“Wij praten hier intern misschien wel genuanceerd over zaken, maar niet naar buiten toe. Dan valt iedereen in slaap, journalisten als eerste. Snap je?”
Raymond de Roon legt aan zijn undercover verslaggever uit dat de PVV veel geschreeuw maar weinig wol is.
“Het wethouderschap is niet zonder risico’s en is zeker geen baan voor het leven. Er moet dus worden geïnvesteerd in de wethouder. Alleen dan blijft het voor mensen aantrekkelijk genoeg om de stap naar het wethouderschap te zetten.”
Paul Depla was een van de 179 wethouders die vorig jaar sneuvelden. Hij roept staatssecretaris Ank Bijleveld op iets te doen aan scholing en begeleiding van wethouders.
Goed, Nederland is dus de Irak-oorlog ingerommeld door Jaap de Hoop Scheffer en zijn ambtenaren, omdat zij graag een wit voetje wilden halen bij de Amerikanen. Eigenlijk wisten we dat natuurlijk al lang, maar nu de commissie Davids al de smoezen heeft ontmanteld die iets anders voorgaven, weten we het zeker. Premier Balkenende, zichtbaar boos, reageerde onhandig. Dus hebben we de poppen aan het dansen, terwijl een taboe blijft rusten op waar het eigenlijk om gaat.
Dat taboe zit vervat in een aantekening die commissielid Peter van Walsum liet maken bij het verhaal over het volkenrecht, namelijk dat “een verantwoordelijke regering zich niet alleen door de regels van het volkenrecht maar ook door de eisen van de internationale politiek laat leiden.” Dat is een waarheid als een koe, maar het is er niet een die in het parlementaire debat geaccepteerd wordt.
Zelfs de partij die het meest principieel in het Irak-dossier stond, GroenLinks, heeft wel eens enige rek in het volkenrecht gevonden om een militaire actie te rechtvaardigen, namelijk inzake Kosovo in 1999. Iedereen kan op een gegeven moment door Realpolitik bevangen worden. Alleen werd Kosovo indertijd ook realpolitisch bediscussieerd: er werden twee kwaden tegen elkaar afgewogen en het minste werd gekozen. Het kwalijke in het Irak dossier is dat er geen open kaart gespeeld werd, maar dat het kabinet Balkenende I een mistgordijn optrok en blijkens de reactie van de premier en andere betrokkenen (zoals toenmalig defensieminister Henk Kamp gisteravond in Nova) van plan is zich daarachter te blijven verschuilen.
Het gevolg is dat de discussie de komende dagen een welles-nietes spel gaat worden over de formele juridische missers die Davids gesignaleerd heeft. Terwijl we het daar eigenlijk snel over eens zouden moet zijn, en in plaats daarvan ingaan op de realpolitische factoren die ertoe leiden dat Nederland makkelijk bezwijkt onder Amerikaanse druk. De oppositie zal hier overigens net zo schuldig aan zijn als de regering. Beide zullen vermoedelijk kiezen voor millimeterwerk rondom het rapport van de commissie.
Hoofdstad ligt in puin, groot aantal doden
Nog geen twee jaar sinds Ma Ying-jeou president van Taiwan werd, met de belofte de relatie met China te verbeteren, lijken de Taiwanezen alweer te aarzelen of dat wel zo’n goed idee was. Zijn populariteit is dramatisch gedaald en alle tussentijdse verkiezingen zijn verloren gegaan voor zijn Kuo Ming Tang (KMT) partij, ook die van dit weekend. De oppositionele Democratic Progressive Party (DPP) won alle drie de parlementszetels die op het spel stonden en meent goede vooruitzichten te hebben voor meer zetels in de loop van het jaar.
Ook zijn eigen partij wijt het verlies aan Ma’s benadering van China. Die is erop gericht het politieke geschil te bevriezen, maar de economische banden aan te halen. Dat zou de Taiwanese economie er weer bovenop moeten helpen. Volgens de DPP, anders dan de KMT voorstander van volledige onafhankelijkheid, belagen de economische verdragen echter wel degelijk de zelfstandigheid van het eiland. Ook zou de stortvloed aan goedkope Chinese import de werkgelegenheid ondermijnen.
De relatie met China is niet Ma’s enige probleem. Zijn beroerde optreden bij de hulpoperatie na tyfoon Marakot en diverse corruptiezaken rond zijn partij hebben Ma ook geen goed gedaan. Voorlopig heeft de KMT nog een ruime meerderheid in het parlement. Maar de kentering naar een meer confronterende toon tussen beide China’s is ingezet.
