Gastauteur, auteur op Sargasso

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

California Dreaming

8 november 2010 , 17:42 , door Gastauteur

Deze gastbijdrage is van Bas van Duren.

Tegenlicht wijdt vanavond een uitzending over de staat Californië. De staat gaat door een moeilijke tijd en voor de gemiddelde inwoner is het leven tussen de hoop op betere tijden en angst voor ontslag.

De glans is eraf bij ‘The Golden State’. Wat ooit een staat was met een bloeiende economie, de verwezelijking van ‘The American Dream’, blijkt voor veel Amerikanen een nachtmerrie te zijn. Californië, al decennia lang de staat met de grootste economie van de VS, kampt met hoge werkloosheid, een begrotingstekort van 19 miljard dollar en een huizenmarkt die langzaam begint te herstellen van de enorme klap. De uittocht is dan ook groot: tussen 2007 en 2008 zochten 144.000 Californiërs hun heil in een andere staat.

Maar hoe heeft het zo ver kunnen komen?

De hoge belastingen spelen een grote rol. Bedrijfsbelastingen zijn torenhoog en noopte Apple vier jaar geleden om alle financiele zaken af te handelen in Nevada. Californië kent de hoogste verkoopbelasting (8,25%) van het land en is zeer willekeurig: wel belasting op cd’s, niet op een aanschaf in je iTunes Store. De inkomensbelasting steunt op een kleine groep die veel afdragen. De dalende huizenprijzen heeft de staat een biljoen dollar gekost.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe de koning in de regering kwam

8 november 2010 , 16:00 , door Gastauteur

Vandaag een analyse van het Montesquieu Instituut naar aanleiding van de recente ophef over de rol van de koningin in de regering. Het stuk staat ook op zijn blog.

thorbecke In 1917 promoveerde de latere filosoof van de calvinistische ‘wijsbegeerte der wetsidee’, Herman Dooyeweerd, aan de Vrije Universiteit op een staatsrechtelijk proefschrift over de ministerraad (1). Daarin leverde hij een analyse van het ontstaan en de betekenis van de ministerraad, waarbij zowel historisch als rechtsvergelijkend grondig werk werd geleverd. Omdat het proefschrift over de ministerraad ging, moest het onvermijdelijk ook gaan over de koning en zijn rol in het staatsrecht.

In de Grondwet van die jaren werd immers helemaal niet over een ministerraad gesproken, noch over de regering maar enkel over ‘de Koning’. Die term duidde op de persoon van de koning en, bij voorbeeld, zijn erfopvolging. Hij duidde ook op de regering, formeel door de koning uitgeoefend. Zo had Thorbecke het in 1848 geformuleerd, of liever laten staan, in de Grondwetstekst. Niet zo’n wonder want ook in de landen om ons heen vielen begrippen als ‘koning’ en ‘regering’ samen.

Het bestaan van de ministerraad als een afzonderlijk instituut werd door Thorbecke als het ware ontkend. Niet in de praktijk overigens, want juist hij gaf aan de ministerraad zelfstandige betekenis door het reglement van orde ervan te vernieuwen (in 1851) en daarin op te nemen dat de ministerraad bij meerderheid zou beslissen en alleen zijn meerderheidsadvies aan de koning zou voorleggen ter ondertekening. De keuzevrijheid van de koning werd verregaand beperkt.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wraak is zinloos: Les Sept Jours du Talion

8 november 2010 , 11:10 , door Gastauteur

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Jan-Jaap van Peperstraten over wraak naar aanleiding van de film ‘Les Sept Jours du Talion’.

(Foto: Flickr/PernilleLouise)

“Ze zouden hem aan z’n ballen moeten ophangen,” wil nog wel eens gezegd worden in reactie op deze of gene misdaad van seksuele aard. De Frans-Canadese film Les Sept Jours du Talion gaat over één van die zeldzame mensen die de daad bij het woord voegt. De film, gebaseerd op de gelijknamige roman van Patrick Senécal, gaat over de chirurg Bruno Hamel wiens dochtertje Jasmine op een willekeurige dag op weg naar school wordt ontvoerd, verkracht, en vermoord. De gewelddadige dood van Jasmine verwoest de familie Hamel.

