Bussemaker gaat nieuwe embryobrief schrijven
Bussemaker gaat nieuwe embryobrief schrijven
Middeleeuws gedachtegoed overwint. Alweer.
Bussemaker gaat nieuwe embryobrief schrijven
Middeleeuws gedachtegoed overwint. Alweer.
Op vrijdag laat GeenCommentaar zijn licht schijnen op een bekende of minder bekende artiest. Van politiek gedreven zanger(es) tot stevige no-nonsense rock, we bespreken (bijna) elke week een spraakmakende muzikant.
Het is zwaar klote om fan te zijn van de Zweedse elektroband ‘The Knife’. Ze treden amper op, geven bijna geen interviews, en áls ze te zien zijn dragen ze (vogel)maskers. Toegankelijk kan je hen dus niet noemen.
Hun muziek daarentegen, is heel ehm… nou ja, die is ook redelijk ontoegankelijk. Mensen die de muziek van broer en zus Olof en Karin Dreijer voor het eerst horen kunnen het vaak niet echt waarderen. Het onvervalste Scandinavische accent van zangeres Karin Dreijer zal daar wel aan bijdragen. En natuurlijk het genre, elektro, dat het ook niet altijd even goed doet.
Maar het is wel een band die in het gehoor groeit. Zaak is om langzaamaan te wennen aan hun sound. Een beetje doorbijten dus. Ikzelf leerde de band kennen via een omweg, Röyksopp. Ik vroeg me af wie de zangeres was in het nummer “What Else Is There”:
Mooie titel, he? Helaas, maar ik kan er toch echt niets meer van maken als ik dit artikel lees.
Wat is het geval? Staatssecretaris Bussemaker van Volksgezondheid wil het mogelijk maken dat embryo’s die gebruikt worden bij IVF voor terugplaatsing bij de vrouw worden gecontroleerd op een paar extra erfelijke afwijkingen. Nu is dat alleen toegestaan voor embryo’s die afwijkingen aan hun genen hebben die vrijwel zeker leiden tot een ernstige aandoening, zoals bijvoorbeeld de ziekte van Huntington. De erfelijke afwijkingen waar het om gaat zijn afwijkingen die bij het kind op latere leeftijd met grote zekerheid kanker veroorzaken.
Nu heb ik op de site van de ChristenUnie gezocht, en nergens gevonden dat men tegen IVF is. Dus waarom zou de partij hier tegen kunnen zijn? Allereerst zou je denken dat het misschien ligt in het feit dat er embryo’s worden vernietigd. Maar dat is onlogisch, aangezien dat nu ook al gebeurd. Er wordt namelijk slechts een beperkt aantal embryo’s teruggeplaatst, en deze worden nu ook al geselecteerd uit een groter aantal vooraf bevruchte eicellen. Er worden dus niet méér onschuldige embryo’s ‘gedood’ dan normaal.
Een andere reden, dan? Ah ja, de maakbare samenleving moet een halt toegeroepen worden! Als we dit toestaan dan lopen er over 10 jaar alleen nog maar hoogblonde, hoogintelligente kindertjes rond! Een knoeperd van een drogreden, natuurlijk. Het voorkomen van een dodelijke ziekte bij een paar kinderen per jaar is niet hetzelfde als het toestaan van willekeurige ‘verbeteringen’ van ons hele volk. En daarbij, wat zijn de nadelen van een maatschappij waar dit soort kankerkansen worden geminimaliseerd? Ik kan er zo snel geen bedenken.
Het lijkt erop dat hulpverleners aan het doorslaan zijn met hun houding ten opzichte van vrouwenbesnijdenis. Natuurlijk moet de ’traditionele’ vrouwenbesnijdenis bestreden worden. Het is immers een verminking van het lichaam, en daarom is het ook niet meer dan terecht dat vrouwenbesnijdenis verboden is.
Maar tegelijkertijd kan er geconstateerd worden dat ondanks dit verbod dit soort besnijdenissen nog steeds plaatsvinden. De arts Jannes Mulder stelt daarom voor een ‘besnijdenis light’ wél toe te staan. Feitelijk gezien is het niet meer dan een prikje in de clitoris waarna er een druppeltje bloed vrijkomt dat symbool staat voor de maagdelijkheid en kuisheid. Het kind houdt er niets aan over en zo wordt erger voorkomen, bijvoorbeeld het volledig wegsnijden van de clitoris en de schaamlippen.
De reacties op dit voorstel zijn erg heftig. ‘Kenners’ noemen het waanzin: “Een meisje is goed zoals zij is.” Monica van Berkum, directeur van Pharos, kenniscentrum voor de preventie en aanpak van vrouwenbesnijdenis zegt zelfs: “Als het om de integriteit van het lichaam van het meisje gaat, moet geen enkel compromis worden gesloten”. Volgens haar is zelfs het kleinste prikje een verkeerd signaal, en begeef je je daarmee op een hellend vlak.
De voorzitter van het informatiecentrum gynaecologie, Marlies Bosch, noemt Mulders voorstel: “Volstrekt onrealistisch. Alsof vrouwen die hun dochter nu stiekem laten besnijden, straks bij de GGD aankloppen en genoegen nemen met een druppel bloed.”
Slachtoffer autokraak zelf de bak in
Wegens verboden wapenbezit. Mag een vleesmes niet?
De acht van Gregorius Nekschot
Wat is er scherp aan? Een herhaling van zetten, als je het mij vraagt
Joh, hoe aardig!
Dagje dakloos zijn? 1000 euro graag!
Alles voor het goede doel!
Thieme vergelijkt Kabinet met dictator Mugabe
En ziet overeenkomsten…
Is dit een slecht advies voor een verkracht moslimmeisje?
GeenStijl vindt van wel
Je kan er donder op zeggen dat als er weer eens wat schokkends gebeurt in het land dat een kamervraag nooit ver weg is. Vaak is dat goed, want zulke incidenten drukken ons met de neus op het feit dat sommige dingen landelijk niet zo heel goed zijn geregeld of domweg fout gaan. Maar dat kan ook doorslaan. Zo kan je er zo goed als vergif op innemen dat na een incident met allochtonen, hoe klein ook, de PVV haar kamervragen alweer klaar heeft. Hetzelfde gaat op voor de Partij voor de Dieren, ze zijn nooit te beroerd om lokaal dierenleed tot landelijk aandachtspunt te verheffen.
Recentelijk gebeurde het weer. Een homofobe verpleger weigerde een homoseksueel te helpen die met een gescheurde aorta in de sauna lag. De man stierf uiteindelijk, en misschien had adequaat optreden van de verpleger zijn dood kunnen voorkomen. Een schokkend verhaal, daar is iedereen het over eens.
En uiteraard kwamen de kamervragen, dit keer van GroenLinks. De partij wil weten of dit vaker voorkomt, en wat de minister eraan gaat doen om dat te voorkomen. Daarnaast vraagt de partij zich af of de broeder wel voldoende gestraft is of gaat worden.
Wat ík me dan altijd afvraag is wat met deze vragen bereikt zal worden. Het lijkt me duidelijk dat dit niet (veel) vaker voorkomt. Het klinkt misschien een beetje cru, maar in hoeveel situaties is het bij een hulpvraag zo duidelijk dat het om een homoseksuele man gaat? Daarnaast, als het ook in meer alledaagse situaties voor zou komen zouden we er al vaker van gehoord hebben.