“De oplossingen moeten komen vanuit de wijk. Daar hebben wij de heer Wilders niet voor nodig.”
Baboyo Porsisa, Moluks leider te Culemborg, denkt dat de spanningen tussen Molukkers en Marokkanen ter plekke opgelost moeten worden en niet vanuit Den Haag. Wilders wil langskomen om de Molukkers bij te staan.
“Er moet een onvoorwaardelijk commitment zijn aan het gezamenlijk aanpakken van de grote opgaven waar we voor staan. Dat zal niet makkelijk zijn in een tijd van verkiezingen.”
CU-fractivoorzitter Arie Slob ziet breuklijnen in het kabinet. Dat is vooral de schuld van PvdA en CDA, analyseert hij.
IJsland houdt de spanning erin
President weigert wet over Icesave-terugbetaling te tekenen
“In the last one and a half years we had the ‘Ego-Presidency’ of the French, the ‘Chaos-Presidency’ of the Czechs, the ‘Efficiency-Presidency’ of the Swedes – what kind of over- simplifying label will we use for the Spanish after the coming semester?”
Als het aan blogger Julien Frisch ligt, houden de Spanjaarden zich vooral op de achtergrond. Dan wordt het dus ‘Invisible-Presidency’.
Het is weer raak: Rusland heeft ruzie met een van zijn buurlanden en daardoor dreigt het gastransport naar West-Europa te haperen. Deze keer is het Wit-Rusland dat dwarsligt: president Loekasjenko wil meer geld zien voor de doorvoer. Niet zo gek, want vorige week werd Oekraïne voor hetzelfde trucje beloond met een bonus van dertig procent.
Dit alles is goed nieuws voor Nederland. Geraakt worden we vooralsnog niet, omdat ons eigen gas niet op is. Toenemende onderzekerheid over Russische leveranties doet echter de kans voor een nieuwe business toenemen: gasopslag. De lege Nederlandse velden zijn een perfecte plek om ondergronds Russisch gas op te slaan en zo de effecten van haperingen in de leveranties op te vangen.
Nederland heeft sinds dik tien jaar geleden een gasopslag voor eigen gebruik (dat ging indertijd met aanmerkelijk minder gedoe dan de vergelijkbare proef voor opslag van CO2 waar nu sprake van is). Bovendien heeft Nederland dankzij de eigen bel een uitstekend distributienetwerk naar de rest van Europa. Dus laat ze daar in het oosten vooral doorrommelen.
“Ik ben ervan overtuigd dat je bonussen moet verbieden. Dan kan ik niet nog een jaar aan het circus meedoen, als ik mezelf serieus neem tenminste.”
En dus stapt Kilian Wawoe op bij ABN-Amro. Hij is overigens geen bankier, maar personeelsmanager.
Klein berichtje van de persbureaus vandaag: elf doden bij een clash tussen de Iraanse politie en drugssmokkelaars in de aan Afghanistan grenzende provincie Khorasan. Het is het soort nieuws dat bekend is uit Mexico, maar ook in Iran is het dagelijkse realiteit. Het land is niet alleen een belangrijke doorvoerhaven van heroïne, maar ook de grootste gebruiker, met zo’n anderhalf miljoen verslaafden.
Zo bezien is het niet gek dat Iran een prominente plek claimt in de internationale strijd tegen drugsmisbruik. Dit jaar is het de voorzitter van de Commission on Narcotic Drugs (CND), het centrale VN-orgaan op dit terrein. De CND is tandeloos, maar het is natuurlijk wel een prestigieuze positie die Iran te pakken heeft, in weerwil van westerse protesten.
Anderzijds bereikte Iran vorige week een akkoord met Afghanistan om de strijd tegen de drugsbendes beter te coördineren. Dat zal niet zonder Amerikaanse goedkeuring gebeurd zijn – het gevecht tegen drugs is een belangrijke Iraanse bijdrage aan de strijd tegen de taliban. Toch valt er wel wat af te dingen op de anti-drugs credits van Iran.
Onder de leiding van president Ahmadinejad heeft het Iraanse anti-drugsbeleid een meer Amerikaanse aanpak gekregen, met nadruk op bestrijding van het aanbod in plaats van de vraag. Onder dezelfde president is Iran echter ook weer verder weggegleden in corruptie. Al voor Ahmadinejad was corruptie een groot probleem in de drugsbestrijding (.pdf), dus dat zal niet minder zijn geworden. En al zullen de ayatollahs waarschijnlijk wel oprecht zijn in hun afschuw van opium, je kunt je toch afvragen of het internationale beleid bij Iran in goede handen is.