Joost

Er is ophef ontstaan in de Tweede Kamer. De Kamer vindt namelijk dat de nieuwe emancipatienota van minister Plasterk zich teveel focust op de vrouw. De nota wekt de indruk dat de verantwoordelijkheid van emancipatie vooral ligt bij vrouw. Mariëtte Hamer van de PvdA verwoordt het alsvolgt: “Mannen zullen meer zorgtaken, onbetaalde arbeid en mantelzorg op zich moeten nemen om vrouwen in staat te stellen een goede carrière te ontwikkelen”

Maar mannen worden niet geheel ontzien: zo staat in de nota dat jongens afmoeten van het beeld van vrouwen als lustobject. Proest. En dat vrouwen meer kansen moeten krijgen zich te ontplooien. Gniffel.

Ik zie de hand van de CU duidelijk terug en heb medelijden met Plasterk. Maar goed, daar wil ik het verder niet over hebben. Ik geloof er namelijk niets meer van dat vrouwen in Nederland geen gelijke kansen hebben. Er zijn inmiddels zat beroepsgroepen waarin vrouwen in de meerderheid zijn. Daarom de volgende stelling voor vandaag:

Vrouwen krijgen al gelijke kansen, ze pakken ze alleen niet

Veel mensen relateren het gedrag van Marokkaanse straatjongeren aan hun cultuur. Als uitleg wordt daar dan de vechterscultuur van de ouders die vaak oorspronkelijk uit het Marokkaanse rifgebergte komen gebruikt. Promovendus Jan Dirk de Jong stelt nu dat dat onzin is.

Hij deed onderzoek naar de Marokkaanse jongeren uit Slotervaart. Volgens hem voelen de jongeren die de problemen maken zich afgewezen door de Nederlandse maatschappij. Daardoor vallen ze terug op elkaar en worden groepsprocessen versterkt en zijn daarom sneller geneigd tot ‘heftig delinquent groepsgedrag’.

Binnen deze groepen onstaan volgens de onderzoeker daarnaast ‘versterkte loyaliteitsverwachtingen’ en ‘extreme vijandigheid naar buiten toe’. De reactie op dat gedrag werkt weer versterkend op het gedrag, waardoor het van kwaad tot erger gaat.

Nederlanders zijn daarmee zelf verantwoordelijk voor het recente verhevigen van de problemen en de verdere ontwikkeling van de straatcultuur. Een oplossing is volgens de promovendus dat we deze jongeren moeten zien als ‘onze jongens’ en het stigma ‘Marokkaanse jongens’ laten vallen. Hij noemt de problemen een uiting van ‘knellende onmacht’: “Ze proberen gezichtsverlies te beperken door de indruk te wekken dat ze er zelf bewust voor kiezen zich delinquent te gedragen.”

Ik denk dat hij gedeeltelijk gelijk heeft. De retoriek zoals die op dit moment met name door Wilders wordt gebezigd in de politiek brengt de oplossing niet dichterbij, juist verder weg. Maar hij neemt wel heel gemakkelijk de verantwoordelijkheid weg bij de jongeren die de problemen veroorzaken. Natuurlijk zijn er oorzaken, en misschien zijn die oorzaken wel de grootste reden dat het uit de hand loopt. Maar die jongeren kiezen er op een gegeven moment toch zelf voor om dat geweld te gebruiken. En daar mogen ze wat mij betreft best hard op aangepakt worden. We moeten ze dus niet zien als slachtoffers, maar als onderdeel van het probleem.