Als de politie de dader arresteert (overweldigend DNA bewijs, het proces zal niet meer dan een formaliteit zijn) bereidt de arts uitgebreid de ontvoering van de moordenaar voor. Op weg naar de rechtszaal weet hij de bewaarders om de tuin te leiden en gaat er met de moordenaar, de eenendertigjarige arbeider Anthony Lemaire vandoor. Hamel neemt contact op met de politie en kondigt zijn voornemen aan. Hij zal Lemaire zeven dagen lang martelen voordat hij hem vermoordt.

De politie, in concreto sergeant Hercule, begint een race tegen de klok om Lemaire te vinden voordat hij vermoord wordt. Maar ook sergeant Hercule heeft zijn eigen spoken waar hij mee vechten moet, en veel gewone burgers zijn niet bepaald behulpzaam om Hercule te helpen Lemaire te redden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Geachte burgemeester Van der Laan: open brief over de ontruiming van Schijnheilig

7 november 2010 , 09:55 , door Gastauteur

In het kader van ‘Kunst op Zondag’ publiceert Sargasso een open brief aangaande de aanstaande ontruiming van het culturele centrum Schijnheilig in Amsterdam.

Onderstaande open brief schreef ik ten behoeve van het gekraakte culturele centrum Schijnheilig. De Amsterdamse driehoek wil dit centrum aanstaande dinsdag ontruimen in verband met het uitvoeren van het kraakverbod. Reden tot zorg, zoals de brief uitlegt; Schijnheilig is namelijk een fantastisch initiatief en een zegen voor de stad.

Amsterdams beleid is om het ontruimen te beginnen met panden die overlast veroorzaken of die in gebruik waren op het moment dat ze gekraakt werden. Ik schreef de brief op een moment dat de overweging om Schijnheilig te ontruimen nog niet bekend was.

Geachte burgemeester,

Zojuist heb ik kennis genomen van uw besluit het gekraakte culturele centrum Schijnheilig aanstaande dinsdag te ontruimen. Dit besluit verbaast en verontrust mij in hoge mate. Vanuit mijn gezichtspunt van professioneel scheppend en uitvoerend kunstenaar (componist, pianist, auteur) wil ik dit graag toelichten.

Verbazend is dat Schijnheilig kennelijk tot de prioriteitspanden behoort, en dus door u beschouwd wordt als een pand dat overlast veroorzaakt. Deze inschatting is volstrekt in strijd met mijn eigen ervaringen in het pand en met de groep mensen die het de afgelopen maanden gerund hebben. Ik heb zelden zo’n positieve sfeer meegemaakt in een cultuurinstituut als bij Schijnheilig. Nooit was er sprake van het minste spoor van agressie tijdens de vele bezoeken die ik het pand heb mogen brengen, en altijd trof me de zorgvuldigheid waarmee elke mogelijke overlast die bezoekers aan het pand zouden kunnen veroorzaken werd tegengegaan. Schijnheilig veroorzaakt niet meer overlast dan welke andere culturele instelling dan ook (inclusief het Concertgebouw, enzovoort) en zeker veel minder dan het gemiddelde café.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dutch to use only certified palm oil by 2015

6 november 2010 , 14:00 , door Gastauteur

Hieronder staat het tweede artikel van Sargasso gastblog: Mongabay.com. Nederland is het eerste land dat zichzelf verplicht om volledig over te stappen op duurzame palmolie. Aangezien Nederland na China de grootste importeur van palmolie is is dit ook buiten Nederland groot nieuws. Het originele artikel staat hier. Met dank aan: Rhett Butler.

The Netherlands has committed to only using palm oil certified under the Roundtable on Sustainable Palm Oil (RSPO) by 2015, providing a huge boost for the certification standard which aims to improve the social and environmental performance of the world’s most productive oil crop. The pledge makes the Netherlands the first country to commit itself to using only sustainable palm oil.

