Nederlandse RDM al bij de installatie bekend. Wereldwijd staan er 350 van deze inmiddels verouderde kerncentrales. Van een gezamenlijke aanpak van de problemen is echter nog geen sprake.
De Nederlandse CDA-minister Verhagen wijst in antwoord op Kamervragen van Liesbeth van Tongeren (GroenLinks) elke verantwoordelijkheid van de hand. Hij vertrouwt op de informatie die hij uit het buurland krijgt (onder andere van de exploitant Electrakabel) en schrijft: “Nucleaire veiligheid is primair een nationale verantwoordelijkheid.” En hij ziet daarom geen reden om actie te ondernemen. Het is kennelijk geen geschikt verkiezingsthema. Wat dan weer te denken geeft over Nederlandse politieke prioriteiten.
De risico’s van kernenergie zijn ongetwijfeld groot. Of die risico’s technisch allemaal afgedekt kunnen worden blijft een punt van discussie. Het grootste risico vormen echter de bestuurders en politici die problemen van zich afschuiven, toedekken of ontkennen. En binnen die categorie is de beperking van het blikveld tot het nationale politieke speelveld misschien nog wel het meest gevaarlijk. Hoe kan een minister met droge ogen beweren voor de veiligheid en de gezondheid van zijn bewoners in te staan als hij niet bereid is verder te kijken dan de eigen grens?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Nederland schaft de fiets af
, door
Nederland staat bekend als fietsland. Met 19 miljoen bruikbare fietsen heeft Nederland het wereldrecord fietsdichtheid. Wie in een (studenten)stad woont herkent het beeld. Maar als je daarbuiten komt ziet het verkeer er toch wel wat anders uit. Op het platteland domineert de auto volledig. Ga eens een tijdje op een terras zitten in een willekeurig dorp in Groningen, Brabant of Limburg. Fietsers vormen daar een kleine minderheid. Bejaarde toeristen en kinderen onder de 18, die zie je nog wel op de fiets. De rest komt met de auto naar de buurtsuper, het café of de kerk. Het platteland is gemotoriseerd. Schaalvergroting en afbraak van het OV spelen hierbij zeker een rol, maar ook gewenning. De auto is het vanzelfsprekende vervoermiddel geworden op het platteland, ongeacht de afstand.
De auto is ook het vanzelfsprekende vervoermiddel voor de nieuwe generatie. Op de achterbank komen steeds meer kinderen naar school en naar het sportveld. Als scholier en student gebruiken ze tijdelijk de fiets. Daarna is het al gauw weer de auto die onmisbaar is in een druk werkzaam bestaan. De fiets verdwijnt uit het zicht als standaard vervoermiddel en komt hoogstens nog in beeld in het domein van de vrijetijdsbesteding.
Europa radicaliseert niet – of toch wel?
, door
Uit het verleden weten we dat een economische crisis de opkomst van extreem rechtse, antidemocratische partijen kan stimuleren. Heeft de huidige crisis rond de euro extremisten ook sterker gemaakt? Dan O’Brien schrijft in de Irish Times dat daar nog geen aanwijzingen voor zijn. Europa radicaliseert volgens hem niet. Hij verwijst naar de verkiezingsresultaten in een aantal Europese landen en concludeert dat de meerderheid van de kiezers toch naar het midden neigt, ondanks enkele uitschieters. Frankrijk kiest niet massaal voor Le Pen. In Spanje en Portugal waar de crisis meer dan elders wordt gevoeld krijgen extremisten weinig voet aan de grond. Dat is des te opmerkelijker omdat deze landen nog geen veertig jaar geleden door fascisten werden bestuurd. In Griekenland, dat eenzelfde traditie heeft, is de Gouden Dageraad opvallend gegroeid, maar niet doorgebroken. In Italië is het alleen de protestpartij van Beppe Grillo die het de centrumpartijen last maakt. Finland, dat bepaald niet het meest heeft te lijden van de crisis, is de enige uitzondering die O’Brien noemt. Daar hebben de middenpartijen sterk geleden onder de opkomst van de Ware Finnen. We zouden er Nederland aan toe kunnen voegen, waar de Ware Nederlanders, anders dan hun Finse broeders, de afgelopen twee jaar zelfs regeringsmacht hebben gekregen, ook al was dat via de omweg van de gedoogconstructie.
Spaans goud
, door
In Spanje is ophef ontstaan over Andrea Fabra, een conservatief parlementslid dat in haar enthousiasme over de plannen van de regering van haar partijgenoot Mariano Rajoy miljoenen Spaanse werklozen beledigde met een hartgrondig: Fuck them. Rajoy kondigde bezuinigingen op de uitkeringen aan om werklozen te prikkelen *sneller werk te zoeken. Dat werk is er natuurlijk niet, maar geheel volgens de neoliberale heilsleer trekt regeringspartij Partido Popular zich daar weinig van aan. En vanaf hun pluche juichen de PP-leden het schofferen van de werklozen toe. Heel eerlijk, lezen we in een van de reacties op dit bericht. Andrea Fabra’s “fuck them” is the PP’s real agenda. En niet alleen van de PP, zou ik er aan toe willen voegen. Lees de programma’s van verwante partijen in andere landen, inclusief dat van de VVD.
Spanje krijgt deze week opnieuw aandacht vanwege de oplopende rente op staatsobligaties. Dat levert problemen op voor de staatskas die misschien niet zonder Europese hulp opgelost kunnen worden. Vorige week zijn de ministers van Financiën al akkoord gegaan met een omvangrijke steun aan Spaanse banken die dreigden om te vallen. Onzeker is nog of, wanneer en hoe de oorspronkelijke voorwaarde die daaraan verbonden is, het toezicht op de banken, geëffectueerd kan worden. Hoe groot de rol van de banken in de eurocrisis ook is, het lijkt er op dat zij ondanks alles de vrije hand houden.