[qvdd]
“Er zal genoeg op me afkomen. En ik ga mijn verleden nog maar eens overdenken. Misschien leidt dat zelfs wel tot een roman.”
Jan Marijnissen is niet bang voor een zwart gat nu hij definitief niet terugkeert in de Tweede Kamer. De vraag is natuurlijk of hij voortaan ook een blokje omloopt als hij een camera ziet.
[qvdd]
“Het betekent dat de gemeenteraad steeds amateuristischer wordt terwijl het bestuur intussen steeds meer professionelere wethouders krijgt die zich als beroepsbestuurders manifesteren. Per saldo neemt de politieke sturing van gemeenteraden door raadsfracties daardoor af en dat is jammer voor de lokale democratie.”
Bijna de helft van de gemeenteraadsleden is na de verkiezingen vervangen. Kees Aarts, hoogleraar politicologie aan de Universiteit Twente, schetst de gevolgen.
Eigen woning doelwit van bezuinigingen
Afschaffen hypotheekrenteaftrek ligt wel degelijk op tafel
Ook zo’n hekel aan die collega op het werk die fluitend bergen werk verzet, waardoor anderen gaan denken dat jij de kantjes eraf loopt? De Fransen in elk geval wel. Hun minister van Financiën Christine Lagarde haalde gisteren hard uit naar Duitsland. Door de loonmatiging in de afgelopen jaren is de Duitse economie veel te concurrerend geworden. Dat gaat ten koste van Frankrijk, waar de arbeidsverhoudingen potdicht zitten. Dus of de Duitsers svp minder hard willen werken en meer consumeren.
De Duitsers reageerden voorspelbaar: niet zij moeten rustiger aan doen, maar de Fransen moeten maar eens de handen uit de mouwen steken. Anders kan Europa nooit tegen de Chinezen op. Het aardige is natuurlijk dat dik tien jaar geleden Duitsland nog samen met Frankrijk stelling nam tegen het Nederlandse poldermodel, dat op precies dezelfde manier de economie aanzwengelde. De Duitsers gingen onder de rood-groene regering om.
Frankrijk heeft nu een in naam rechtse regering. Je zou verwachten dat die wel wat voelt voor een economisch model dat de lonen matigt, waardoor meer mensen aan het werk kunnen. Maar de Fransen ergeren zich liever aan de flexibiliteit over de grens in plaats van dat ze serieus werk maken van hun verroeste arbeidsmarkt. Voor de Europese economie is dat op termijn een groter blok aan het been dan de Griekse boekhoudtrucs.
[qvdd]
“If Abhisit is still stubborn, even though he does not have blood on his hands, his feet will be bloodied with our curses.”
Demonstranten in Bangkok, die het aftreden van premier Abhisit Vejjajiva eisen, geven bloed, dat ze uitgieten voor de ingang van het regeringsgebouw. Protestleider Nattawut Saikur legt uit wat een geweldig idee dit is.
[qvdd]
“The commission stands ready to act if necessary. Technical work is ongoing and has not yet been concluded. All the rest is speculation.”
Aldus een mistige quote van EU-woordvoerder Jonathan Todd over Europese actie inzake Griekenland. De BBC concludeert uit een reeks van dit soort uitspraken dat een reddingsplan voor de Grieken nabij is. Hun land komt dan onder curatele te staan van de EU (lees: Duitsland).
Lehman Brothers knoeide met de boeken
en andere banken hielpen daarbij, om Lehman vervolgens over het randje te duwen
VN-Chef Ban Ki-moon wil einde aan twijfels over fouten IPCC
EU wil verdrag met VS over uitwisseling patiëntengegevens
De verkiezingen vorige week in Togo zijn, anders dan vijf jaar geleden toen er honderden doden vielen, rustig verlopen. Dat is winst. De oppositie is het echter niet eens met de uitslag, die inhoudt dat de zittende president Faure Gnassingbé heeft gewonnen. Ze dreigt met geweld. De sfeer in de hoofdstad Lomé is om te snijden. Ruim duizend oppositie-aanhangers gingen vanochtend de straat op.
Onafhankelijke waarnemers hebben het nodige aan te merken op de verkiezingen, maar betwisten de uitkomst niet. Gnassingbé heeft de afgelopen jaren economische groei gerealiseerd en met de mensenrechten gaat het stukken beter dan onder zijn vader (al blijft er veel op aan te merken). De parlementsverkiezingen van 2007 waren vrij.
Vorig jaar probeerde Gnassingbés broer Kpatcha de macht over te nemen. Hij zit nog steeds zonder vorm van proces gevangen, maar hoeft in elk geval niet meer de doodstraf te vrezen, want die werd vorig jaar afgeschaft. Dus Kpatcha is beter af onder de democratische koers dan onder de militaire die hij zelf voorstond, constateert de president monter in een lang interview over de koers van het land. Het lijkt erop dat hij voor het voordeel van de twijfel gaat.
[qvdd]
“U hebt laten zien dat u het meent als u iets zegt. Als u iets een laatste kans noemt, is het echt een laatste kans.”
Volgens de Britse minister van Buitenlandse Zaken David Miliband hebben ook de lokale tegenstanders van westerse troepen in Irak respect voor de Britten, omdat die doen wat ze zeggen.
De IJslanders hebben geen zin om Nederland en Groot-Brittannië de verloren Icesave-spaargelden terug te betalen, althans niet tegen de stevige rente die de Hollanders en Britten willen hebben. Het ‘nee’ is een steuntje in de rug voor de IJslandse regering, want het versterkt haar positie aan de onderhandelingstafel. Een akkoord zou nabij zijn. Maar dat was het eerder ook al.
Als het nou weer niet lukt, zou het verstandig zijn om een internationale commissie, bijvoorbeeld van de Wereldbank, de zaak te laten onderzoeken. Alle partijen hebben immers boter op hun hoofd. De IJslandse regering heeft op zijn minst de suggestie gewekt de spaargelden te garanderen, maar de Nederlandse en Britse nationale banken hadden (zoals de Franse) kunnen vermoeden dat er iets mis was. En dan is er nog gesteggel over de rente.
Niets lijkt logischer dan dat de drie partijen een onafhankelijke instelling vragen een bindende uitspraak te doen. Dat haalt de kwestie uit de Nederlandse en Britse verkiezingscampagnes, maakt de weg vrij voor het IMF om een saneringsprogramma voor de IJslandse economie op te leggen en zorgt dat de gesprekken over toetreding van IJsland tot de EU niet langer met de kwestie belast blijven.