“Dutch business has long been closely involved in efforts to make the palm oil supply chain more sustainable. The country has been one of the front runners in this respect,” said Frans Claassen, Director of the Dutch Product Board for Margarine, Fats and Oils (MVO). “Now, we commit ourselves to acting on our believes. Over the next few years, we will work very hard to ensure that all palm oil used in the Netherlands will be sustainable by the end of 2015. In other words, that it is purchased in accordance with one of the trading systems approved by the RSPO.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Digital Suicide: Farewell Facebook

6 november 2010 , 13:13 , door Gastauteur

Hier weer een bijdrage die we overnemen van Osocio. Deze site volgt wereldwijd “social adverting and non-profit campaignes”.

When working in the non-profit or advertising industry you know how important social media are, especially Facebook and Twitter. And most of us here at Osocio are heavy users.
Dutch filmmaker Joep van Osch reminds us that we must behave carefully. Sometimes contacts are superficial. Or the opposite.
When doing a marketing campaign through social media the key questions is: how do we interfere in a respectful way.
No standard answer, everybody is unique.

In this 11 minute film Joep van Osch closed his Facebook account. Through Facebook scenes he explains why.
The film is made for and copyrighted by the Dutch Film and Television Academy (Nederlandse Film en Televisie Academie).

Additional credits:
Director – Joep van Osch
Creative Producer – Casper Eskes
D.O.P. – Sanna Mensonides

Sound Design – Thijmen van der Poll
Editor – Matthias den Hartog
Production Design – Claire Lintelo
VFX Supervisor – Ewoud Visser

Oorspronkelijke post

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De drogredenen van Nahed Selim (e.v.a.)

5 november 2010 , 09:48 , door Gastauteur

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Bart Voorzanger met een stuk over de drogredenen die in het immigratiedebat worden gebruikt.

Het idee dat immigratie de oorzaak van allerlei problemen is, berust op een aantal drogredenen. Een daarvan is dat op zich reële problemen impliciet maar ten onrechte worden toegeschreven aan de herkomst of afkomst van de betrokkenen; een tweede dat de wereld van nu, mét al zijn problemen, impliciet wordt vergeleken met een volstrekt fictieve wereld zonder migratie en zonder problemen.

Mevrouw Selim (in de Trouw van 30 oktober 2010) bezocht een conferentie over immigratie waar werd gepleit voor ‘versoepeling van de immigratieregels en voor meer ruimte voor cultuurverschillen: de bestaande vrijheid van verkeer van goederen en kapitaal zou ook moeten gelden voor personen.’ Desgevraagd legde mevrouw Guild, hoogleraar migratierecht aan de Radboud Universiteit haar uit waarom je dat moet vinden: ‘Elke burger mag zijn land verlaten, daar hebben alle mensen recht op, maar waar moet de emigrant heen als hij nergens wordt toegelaten?’

Dat is een vreemd argument voor onbeperkte migratie – ’t klinkt als ‘ik heb het recht u iets te vragen, en dat recht heeft geen zin als u mij niet geeft wat ik u vraag’ – zo raar zelfs dat je je afvraagt of professor Guild dat werkelijk zo ziet; laten we hopen dat ze dat eens wil toelichten. Maar los daarvan, het feit dat iemand iets vind om een rare reden, maakt dat iets nog niet raar. Kennelijk vind mevrouw Selim dat ook want ze geeft zelf redenen om tegen onbeperkte immigratie te zijn.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het verhaal achter een tweet: Ineke van Gent

4 november 2010 , 15:53 , door Gastauteur

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag Chris Aalberts met de vierde in een serie analyses van politieke tweets.

Deze week stemde de Tweede Kamer over een motie van de ChristenUnie om Irakese asielzoekers niet uit te zetten zoals minister van Immigratie Leers dat wil. De motie kreeg geen meerderheid: 73 tegen 70. Maar het liep anders: het Europese Hof voor de Rechten van de Mens bepaalde dat Nederland geen Irakezen mag terugsturen.

Toen de ChristenUnie-motie werd verworpen, juichte de PVV om hun overwinning te vieren. Maar nu de uitzetting voorlopig niet doorging, kregen de linkse partijen hun revanche. Verschillende Kamerleden twitterden om alsnog hun blijdschap te verspreiden. Ineke van Gent (GroenLinks) was één van hen:

Europese Hof Rechten voor de Mens (EHRM) tikt Nederland op de vingers. Terecht! Kabinet en CDA, VVD & PVV gaan nat #internationaalvoorschut.

Ontbrekende kennis
Vaak wordt vergeten dat burgers veel kennis over politieke kwesties ontberen. Geen burger heeft enig zicht op procedures bij het Europese Hof en niemand weet wat een motie is. Procedureel begrijpt een meerderheid van de bevolking dus niet wat er rond de Irakese asielzoekers gebeurt. Burgers zullen de indruk hebben dat Irak geen prettig land is om te wonen, maar weten ze of het er veilig is? Niemand heeft echt een beeld, dus het hangt van je voorkeur af: wil je ruimhartig naar asielzoekers zijn of niet?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Minder extreemrechts?

4 november 2010 , 10:55 , door Gastauteur

Deze bijdrage aan het open podium is van Erik (website)

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Erik, die zijn stuk via het Open Podium inzond.

Vandaag verscheen het AIVD-rapport ‘Afkalvend front, blijvend beladen’ over ‘Extreemrechts en rechts-extremisme in Nederland’ (het hele rapport is via de link onderaan het persbericht te downloaden als PDF).

In het rapport wordt onderscheid gemaakt tussen extreemrechts en rechtsextremisme. De AIVD merkt op dat de veronderstelde dreiging die van beide uitgaat veel groter is dan strookt met de werkelijkheid. In dit stukje zal ik een paar zaken benoemen die mij zijn opgevallen.

Om te beginnen: over wie gaat het? En, daarmee samenhangend, over wie niet? Na een definitie van de begrippen ‘extreem’ en ‘extremisme’ wordt dat toegespitst op beide fenomenen ter rechterzijde.

“Personen, groepen of organisaties zijn extreem wanneer zij zich manifesteren tot op de grens van de wettelijke kaders van de democratische rechtsorde, maar daar nog binnen blijven.”
“Er is sprake van extremisme wanneer het uiterste wordt nagestreefd of aanvaardbaar wordt geacht en daarbij de kaders van de democratische rechtsorde worden overschreden. Beperkingen die de wet en/of de democratische rechtsorde opleggen, worden als niet-bindend beschouwd en bewust gepasseerd. Voorbeelden zijn het toejuichen of zelf toepassen van geweld en het systematisch zaaien van haat.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Laten we ons leiden door angst…of door beleidsevaluaties?

3 november 2010 , 09:00 , door Gastauteur

Deze bijdrage is van Bart de Koning, publicist en schrijver van het zojuist verschenen Operatie blauw: weg met de bureaucratie bij de Nederlandse politie en Alles onder controle.

Toegegeven: je moet er een beetje een nerd voor zijn, maar het lezen van beleidsevaluaties kan héél leerzaam zijn. Achter een beresaaie titel kan een wereld van ellende schuilgaan. Neem bijvoorbeeld het Onderzoek samenwerkingsafspraken politie 2008, van de Inspectie Openbare Orde en Veiligheid.

Toen ik afgelopen zomer bezig was met onderzoek voor mijn boek over de politie Operatie blauw: weg met de bureaucratie bij de Nederlandse politie, zoemde het al rond in het politiewereldje: de Inspectie heeft een ver-nie-ti-g-end rapport geschreven over de automatisering bij de politie en op het ministerie zitten ze er enorm mee in hun maag. Hoewel het rapport al heel lang klaar was, verscheen het pas heel stilletjes op de site van de Inspectie rond het weekend van de verloren WK-finale. Die timing had het gewenste effect, want het rapport is tot nu toe buiten het politiewereldje bijna niet opgemerkt.

Wie het leest begrijpt waarom ze er op het ministerie zo mee in hun maag zaten.

Er staat met zoveel woorden in dat de grote computercrash -waardoor de politie in Noordoost-Nederland begin dit jaar dagenlang zonder computers zat- te wijten is aan mismanagement. De Inspectie stelt ook vast dat korpschefs bewust de invoering van landelijk werkende informatiesystemen bij de politie hebben gesaboteerd. Er is sprake van ‘omzeil- en vermijdingsgedrag’: ‘Dit tast de kwaliteit van de opsporing en de handhaving aan en heeft daardoor gevolgen voor de effectiviteit van het politiewerk.’ Dat zijn snoeiharde conclusies. Bij misdaad is het Haagse recept al jaren hetzelfde: meer geld, meer agenten en vooral méér bevoegdheden voor de politie. Het nieuwe kabinet zet die traditie dapper door en wil bijvoorbeeld preventief fouilleren en cameratoezicht uitbreiden- waar Dimitri Tokmetzis al terecht de vloer mee aanveegde.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waarachtigheid

2 november 2010 , 13:01 , door Gastauteur

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Jan-Jaap van Peperstraten over liegen binnen filosofische en religieuze tradities.

Mag men liegen? Zo ja, onder welke omstandigheden? Zijn er religieuze regels, of zelfs hele religies, die het liegen en bedriegen niet alleen goedkeuren, maar zelfs voorschrijven? De omgang met de waarheid vormt vaak een lastig probleem. Enkel diegenen met weinig contacten met de medemens lijkt het te lukken zonder ook maar het kleinste leugentje-om-bestwil weg te komen. Over het algemeen is men het er echter over eens dat men zonder waarheid niet leven kan. Zonder de waarheid te kennen kan niemand een juiste beslissing nemen aangaande zijn of haar leven, door onszelf te bedriegen beschaden we onszelf, door anderen te bedriegen beschaden we anderen. Er zijn dus goede redenen om de waarheid te spreken, niet in het minst omdat we er zélf belang bij hebben dat wij de waarheid zo goed mogelijk leren kennen.

Traditioneel wordt in de Europese filosofische traditie de waarheid echter gezien als méér dan iets waar we enkel maar een belang bij hebben. Waarheid wordt traditioneel gezien als een intrinsiek goed , als iets wat goed is – ongeacht de voor- of nadelen die we ondervinden bij het nastreven ervan. We moeten dus waarachtig zijn, ongeacht de consequenties.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

In gesprek met Mandela

1 november 2010 , 18:00 , door Gastauteur

Vandaag een gastbijdrage van Bart Luirink, hoofdredacteur van ZAM Africa Magazine. Het stuk verscheen ook op RNW

In een nieuw boek dat half oktober verscheen zou Nelson Mandela te weinig van zichzelf prijsgeven. Maar er is nog maar weinig dat we niet van de Zuid-Afrikaanse leider weten. We moeten daarom vooral op zoek naar de essentie van zijn ideēen. Hoe bestaat het dat Mandela’s misstappen geen afbreuk doen aan de iconisering van deze Afrikaanse leider? Waarom krijgt een boek dat zijn diepste zieleroerselen blootlegt het verwijt ‘te weinig persoonlijk’ te zijn?

Het zijn de vragen die bij me opkomen na lezing van In gesprek met mijzelf, het door medewerkers samengestelde egodocument van Nelson Mandela. Tekortkomingen waren er in de carriere van Mandela genoeg. Nog recentelijk fronsten we de wenkbrauwen bij een foto waarop de Liberiaanse leider Charles Taylor aan de dis bij Mandela thuis te zien was, naast Naomi Campbell bij wie de huidige prime suspect van het Internationaal Strafhof in Den Haag, na het diner een bloeddiamantje liet bezorgen. Mandela’s oproep, begin jaren negentig, om aan veertienjarigen in zijn land stemrecht te gunnen, was ongelukkig. Dat hij in het begin van zijn presidentschap de bestrijding van aids overliet aan zijn adjunct Mbeki, die niet in het bestaan van hiv geloofde, was meer dan een faux pas.